ล่วงเลยมาถึงวันเสาร์ไว้เหมือนโกหก(ก็โกหก-,,-)วันที่ผมนัดกับแทนแล้วก็..พี่แทมิน!! ผมกลัวที่จะเจอกับพี่แทมินไปแล้วหลังจากที่ฟังแทเล่าเรื่องแฟนเก่าพี่เขาให้ฟังยอมรับเลยว่ากลัวมากๆหรือผมควรให้จองกุกไปด้วยดี...ใช่ต้องให้จองกุกด้วย!!"ป้าเห็นจองกุกหรือเปล่า" จีมินเดินลงมาจากชั้นสองเอ่ยถามป้าที่ยืนปัดฝุ่นอยู่ตรงแจกันดอกไม้
"จองกุกอยู่ในส่วนค่ะคุณหนู" จีมินกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทันทีที่ได้รับคำตอบจากป้าแม่บ้านเมื่อรู้ว่าจองกุกอยู่ไหน
"เห้ย!!" จองกุกร้องออกมาด้วยความตกใจก็จู่ๆใครก็ไม่รู้มากอดเขาจากด้านหลังไม่ดูเลยว่าเขากำลังตัดแต่งต้นไม้อยู่เกิดตกใจเอากรรไกรแทงขึ้นมาจะทำไง
"คุณหนู" แอบตกใจที่หันมาเจอจีมินยืนยิ้มจนตาปิดสงสัยกอดเมื่อกี่ก็คงจะเป็นจีมินสินะ 'เห้อ เกือบแล้ว'
"คิดว่าใครละ..มีใครในบ้านหลังนี้กล้ากอดนายด้วยเหรอบอกฉันสิ" พูดไปตามความจริงใครหน้าไหนกล้ามากอดคนของเขาละก็จะให้ป๋าไล่ออกให้หมด ชิ!
"ไม่มีครับผมแค่ใจตกเฉยๆ"
"เลิกเรียกคุณหนู"
"ครับ?" หมายถึงอะไรเลิกเรียก คุณหนู?
"ตัวเล็ก..ต่อไปนี้เรียกฉันว่าตัวเล็ก"
"..." ผมแทบจะกลั้นยิ้มไม่อยู่เลยทำตัวน่ารักเกินไปแล้วนะ 'ตัวเล็ก'
"ไม่ได้ยินหรอ นิจองกุก!" น้ำเสียงที่ดังขึ้นทำให้จองกุกหลุดออกจากภวังค์
"ไม่..ไม่ดีมั้งครับคุณหนู" ใช่ไม่ดีเอาซะเลยแปลกๆไปนะที่คนสวนแบบผมจะเรียกคุณหนูของตระกูลปาร์คแบบนั้น
"ตัว เล็ก" จีมินพูดกดเสียงมองจองกุกตาแข็ง "ลืมแล้วหรือไงว่าห้ามขัดใจฉัน"
"ครับ..ตัวเล็ก" เห้อเอาจนได้สินะยอมแพ้แล้วจริงๆ
"เย็นนี้ทำตัวให้ว่างละจะพาออกไปข้างนอกด้วย" พาจองกุกไปด้วยอย่างน้อยก็เป็นไม้กันหมาได้ละวะจีมิน
BINABASA MO ANG
[KOOKMIN]คนสวน|18+ (END)
General Fiction" อย่าคิดเกินเลยกับฉันเข้าใจไหม " #กุกมินคนสวน