Μεθυστικό σαν πάθος

Κεφάλαιο 17: Πρόταση συνεργασίας

Ο Pedro έμεινε να κοιτάζει σαν στήλη άλατος την ερωμένη του. Τι ακριβώς του είχε πει;;; Είχε ακούσει καλά;;; Θα τον βοηθούσε να κατακτήσει την Alicia;;; Μετά από ό,τι έγινε μεταξύ τους μόλις λίγες ώρες πριν;;; Πήρε μια βαθιά ανάσα και πλησίασε το κλειστό παράθυρο. Η νύχτα είχε ήδη απλώσει το πέπλο της πάνω από τον ουρανό της γαλλικής πρωτεύουσας. Έξω μπορούσε να δει αρκετά ζευγάρια να περπατούν αγκαλιασμένα, απολαμβάνοντας την όμορφη φθινοπωρινή βραδιά. Αναστέναξε βαθιά και πήρε το πακέτο με τα τσιγάρα στα χέρια του. Άναψε τσιγάρο και κάρφωσε το βλέμμα του ξανά στο παράθυρο. Συγκεκριμένα, σ' ένα ερωτευμένο ζευγάρι που η ευτυχία ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Ο άντρας είχε το χέρι γύρω από τους ώμους της κοπέλας κι εκείνη έσπρωχνε ένα καρότσι μωρού και κρατούσε από το χέρι ένα ξανθό αγοράκι. Ένιωσε την ανάσα του να πιάνεται στον λαιμό του. Αυτός ο άντρας που αγκάλιαζε την κοπέλα ήταν ο πιο μισητός του εχθρός... Εκείνος που του έκλεψε την αγάπη του και μεγάλωνε τον γιο του... Η καρδιά του χτύπησε δυνατά καθώς το γνώριμο συναίσθημα της ζήλιας τον τύλιξε. Τα μάτια του στένεψαν καθώς άφησε όλο τον καπνό από τα πνευμόνια του να φύγει. Αυτή η γυναίκα ήταν δική του...

-Pedro?? Porque no te hamblas? (Πέδρο;; Γιατί δε μιλάς;)

Η μπάσα φωνή της Beatriz τον έκανε να αναπηδήσει από τη θέση του. Έστρεψε το σώμα του και την κοίταξε. Στεκόταν μπροστά του με εκείνο το κατακόκκινο φόρεμα που τον άναβε κάθε φορά που το φορούσε. Βέβαια, τώρα, στεκόταν μπροστά του με τα απομεινάρια αυτού του φορέματος καθώς, λίγες ώρες πριν, της το είχε σκίσει βίαια. Τα χείλη της ήταν ακόμα σκισμένα και τον λαιμό της διακοσμούσαν διάφορες πιπιλιές, απομεινάρια του σκληρού και βίαιου έρωτα που της έκανε πριν λίγο. Έκανε ένα βήμα προς το μέρος της, μειώνοντας την απόσταση που τους χώριζε.

  -Beatriz, que has dicho??? την ρώτησε έκπληκτος. (Μπεατρίζ, τι είπες;;;)

 Εκείνη χαμογέλασε κουρασμένα και τον πλησίασε. Δεν είχε σκοπό να τον βοηθήσει μετά από όσα της έκανε αλλά, τώρα, τα σχέδιά της άλλαξαν... Έπρεπε να εκδικηθεί το ερωτευμένο ζεύγος το συντομότερο δυνατόν... Μόνο έτσι θα ησύχαζε η ψυχή της αδερφής της. Βέβαια, βαθιά μέσα της ήξερε ότι ο Francisco ήταν ο μόνος άντρας που την έκανε να χάσει το μυαλό της, μια και ήταν ο μόνος άντρας ο οποίος της αντιστάθηκε και ο μόνος άντρας ο οποίος κυνήγησε... Κανείς άντρας δεν μπορούσε να της αντισταθεί... Τα κατάμαυρα μαλλιά της σε συνδυασμό με το σκούρο δέρμα της και τα σκούρα καστανά μάτια της ήταν ένας συνδυασμός θανατηφόρος στον οποίο κανένα αρσενικό δεν αντιστεκόταν... Όλοι υπέκυπταν στη γοητεία και την ομορφιά της κι αυτή, αφού έπαιζε μαζί τους, τους πετούσε σαν στημένες λεμονόκουπες... Φυσικά, υπήρχαν και άντρες που αποζητούσαν ό,τι κι εκείνη... Σεξ... Καθαρό, άγριο και χωρίς συναισθήματα... Ένας τέτοιος άντρας ήταν και ο Pedro. Γι' αυτό πίστεψε ότι ταίριαζε μαζί του. Ήταν κι αυτός χωρίς συναισθήματα. Δυστυχώς, όμως, τον τελευταίο μήνα, άρχισε να νιώθει συναισθήματα για αυτόν κι όσο κι αν τα πολεμούσε, δεν κατάφερε να τα κρύψει... Όταν του το εκμυστηρεύτηκε, εκείνος χαμογέλασε κουρασμένα και της τόνισε ότι οι έρωτες και οι αγάπες δεν ήταν για αυτόν. Πληγώθηκε αλλά αποφάσισε να ζήσει με τα ψίχουλα που της πετούσε. Της αρκούσε που δεν πήγαινε με άλλες όσο ήταν μαζί. Της αρκούσε μέχρι πριν λίγη ώρα. Μέχρι πριν τον βιασμό της. Μέχρι πριν δει τον Isco ξανά, μετά από 6 μήνες... Αυτός ο άντρας ήταν το απωθημένο της...