YAN KOMŞUM 2- VELET

ÖZEL BÖLÜM

"Anıl uzak dur oruçluyum! O-ruç-lu!"

Anıl oflayarak yanımdan uzaklaşırkenRana abla koltukta geriye yaslandı.

"Bu niye oruç tutmuyor?"

"Aman bir bilsem! Sanki bizim gibi regl dönemi var! "

Rana ve Yıldız cık cık larken Nur konuştu.

"Hastadır belki üstüne gitmeyin. "

"Öyle tabii. Ama benim orucumu da bozacak ya! Töbe töbe!"

Biz orucun verdiği yorgunlukla durgunlaşırken önce Aryanın sevinç çığlığı sonra Ece teyzenin sesleri duyuldu.

"Gel kız buraya! Koşma Arya! Kızım kime diyorum!"

Arya koşarak gelip kucağıma atladı.

Anında onu kucaklarken gülümsedim.

"Ailenizin prensesi gelmiş! "

Ece teyze atladı.

"Evet tatlım ben geldim."

Gülerek gözlerimi devirdim.

Anıl bahçeden eve girerken annesinin havasını söndürdü.

"Yanlız senden bahsetmiyor Ece sultan. Benim güzeller güzeli kız kardeşim den bahsediyor." Derken Aryayı kucağımdan almıştı.

Ece teyze oğluna kızacakken bana dönüp ellerini beline yerleştirdi.

"Bana bak Eylül! Ben senin kayınvalidenim! Elimde kalırsın vallahi. "

"Ama Ece teyze ben birşey yapmadım ki? "

"Vallahi ben bilmem!" Deyip karşımdaki koltuğa oturdu.

O sırada annem de gelince fazla kalabalık ve oruç başıma vurup beni bahçeye çıkartmaya yetti.

Sessiz sakin ağacın altında otururken Alya karşıdan koşarak benim yanıma geldi. Arkasından da Anıl geliyordu.

Arya kucağıma oturduğunda Anıl da gelip yanıma oturdu.

Ben Aryanın saçlarıyla oynarken Anıl konuştu.

"Heyecan var mı?"

Ona bakmadan konuştum.

"Ne için?"

"12. Sınıf oluyorsun. "

"Bunu benim sana sormam lazım. Üniversite sınavına girmene az kaldı."

"Öyle tabii."

Sıkıntıyla saçlarını çekiştirdi.

"Umarim uzağa gitmezsin Anıl. "

"O niye?"

Sinirle ona döndüm.

"Bana bak Anıl efendi! Üniversite bahanesi ile gittiğin ilde fink atarsan önce anneni yollarım seni bir posta dòvsün diye sonra kendim gelirim kıçını tekmelemeye haberin olsun! Dimi kız Arya!"

Arya ellerini çırparken abisinin kucağına geçti. Anılın kucağına uzanırken Anıl da Aryanın saçları ile oynamaya başladı.

"Allahın izniyle bir yeri tutturabilirsem inşallah, senin de, annemin de dayaklarına katlanırım söz veriyorum."

Onu rahatlatmak için konuştum.

"Olmazsa özel üniversiteye gidebilirsin. Sen Zenginsin kendine gel."

Ne güzel de moral veririm.

"Tek zeki sensin çünkü Eylül. İçimi rahatlattın Sağol."

"Ne demek aşkım her zaman."

Arya tekrar benim kucağıma geldi.

Bu sefer saçlarıyla ben oynadım.

Arya da elleriyle saçma şekiller yapıyordu.

"Sonra ne yapacağız Eylül?"

"Ne gibi?"

"Ben okulu bitirince."

"Vallahi o zamana benim daha okulum devam edecek. O yüzden pek bir plan yapmıyorum. Aklında birsey mi var yoksa?"

"Eh, var birseyler."

"Mesela?"

"Nişan, söz?"

Orda duuur!

"Bak sevgilim. İyisin hoşsun eyvallah da, olmaz öyle erkenden. Belki bir iki yıl sonra. "

"Bir iki yıl?"

"Anlamıyorum bu ne acele?"

Arya tekrar Anılın kucağına geçti.

"Gideceksin diye korkuyorum. Eğer üniversite yi kazanırsam inşallah, burada bensiz kalır-"

"Amaaan! Sus sus. Sen boş zamanlarda bunları mı düşünüyorsun sevgilim? Sen hiç merak etme. Ben seni beklerim. Sen de beni uslu uslu bekle tamam mı?"

"Beklerim." Dedi gülümseyerek.

Ben de gülümsedim.

"Seni seviyorum."

Ve öküzlüğümü yaptım gene.

"Biliyorum. Sevilmeyecek kız değilim."

"Eylül. Bir kere öpsem?"

Kafasına vurdum. Ben vurunca Arya Anılın kucağından kalkıp koşarak ve çığlık atarak uzaklaştı. Bu hali çok komiğime giderken Anıla gülerek bağırdım.

"Oruçluyum be oruçluyum! Hem bana bak sen niye oruç tutmuyorsun bakayım!?"

Anıl sağına soluna bakıp bana yaklaştı. Gizli birşey deyecekti herhalde.

Fısıldayarak konuştu.

"Midemi bozmuşum be sevgilim."

Geri çekilirken gözlerimi devirdim.

"Allah seni Alsın Anıl!"

Oruç tutan herkese sabır diliyorum. Allah kabul etsin canlar. Öptüm. ♡