Μεθυστικό σαν πάθος

Κεφάλαιο 9: Κρυφό φιλί

-Δεν είμαι η αγάπη σας, señor... Ούτε θα γίνω ποτέ... Είμαι παντρεμένη και δεν έχω μάτια για άλλον πέρα από τον άντρα μου... είπε ψυχρά η Alicia στον Pedro αγνοώντας το γεμάτο φωτιά βλέμμα του.

-Επιμένεις ότι δε με ξέρεις;;; την ρώτησε κοιτάζοντάς την έντονα με τα πράσινα μάτια του.

-Si, señor! Δε σας γνωρίζω! Του απάντησε θυμωμένη.

-Εγώ πάλι πιστεύω πως με θυμάσαι και μάλιστα πολύ καλά... Δε νομίζω να ξέχασες τα φιλιά μου, τα χάδια μου, τον έρωτα που κάναμε... της είπε με βραχνή φωνή.

Η Alicia έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια της. Όλα όσα της έλεγε ο Pedro πέρασαν από μπροστά της. Για μία και μόνο στιγμή, έγινε πάλι εκείνη η γλυκιά κοπέλα που είχε αφεθεί στα χέρια του, που έλιωνε σε κάθε άγγιγμά του.

-Αν κρίνω από τον τρόπο που έκλεισες τα μάτια σου, δε με ξέχασες ποτέ... Πάντα έτσι κλείνεις τα μάτια σου όταν θυμάσαι ή αναπολείς κάτι... τον άκουσε να της λέει.

"Θέλω να κάνεις έκτρωση..."

Το βλέμμα της έγινε και πάλι σκληρό καθώς η παράλογη απαίτησή του όρμησε ξανά στο μυαλό της.

-Μεγάλη φαντασία έχετε, señor... Εμείς οι δύο δεν γνωριζόμαστε... Ποτέ δε γνωριζόμασταν... Σταματήστε επιτέλους αυτό το παραμύθι! Του είπε θυμωμένη και σηκώθηκε από τη θέση της.

-Εγώ πάντως δε σε ξέχασα ποτέ, μωρό μου... Και νομίζω ούτε κι εσύ... της είπε αγνοώντας το δολοφονικό ύφος της.

-Δεν είχαμε ποτέ τίποτα για να σας θυμάμαι... Και, τώρα, με συγχωρείτε... του είπε με ψυχρή ευγένεια και του γύρισε την πλάτη της, έτοιμη να φύγει.

Ένιωσε το χέρι του να ακουμπάει το μπράτσο της και, στη συνέχεια, τα δυο του χέρια να την γυρίζουν προς το μέρος του. Τα πράσινα μάτια του την κοιτούσαν με πόθο.

-Να σε βοηθήσω να με θυμηθείς τότε... της είπε και σκέπασε τα χείλη της με τα δικά του, στέλνοντάς την πέντε χρόνια πίσω...
----------------------------

Μαδρίτη, 5 χρόνια πριν...

-Λυπάμαι, Alicia... Δεν μπορώ κι ούτε θέλω να γίνω πατέρας...

Η Alicia ανοιγόκλεισε τα μάτια της σαν να δέχτηκε σφαίρα. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που άκουγε από το στόμα του άντρα που αγαπούσε. Τον κοίταξε απογοητευμένη.

-Τότε, κι εγώ λυπάμαι αλλά δεν μπορούμε να είμαστε άλλο μαζί... του είπε καθώς μάζευε την τσάντα της για να φύγει.