Μεθυστικό σαν πάθος

Κεφάλαιο 21: Εξ απροόπτου

Μαδρίτη - Δύο χρόνια πριν... - Περιοδικό "La Verdad"...

Ο Mauricio συνέχισε να ρουφάει το τσιγάρο του περιμένοντας με ανυπομονησία να δει την όμορφη κοπέλα να διαβαίνει την βαριά μεταλλική πόρτα του περιοδικού. Δεν είχε ιδέα πώς θα την προσέγγιζε ούτε τι ακριβώς θα της έλεγε για να την πείσει να γίνει γραμματέας του και να παρατήσει τη δουλειά στο γραφείο του γαμπρού του. Πρώτη φορά στη ζωή του δεν ήξερε πώς να πλησιάσει μια κοπέλα. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχε πάθει από χθες που την αντίκρισε. Ήξερε, όμως, με σιγουριά, ότι πέθαινε να την δει. Αυτά τα γαλανά μάτια της, τα κόκκινα σαρκώδη χείλη της, το λυγερόκορμο παρουσιαστικό, έβαλαν φωτιά σε ολόκληρο το είναι του. Από εκείνη την πρώτη στιγμή που την είδε, ένιωσε ότι ο χρόνος σταμάτησε να κυλάει. Θα έκανε τα πάντα για την κάνει δική του. Αλλά εκείνη προτιμούσε τον Isco... Αυτόν τον ανόητο ερωτύλο που τόλμησε να απατήσει την αδερφή του κάτω από τη μύτη της πριν ακόμα βγει το διαζύγιό τους. Έδιωξε αμέσως τη φωνή μέσα του που του υπενθύμισε ότι κι αυτός το ίδιο έκανε στην ερωμένη του. Καλή κι όμορφη η Marta αλλά, όταν δεν ευκαιρούσε, έβρισκε πάντοτε μια αέρινη ύπαρξη πρόθυμη να ικανοποιήσει τις ερωτικές του επιθυμίες. Δεν της ήταν ποτέ πιστός. Κι ας έλιωνε σε κάθε βλέμμα και χάδι του. Εξάλλου, ποτέ του δεν μπόρεσε να παραμείνει πιστός σε μια γυναίκα. Καμιά δεν του κέντριζε το ενδιαφέρον περισσότερο από μία - δύο βδομάδες... Ίσως η Marta να πετύχαινε να τον κρατήσει ολοκληρωτικά δικό της, αν δεν τον κοιτούσε με αυτό το βλέμμα πληγωμένου κουταβιού όταν απέρριπτε τις ερωτικές συνευρέσεις τους εξαιτίας μιας άλλης αιθέριας ύπαρξης...

Τα βήματα από γυναικεία τακούνια που ακούστηκαν τον έκαναν να διακόψει τις σκέψεις του και να στρέψει το βλέμμα του προς τα εκεί. Ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά, καθώς αντιλήφθηκε ότι σε απόσταση αναπνοής από την κρυψώνα του στεκόταν η γυναίκα που του πήρε το μυαλό τις τελευταίες ώρες μαζί με τη γραμματέα του γαμπρού του...

-Λοιπόν;;; Δε μου είπες... Πώς σου φάνηκε ο señor Mondalvo;;;; άκουσε τη γραμματέα να ρωτάει.

Σιωπή ακολούθησε την ερώτησή της. Πρόλαβε να δει το αντικείμενο του πόθου του να χαμηλώνει ελαφρά το κεφάλι της και να κλείνει ελαφρώς τα πανέμορφα γαλανά μάτια της.

"Te gusta Isco, bonita... Pero, tu eres solo mia..." σκέφτηκε με ζήλια. (Σου αρέσει ο Ίσκο, όμορφη... Αλλά, εσύ είσαι μόνο δική μου...)

-Καλός και τίμιος άνθρωπος... άκουσε τη γλυκιά φωνή της να λέει.

-Ναι... Και κούκλος!! απάντησε η Jimena πονηρά.