YAN KOMŞUM 2- VELET

ANNE

Neymiş efendim Sevgilicilik oyunu oynıycakmışız. Ne oyunu lan ne oyunu?!

"Tamam olur oynayalım."

Ama ne olursa olsun işin ucunda Anılla oyun da olsa sevgili olmak vardı. Hem bir zamanlar bildiğime göre Ece teyze ve Rüzgar amca da bizim tabirimizle sevgilicilik oynamışlar. Öyle değil mi?

........

Eve gider gitmez plana uyup anneme birşeyler Çaktırmaya çalıştım. Ama annemin saf günümüdür nedir hiç sallamıyordu beni.

Annem mutfağa gittiğinde bende peşinden gittim. Kapının ağzında telefonla konuşuyormuş gibi yaptım.

"Alo sevgilim."

Biraz bekledim. Annem duymuştur herhalde.

"Ya hayır söylemedim ama söyliycem. Sen söyledin mi Anıl?"

Ve Annemin kapıdan kafasını çıkarması bir oldu. Panik yapmış gibi yapıp konuştum.

"Ee ben seni sonra ararım. Görüşürüz."

Deyip kapattım. Annem patlak patlak gözlerle bana bakarken yine panikle konuştum.

"Anne açıklayabilirim. "

"Odama geç Eylül. Konuşcaz."

"Peki annecim. "

Odama geçerken Anıla mesaj attım.

"Annem de tamam."

Hemen mesaj geldi.

"Benim Annem de òğrendiğinden beri kafamın etini yedi."

"Kim bilir bana ne olacak? "

Odama girdiğim an arkamdan kapı kapandı. Annem hemen bağladı taramalı tüfeğe.

"Ne zamandır berabersiniz?"

Annemi sallamayıp konuştum.

"Çok kızdın mı annecim?"

"Yok kızım ne kızması. Siz gençsiniz olur böyle şeyler. "

Tabi tabi Merve hanım.

"Hadi söyle ne zamandır berabersiniz?"

"Bir haftadır. "

"Ne zaman tanıştınız?"

Annemin heyecandan devreler yanmıştı. Ne zaman tanıştınız mı?

"Valla ben kendisini doğdum doğalı hatırlıyorum. O da beni daha anamın karnındaykenden beridir tanıyor. Anne bu ne biçim bir soru?"

"Aman tamam."

Aşağıdan babam anneme seslenince annem bana döndü.

"Bu iş burda bitmedi. Konuşucaz. "

"Tamam anne hadi git. "

Bu iş de tamam!

.....

Bir saat önce.

ANIL DAN

Eylülle oynadığımız sevgilicilik oyununa benim annem ile başlamıştık. Onu eve yollarken kapının önündeki konuşmalarımızı annem tabiki dinlemişti.

"Dikkatli git tamammi aşkım."

"Tamam sevgilim. Görüşürüz sonra. "

"Görüşürüz."

Eylül kapıdan çıkar çıkmaz da annem tepeme dikilmişti.

"Doğru mu duydum ben? Sevgilim dedi. Sen aşkım dedin."

"Sakin ol anne. "

"Anıl odana hemen."

İşte başlıyoruz.

"Ne zamandır? "

"Bir hafta."

"Bana neden söylemedin Peki?!"

"Her Sevgilimi sana söylemek zorunda mıyım anne?"

"Tabiki! Ben senin annenim."

"Öğrendin işte."

Kendini gülmemek için zor tuttuğu belliydi.

Daha fazla dayanamayacağını anladığında 'daha sonra Konuşucaz' deyip çıktı odadan. Kapının hemen ardından kıkırdamalarını duyuyordum.

Eylülle oyundan da olsa sevgili olmak iyiydi hoştu ama asıl sorun sevgilicilikden gerçek sevgililik mertebesine nasıl geçeceğimizdi.

Birincisi çok geç kaldım. İkincisi çok kısa. Biliyorum ama tek sorun okullar. Hâlâ depresyondan çıkamadım. Ne yapmam gerekiyor bişiler önerin. Bu arada bu bölümde size bayram şekeri olsun.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Umarım beğenirsiniz.

Bu arada güzel mesajı için @Sude_syhn  a çok teşkkür ederim 😘