ในห้องผู้ป่วยVIPแทฮยองนั่งข้างๆจีมินในหัวเขาคิดหนักเรื่องเพื่อนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยหลังจากเขาไปคุยกับหมอเรื่องจีมิน"...อื่อ" จีมินค่อยๆลืมตาขึ้นสายตาปรับโฟกัสเห็นเพดาห้องก่อนจะหันมามองคนที่นั่งอยู่ข้างเตียง
"แท..ขอน้ำ" แทฮยองเมื่อเห็นเพื่อนตัวเล็กรู้สึกตัวรีบยิบแก้วน้ำตามคำขออีกคนทันที
"จีมิน...ตอนนี้มึงรู้สึกยังบ้างวะ" แทฮยองว่า
"ปวดหัวอะแต่ไม่มาก" จีมินว่าก่อนจะพยุงตัวนั่งขัดตะมาดบนเตียงหันหน้ามาทางแทฮยอง
"แทกูสลบไปกี่เดือนแล้วอะ...โอ้ยยย!!" จบคำถามจีมินแทฮยองก็หยิกแขนจีมินไปหนึ่งที "หยิกทำไมเนี่ย"
"มึงพึ่งสลบไปวันเดียว..พูดเว่อไปได้"
"ก็อย่าสลบไปนานๆพอตื่นมามึงก็จะได้บอกกูว่าเรื่องนั้นมันเป็นแค่ฝัน" จีมินพูดพร้อมสีหน้าที่ดูเศร้าลงทันทีที่เอ่ยถึงเรื่องจองกุก
"พูดมากจริง..หายดีละไง" แทฮยองว่า
"เออ..แล้วกูเป็นไรวะ"
คำถามจีมินทำเอาแทฮยองเงียบรอยยิ้มเมื่อกี่หายไปทันทีเขาอยากจะบอกจีมินนะแต่ก็อยากถามในสิ่งตัวเองอยากรู้ก่อน
"จีมิน"
"อะไร..ทำต้องทำหน้าจริงจังด้วยวะ" จีมินว่า
"กูถามอะไรหน่อย...กับจองกุกมึงจริงจังแค่ไหนวะ..ที่มึงบอกชอบ"
"กูว่ากูไม่ได้ชอบวะ...กูว่ากูรักไปแล้ว"
จีมินตอบคำถามแทฮยองก่อนจะยกมือปิดหน้าตัวเองไม่ใช่เพราะเขินอายแต่จีมินคิดว่าสีหน้าตัวเองตอนนี้มันดูเหมือนคนอ่อนแอไม่ใช่จีมินคนเดิมที่แทฮยองรู้จัก
"แล้วมึงจะบอกจองกุกยังไงเรื่องที่เราเล่นกันก่อนหน้านี้" แทฮยองว่าก่อนจะจับมือจีมินออกมากุมไว้
VOCÊ ESTÁ LENDO
[KOOKMIN]คนสวน|18+ (END)
Ficção Geral" อย่าคิดเกินเลยกับฉันเข้าใจไหม " #กุกมินคนสวน