ร่างบางตื่นขึ้นมาก็รู้สึกปวดเอวแถมยังปวดท้องอีกพยามยามพยุงตัวเองให้ลุกไปที่ห้องน้ำแต่ยิ่งพยายามลุกก็ยิ่งปวดมากขึ้น"จองกุกกกก!!" ร่างบางตะโกนเรียกคนสวนที่ไม่รู้กายหัวไปไหนเขาคิดว่าเมื่อจองกุกจะนอนอยู่กับเขาสะอีก
แกร๊ก~
"แฮ่กๆ..คุณหนูมีอะไรหรอป่าวครับ" ร่างสูงที่ได้ยิ้นเสียงตะโกนเรียนก็รีบวิ่งขึ้นมาชั้นบนทันที
"เมื่อวานนายไปนอนที่ห้องนายหรอ"
"เอ่อ..ครับ"
"ทำไมไม่นอนกับฉันห๊ะ!!"
ร่างบางเอาหมอนปาใส่ร่างสูงจนลืมไปว่าตัวเองทั้งปวดท้องทั้งปวดเอว"อ่ะ โอ้ยยย"
"คุณหนูเป็นอะไรครับ" ร่างสูงรีบเขามานั้งข้างเตียงทันทีที่ได้ยินเสียงร้องของร่างบาง
"เจ็บเอวอะดิแถมยังปวดท้องอีก" ร่างบางยู่หน้าแสดงความเจ็บปวดก่อนจะค่อยลุกนั้งข้างขอบเตียงแล้วมองร่างสูงที่เอาแต่นั้งก้มหน้า
"ผม..ขอโทษนะครับเรื่องเมื่อคืน"
"หึ..ขอโทษทำไม..เราก็แฟร์ๆทั้งคู่"
"ยังไงครับ" ร่างสูงคิ้วขมวดเงยหน้ามองด้วยความสงสัยในคำพูดของร่างบาง
"เมื่อวานนายก็ได้นอนกับฉัน...ส่วนฉันก็ได้ของเล่นใหม่..ถูกมั้ยละ :)"
"อ่อ..จริงสิครับผมลืมไปเลย" ร่างสูงได้ยินคำว่าของเล่นก็อดนึกถึงไม่ได้ว่าตัวเองตกลงจะเป็นของเล่นให้คุยหนูไปแล้วนิ
"ทำไมทำหน้าเป็นหมาหงอยแบบนั้นอะ"
"ป่าวนิครับ"
"ว่าแต่..เมื่อวานนายอาบน้ำให้ฉันหรอ"
"อ่า..ครับ" ร่างสูงเอาแต่ก้มหน้าเพราะกลัวจะโดนด่าที่ไปอาบน้ำให้คุณหนูโดนที่ไม่ได้รับอนุญาตก่อน
"แล้วเอาน้ำออกไหม"
"คะ..ครับน้ำอะไรครับ"
BẠN ĐANG ĐỌC
[KOOKMIN]คนสวน|18+ (END)
Tiểu Thuyết Chung" อย่าคิดเกินเลยกับฉันเข้าใจไหม " #กุกมินคนสวน