100% Verliefd

Hoofdstuk 22

De maanden gingen snel voorbij, heel de zomersfeer veranderde stilletjes aan in een donkere wintersfeer. Sandalen veranderden in uggs en botten, kleedjes in jeans en warme truien, paardestaartjes in losse haren met mutsen en er verschenen natuurlijk ook sjaals, handschoenen en dikke  winterjassen. Ondanks dat alles rond ons veranderde bleef de relatie van mij en Tristan alleen sterker worden. We hadden geen enkele keer ruzie gehad en alles was gewoon  perfect. Soms had ik het gevoel dat ik de slechterik was in onze relatie omdat Tristan zich zo voor me uitsloofde... Maar als ik zei dat hij me niet zo moest verwennen deed hij alleen meer zijn best. Wat had ik toch zo een geluk met hem!

Ik wandelde met mijn dikke beige uggs door de sneeuw op weg naar Tristan zijn huis. Vandaag ging ik voor het eerst zijn ouders ontmoeten, en morgen hij die van mij. Ik was echt zenuwachtig, want ik had maar gewone kleren aangetrokken. Ik kon moeilijk met een kleedje gaan want het was ijskoud buiten! Maar een jeans en een wollen witte trui is nog niet zo 'on-netjes'. Ik zag op het einde van de straat Tristan zijn huis. We woonden echt niet ver van elkaar dus ik was te voet gegaan. De auto was de moeite niet waart en met de fiets ging ik 100% zeker vallen. Ik zag Tristan al staan aan zijn huis en zodra hij mij zag kwam hij onhandig door de sneeuw naar me toe gelopen. Hoe graag ik ook wou lopen, ik zou het niet doen. Anders zou ik vallen. Tristan knuffelde me toen hij me eindelijk had bereikt. "Pas op!" riep ik bang. tristan liet me los en keek me vragend aan. Ik liet een pakje zien onder mijn handschoenen en zei:"Straks is het cadeau voor je ouders stuk!" Tristan lachte en knuffelde me opnieuw, dit keer iets voorzichtiger. "Dat had je niet moeten doen... Wat is het?" Vroeg hij. "Gewoon wat pralines... wat als ze het niet leuk vinden? Wat als ze mij niet leuk vinden?" Antwoordde ik een beeje gepanikeerd. Tristan lachte en sloeg een arm rond mij. Dat was nog iets wat was veranderd in de winter, in plaats van handjes vasthouden sloeg Tristan nu telkens zijn arm rond mij. Dat was omdat het niet goed lukte met die handschoenen... "Hoe kan iemand jou nu niet leuk vinden?" Zei Tristan grijnzend. Ik zuchtte, ik was echt bang... Tristan zag het blijkbaar want plots ging hij woor me staan en legde zijn twee handen elk op een schouder. "Hey, maak je geen zorgen! Ze zijn echt niet streng ofzo" Zei Tristan geruststelend. "Ik hoop het..." Slikte ik.

Toen we het huis binnen kwamen kwam ik als eeste Evie tegen, Tristans moeder. Ze omhelde me en zei:"Dus jij bent Sofie! Ik heb al veel van je gehoord!" Ik lachte een beetje ongemakkelijk en antwoordde:"Het is echt fijn om u eindelijk eens te ontmoeten" gevolgd door een oprechte glimlach. Ze glimlachte terug en antwoordde:"Wij hebben ook lang moeten aandringen om jou te ontmoeten" Ze keek even naar Tristan en dan terug naar mij. We lachten even alledrie tot Dirk, Tristans vader binnenkwam. Hij was even vriendelijk als Evie en begroette me ook heel aardig. Eigenlijk voelde ik me al snel op mijn gemak. Ze waren ook heel blij met hun cadeau.

De gezellige avond ging snel voorbij, toen ik en Tristan naar buiten liepen om naar mijn thuis te gaan zuchtte ik opgelucht. Tristan had besloten om nog met mij mee naar huis te wandelen om wat na te praten. "Ik zei toch dat je je geen zorgen moest maken" grijnsde hij. Ik lachtte:" Morgen is het jouw beurt!" Hij werd er duidelijk een beetje nerveus van wat ik absuluut adorable vond. "Zijn jouw ouders streng?" Vroeg hij aarzelend. Ik lachtte en antwoordde sarcastisch:"Streng? Ze zullen je levend villen als je je niet gedraagd!" Hij lachtte een beetje minder gespannen. Toen we aankwamen aan mijn huis kuste ik hem. Ik trok zijn gezicht van de mijne en zei nep boos:"Dat is niet eerlijk, ik wou jou een kus geven" Ik lachtte en kuste hem opnieuw, toen ik klaar was zei ik:"Pech" Hij grijnsde. Ik was zo gelukkig met hem... En ik weet het, dat zeg ik echt elke minuut.

-- Heyy ik ben (weeral) een beetje laat met dit hoofdstuk maaaaar volgende week vrijdag vertrek ik naar Spanje en dan kan ik weer veel schrijven heuuuuuuuj.

Waar gaan jullie op vakantie?

 

En OMG ik ben zoooooooooooooooooooo blj met 10 000 lezers DANK JULLIE!!! Ik draag dit hoofdstuk op aan al mijn readers jullie zijn echt de beste! Ik hou van jullie!!!

 

Ik heb nog een vraagje: Is er iemand die misschien een cover zou willen maken voor dit boek? Ik kan het echt niet (dat heb je misschien al gemerkt hihi) dus ik dacht dat misschien een van jullie het willen doen? Laat me iets weten :)

 

en sorry als er spelfouten zijn maar ik had echt geen zin om na te kijken :$

 

vergeet niet de

Comment

vote

follow

xoxoxooxoxo

Lara