13 Reasons Why

Epilogue: More than alright

Epilogue: More than alright |

I flipped over the pages until I found what I'd been looking for. A small smile played on my lips. I read what I'd written all those months ago.

Reason #1: Smile

When he smiles, that's when I remember why I fallen in love with him. His smile that brings butterflies-the whole zoo in my stomach. His smile that brightens up my day.

Hindi nawala yung ngiti ko. Hanggang sa matapos kong basahin yung last na reason. Mahigpit kong hinawakan ang pages. Naalis yung mga pages sa notebook na hawak ko. Lumandas ang luha sa akin. Pinunasan ko agad iyon. Dapat hindi na ako umiiyak, e.

Marahan kong tinupi ang mga papel na iyon. Kumuha ako ng envelope at inilagay doon yung papel. I grabbed my pen, scribbling down on the envelope.

Napabuntong hininga ako. Iniisip ko kung saan ko itatapon ang mga reasons na ito. I grabbed my bag and put the envelope inside. Balak ko sanang itapon sa lugar na pinaka memorable. Yung lugar na palagi naming pinupuntahan.

Nasa plaza na ako ngayon. Nangingnig ako dahil sa lamig. Hawak ko rin ang payong ko at mahigpit ang hawak ko doon. Kinagat ko ang labi ko para mapigilan ang panginig din nito.

And that was when I saw him. Kumirot agad ang puso ko. It was really Ethan Suarez. Nakalagay ang kamay sa baywang nung babae. Parehas silang tumatawa. The girl, the pretty girl, giggled and elbowed his side, before he leaned down and gently brushed his lips over hers.

Nakatayo lang ako habang umuulan. Magkasalo silang dalawa sa payong. Taas noo ko silang pinapanood. Akala ko. . . Akala ko iiyak ako sa harapan niya, e. Pero guess what! Nakaya ko na hindi umiyak. Baka mamaya pag uwi. . .

Nang nagtama ang mga mata namin. I gave him a small smile. Nanlaki ang mga mata niya at gulat na makita ako. Humakbang ako palapit sa kanila na may ngiti parin sa labi.

"Desteen," He murmured.

"Ethan," Tumango ako. "It's been a long time," I told him. And then I stared expectantly at the girl next to him.

"Yup, you're right, meet Erika, my girlfriend. And Erika, meet Desteen, my. . ."

"An old friend," pagtatapos ko. Ngumiti siya sa sagot ko. "Nice to meet you," I said, shaking the girl's hand.

"You're really pretty! Kinukwento ka minsan sakin ni Ethan. . ." She giggled.

Natigilan ako doon. Ako? Kinukwento ni Ethan? Napatingin ako kay Ethan ngayon. Nakangiti lang din siya sa akin. Napangiti nalang din ako doon. He really looked ao happy. Kung saan siya masaya ay masaya narin ako.

"Um, sorry, Desteen. But I think I have to go. May bibilhin lang ako sa cupcake shop doon lang. Ayos lang ba na iwanan ko muna kayong dalawa for a while to catch up with things?" Erika asked.

"Sure," I said.

Niyakap niya ako kaya niyakap ko rin siya pabalik. Tumakbo narin siya patungo doon sa cupcake shop na bibilhan niya.

"So," I started lamely, glancing at Ethan who had his eyes on the floor.

"So."

"I take it thing's been going great fine you," Ngisi ko.

"Yup, I've been good. Ikaw ba?"

"Thing's been fine with me, too," I lied.

"Mabuti naman."

Kinagat ko ang labi ko. "Oo nga, e."

There was an awkwaed silence before he broke it. "Kamusta kana ba talaga, Desteen?"