Μεθυστικό σαν πάθος

Κεφάλαιο 15: Τελευταίο φιλί

Δύο χρόνια πριν - Γραφείο Isco Mondalvo - Μπαράκι

Η Alicia ένιωσε τα χέρια του να τυλίγονται γύρω από τα μπράτσα της και, το αμέσως επόμενο λεπτό, να την κλείνουν στη ζεστή αγκαλιά του. Έκλεισε τα μάτια της στιγμιαία και πήρε μια κοφτή ανάσα. Το αρρενωπό κορμί του κολλημένο στο δικό της την αναστάτωνε. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι της προκαλούσε αυτός ο άντρας. Ο άντρας που της είχε αναστατώσει την καρδιά τις τελευταίες δύο ώρες. Μια ζεστασιά ένιωσε να τυλίγει το κορμί της και μια αίσθηση ασφάλειας να φωλιάζει στην ψυχή της. Ένιωθε τόσο όμορφα στην αγκαλιά του... Αν μπορούσε δε θα έφευγε ποτέ...

Ένιωσε τα δάκτυλά του να ανασηκώνουν το πηγούνι της και τα σκούρα καστανά μάτια του να καρφώνονται στα καταγάλανα δικά της. Ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει άτσαλα. Όπως χτυπούσε κάποτε για εκείνον...

-Είσαι καλά;;;; τον άκουσε να την ρωτάει με ενδιαφέρον.

Εκείνη δεν απάντησε αμέσως. Η ζεστή ανάσα του που έπεφτε στο πρόσωπό της, τα στιβαρά του χέρια που την κρατούσαν σφιχτά, τα σαρκώδη χείλη του που της χαμογελούσαν γλυκά, έκαναν την επιθυμία που γεννήθηκε μέσα της για εκείνον να θεριεύει ώρα με την ώρα, λεπτό με λεπτό...

-Ναι... Με συγχωρείτε... Είμαι τόσο αδέξια... ψέλλισε αμήχανα μετά από λίγο καθώς η τόσο στενή επαφή τους έκανε το σώμα της να μυρμηγκιάσει.

-Συγχωρεμένη... της είπε πλησιάζοντας σε απόσταση αναπνοής τα χείλη της.

-Με συγχωρείτε... Πρέπει να πηγαίνω... είπε ντροπαλά χαμηλώνοντας το βλέμμα της για άλλη μια φορά.

Ο Francisco ένιωσε ότι έχανε το μυαλό του. Πρώτη φορά έβλεπε κοπέλα να κοκκινίζει από ντροπή και να χαμηλώνει το βλέμμα της. Βέβαια, δεν είχε ιδιαίτερη πείρα στις γυναίκες... Η Alicia ήταν η δεύτερη γυναίκα με την οποία ερχόταν τόσο κοντά αλλά η πρώτη που του προκαλούσε τέτοια ταραχή με ένα μόνο βλέμμα, με ένα μόνο άγγιγμα...

-Δε θέλω να φύγεις... Μείνε, σε παρακαλώ... της είπε ικετευτικά καθώς της ανασήκωνε το πηγούνι για να την κοιτάξει.

Εκείνη δεν του απάντησε. Έμεινε απλά να τον κοιτάζει, ανήμπορη να πει λέξη. Ήταν τόσο όμορφος... Θα μπορούσε να έμενε με τις ώρες να τον κοιτάζει χωρίς να λέει λέξη... Και δεν ήταν μόνο η εξωτερική του εμφάνιση που τον έκανε ποθητό στα μάτια της. Το όλο παρουσιαστικό του εξέπεμπε μια αστείρευτη ευγένεια, μια καλοσύνη.