09:00
'ป่วย'หลังจากที่เสร็จกิจกรรมเมื่อคืนจองกุกก็พาจีมินกลับบ้านเอาตอนเช้าของอีกวันแล้วอาจจะเป็นเพราะจีมินนอนตากแอร์บนรถตัวเปล่า!!เลยทำให้มานอนเป็นผักตนเตียงแบบตอนนี้จีมินนอนมองจองกุกที่เดินเข้ามาพร้อมถาดอาหารแล้วก็ยาสิ่งที่จีมินเกลียดที่สุดเขาเป็นคนไม่ชอบกินยาไม่ว่าจะเป็นแบบน้ำหรือแบบเม็ดก็ไม่อยากกินมันไม่อร่อยใครจะกลืนลง
"ทานข้าวก่อนนะครับจะได้ทานยา" ว่าจนก็เดินมานั้งข้างเตียงของตัวเล็กก่อนจะช่วยพยุงคนตัวเล็กให้นั้งพิงหัวเตียงเพื่อจะได้กินถนัด
"ไม่กินไม่ได้หรอ" จีมินว่าพร้อมส่งสายตาออดอ้อน
"กินเถอะ...เดียวตัวเล็กไม่หายป่วยนะครับ"
"..." ใจเต้นจีมินรู้สึกว่าแค่จองกุกเรียกเขาว่าตัวเล็กใจเขาก็เต้นจนกลัวคนข้างๆจะได้ยินเข้า
"ตกลงจะกินมั้ยครับ"
"อือ..นายป้อนนะ" จองกุกค่อยตักข้าวต้มเป่าเบาๆให้ร้อยก่อนจะเอาไปจอที่ปากจีมิน
"ไม่กิน!"
"ต้องทานยาด้วยนะครับเดียวไม่หายนะ" ผมพยามให้จีมินกินยาแต่สิ่งที่ได้กลับมากับเป็นความงอแงของอีกคนไม่รู้จะดื่อไปถึงไหน
"ก็บอกว่าไม่กินไง!" จองกุกนี่ยังไงก็บอกว่าไม่กินไม่เข้าใจหรือไงก็คนไม่ชอบอะ
"ครับไม่กินก็ไม่กิน" น้ำเสียงที่อ่อนลงทำให้จีมินช้อนตามองจองกุกที่กำลังเก็บของใส่ถาด
"หน้าหงอย..เป็นไรอะ" ทำไมจองกุกทำหน้าแบบนั้นหรือโกรธที่ผมไม่กินยาหรอ
"ป่าวครตัวเล็กนอนพักเถอะ" จองว่าก่อนจะลุกออกไปจากห้องแต่เสียงจีมินก็ขัดขึ้นมาก่อน
"กิน..กินก็ได้" หื้อออ~ในใจผมไม่อยากกินเลยจริงๆนะแต่พอเห็นหน้าเหมือนหมาหงอยแล้วปากมันก็พูดไปเฉยเลยง้ะ
BẠN ĐANG ĐỌC
[KOOKMIN]คนสวน|18+ (END)
Tiểu Thuyết Chung" อย่าคิดเกินเลยกับฉันเข้าใจไหม " #กุกมินคนสวน