100% Verliefd

Hoofdstuk 28

Cindy trok me in een hevige omhelzing, ik spartelde eerder halfvallend in haar armen. Wat een toestand, Cindy én Zack. Het moest me toch maar weer eens overkomen. Ik wist dat als ik nu het gebouw zou uitlopen ik straks overdonderd zou worden met smsjes van Zack. Dus ik besloot maar mijn lot af te wachten. "Zó ontsettend stom dat je niet meer met ons volleybalt! Vast moeilijk nu je zo ver woont, we begrijpen het allemaal wel hoor." Ik kon mijn oren niet geloven, zeker met de informatie van Tanja. "Eigenlijk is me verteld dat jíj me uit het team wou" Zei ik een beetje boos. "Ík? Lieverd, dat meen je toch niet, wie heeft je dat verteld?" Vroeg ze onschuldig. Ze kon goed acteren, het leek alsof ze het echt meende. "Het maakt niet uit wie het gezegd heeft, maar ik weet wel dat ik haar kan vertrouwen. Dus zeg het maar recht in mijn gezicht dat jij het was, Cindy!" Riep ik een beetje overstuur. Ze leek eerst even na te denken tot ze plots zei:"Maar... Cindy! Ik snap het al, schat! Er is een nieuw meisje in het volleybalteam die ook Cindy noemt, en het zou goed kunnen dat zij je weg wou zodat haar vriendin Stella erbij mocht... Nu snap ik het!" Ik voelde me al snel schuldig, ik durfde zelfs niets meer terug te zeggen. "Het geeft niet schat" Zei Cindy uiteindelijk en gaf me een klopje op mijn schouders. Ik glimlachte, hoe had ik Cindy, en dan bedoel ik de aardige Cindy, ooit kunnen verdenken! Cindy keek even op haar horloge: "Ik ga maar eens lopen, binnen een half uur moet ik al terug naar huis... Maar ik zie je hier nog wel eens! Trouwens... Een heterd staat je al de hele tijd aan te gapen!" Ze wees even naar Zack en liep daarna weg. Onbewust bloosde ik toen Zack naar me glimlachte maar begon daarna ijverig te lopen.

Wonderbaarlijk dat ik niet stonk naar zweet, ik had echt een uur staan lopen! En dat met mijn conditie! Heil aan De Deo-God. Helaas kwam Zack naar me toe zodra ik klaar was. "Jij hebt een goede conditie, moet ik zeggen!" Zei hij lachend. "Dat moet ook, stel dat iemand me wil ontvoeren en ik moet rennen voor mijn leven" Domste antwoord ooit. Werkelijk hoe kom ik erop! Hij lachte even:"En ook nog een gevoel voor humor, wie wil jou níet ontvoeren?" Ik lachte ongemakkelijk. "Hoe is het met jou en Tristan?" Vroeg hij uiteindelijk. Yes! Hij wist dus dat we samen waren. "Goed, heel goed" Glimlachte ik.

------------

A/N: Pff sorry sorry sorry maar het derde middelbaar is zo stom allemaal leerkrachten die allemaal zooooooooveel huiswerk opgeven abnormaal en ik voel me zo schuldig voor zo een saai kort hoofdstuk maar dit is het enige wat ik kon schrijven in de zeer korte minuutjes dat ik tijd had dus sorry sorry sorry dat het zo kort is maar ik moest íets uploaden........

SORRY