Was I Ever Really Loved By You? (TRAMYHEARTSERIES #2) (ON-GOING)

Chapter 46 💖 Karina 💖 Happiness

Frustrated na umupo ako sa couch ng bahay ni Margarette. Dito muna ko pansamantala tutuloy dahil sa offer na rin ni Marga at sa kawalan ko ng sobrang pera na pangbayad sa hotel. Hindi pa kasi ako maaaring makabalik ng Pilipinas ng mismong araw na iyon dahil kinailangan ko pang hintayin ang araw na nakasaad sa round-trip ticket ko para makabalik. Hindi ako puwedeng mag-aksaya ng pera dahil ginamit ko lamang ang savings ko upang makapunta dito. Mabuti na nga lang at pinahiram ako ng dalawa kong kuya ng pocket money dahil sakto lamang pangbili ng ticket ang savings ko.

Napapikit ako ng mariin ngunit napabangon din agad ng maalalang dead batt ang cellphone ko.

Nang mai-charge yun kahit papaano ay dagli ko nang binuksan iyon.

Nag-buzz ng nag buzz ang phone ko sa mga sunod sunod na mensahe na dumating.

56 miss calls
35 messages

Nagtataka at kumakabog ang dibdib na titignan ko nasa kung kanino ang mga iyon nang bigla muling tumunog ang cellphone ko.

Unregistered number pero sinagot ko pa din dahil baka sila Kuya iyon.

"She picks up!" Ani ng tinig na nasiguro kong si Kuya Neo.

"I told you she'll be fine." Ani naman ng isa na si Kuya Dim.

"Shut up Kuya." Ani muli ni Kuya Neo.

"Thanks God..." Wika ng isang tinig na mahina kong naringgan ngunit kahit halos bulong lamang ay aking dagling nakilala agad. Tinig na hindi ko maaaring maipagkamali dahil sa lahat ng tinig na aking nadinig, ang dito lamang ang kayang magkabog ng walang humpay sa aking dibdib.

"Karing! Kuya ZE is here. Nagkasalisi kayo." Wika ni Kuya sa akin. Hindi ko magawang kumibo sa lakas ng kabog ng dibdib ko at sa kaalamang nagkasalisi nga talaga kami.

"Here, talk to her Kuya." Ani pa ng Kuya ko na kahit hindi ko nakikita ay sigurado akong iniaabot nito ang telepono kay Z. Nanunuyo ang lalamunan ko sa kaba dahilan para maging masakit ang paglunok ko ng laway.
Ilang sandali pa ang nagdaan bago ko muling narinig ang tinig nito.

"B-Baby..." And in just one word of him, my heart flooded by immeasurable mirth.

"Z-Z.... Babyyyyy...." I said, chin trembling and already crying. I have felt different kinds of happiness, but this sudden happiness that I've been feeling right now, is surely will be one of my favorite.

"Connect in wifi Baby please. I badly need to see your face right now." He said, almost sounds begging. And it made my heart more happier.

Nagmamadali akong kumonekta sa Wifi ng bahay ni Marga na nalaman ko ang password mula kay Z. Kakakonekta ko palang ng tumunog muli ang telepono ko hudyat na tumatawag ito via facetime. Nanginginig ang kamay ko na sinagot iyon.

And I saw him. Oh Good Lord, why do you have to make him so gorgeous?

His eyes seems so red and glistening, he must be in so much emotion just like me.

My Z... My Baby Z.

"I... I finally see your face... Oh God, Baby you're so beautiful." He confessed, almost whisper, as his thumbs keep touching the screen, trying to wipe out my tears.

Tears drips more in my eyes. He shush but even him is in too much in tears. We smile and laugh while crying. If some people could only see us, they'll probably thought of us as crazy couples. I can see my brothers shaking their heads at his back while
my Parents is crying and hugging. They are all wiping their tears and at the same time, widely smiling.