Truly, Madly, Deeply... or not?

Deel 14 || Ruzie

Thomas p.o.v.
Ik zit met Rutger in de auto, op weg naar ons huis. Aan de ene kant ben ik heel blij dat het weer goed is, maar aan de andere kant ben ik nog steeds heel erg gekwetst. Ik staar stilletjes naar buiten, tot Rutger mijn gedachten onderbreekt. "Ben je nog boos op me?" Ik kijk hem aan. "Nee, ik ben nooit echt boos geweest op jou. Alleen op Lucas. Je hebt me alleen heel erg gekwetst, ik dacht dat je me 100% vertrouwde en toch geloofde je Lucas eerder. Maar ja, het is gebeurd..." Ik wend mijn blik weer af naar buiten. We zijn bijna thuis. "Ik weet het, en het spijt me zo... ik ga er echt alles aan doen om alle pijn die ik je gedaan heb weg te halen, en om je vertrouwen in mij weer terug te winnen, dat beloof ik" Hij stopt de auto, we zijn er. Ik knik langzaam en stap uit. Ik ben hier eergisteren nog geweest, en toch voelt het alsof ik hier jaren niet geweest ben. "Thomas, ik ben nog niet helemaal klaar met Lucas. Ik laat hem hier echt niet mee wegkomen, en net had ik niet echt de tijd om boos te worden want ik wilde jou zoeken en ik wil niet dat je denkt dat ik je bedrieg ofzo als ik straks naar Lucas ga om met hem te praten en-" ik onderbreek hem. "Rut, dat denk ik echt niet. Je was de laatste tijd heel anders tegen mij maar ik ken jou, ik weet nog steeds wie jij bent, en nu je de waarheid weet ben je die jij weer, dus ik vertrouw je nu ook weer." Hij glimlacht naar me. We zijn inmiddels al in de lift, die nu open gaat. Ik ben ergens best bang om Lucas tegen te komen, ook al weet ik niet waarom ik bang zou zijn. Of nou ja, eigenlijk weet ik het wel, hij haat mij waarschijnlijk nogal nu. Maar hij haatte me toch al dus dat maakt niet heel veel uit verder. We stappen de lift uit en lopen naar ons huis. Rutger maakt de deur open en we lopen naar binnen. Rutger vertraagt zijn looppas en vervolgens staat hij stil. "Dit meen je niet..." ik kijk hem raar aan. Hij loopt langs me heen naar de woonkamer. "Wat doe jij hier nog?!" Nee he, is Lucas hier? Ik wil me eigenlijk omdraaien en weglopen, maar in plaats daarvan blijf ik als een of ander standbeeld stil staan in de gang. "Ik woon hier" hoor ik Lucas zeggen. Rutger lacht spottend. "Oh ja? Betaal jij de huur? Staat het huis op jouw naam? Nee, dacht het ook niet. En aangezien wij niet langer samen zijn heb je niet het recht om hier nog te zijn. Dus, wat doe je hier nog?" Ik hoor Lucas lachen. Echt serieus, waarom lacht hij altijd. "Ah, wat ben je schattig. Lekker uitsloven omdat je vriendje in de gang staat, maar wij weten allebei dat als hij er niet was nu dat je me allang had gezoend." Hoe weet hij dat ik hier sta? "Ik zou nog liever dood gaan dan dat ik jou ooit nog zou zoenen. En weet je wat schattig is? Dat jij het nu opnieuw probeert, tussen mij en Thomas stoken. Maar ik trap er geen tweede keer in. Echt wat bezielt je, ga lekker-" Lucas onderbreekt hem. "Misschien wilt Thomas ook wel wat zeggen in dit gesprek." Hij loopt de gang in, op mij af. Help. "Toch?" Bij elke stap die hij dichter naar mij toe zet, zet ik een stap naar achter. Lucas grijnst. Hij is echt eng. Hij zou zo in een horrorfilm kunnen spelen, door alleen maar te grijnzen. Ik zet nog een stap naar achter en voel de muur achter me. Lucas blijft op me aflopen en hij staat nu op nog maar 10 centimeter afstand van me. Rutger komt naar ons toelopen. "Lucas, laat hem met rust en ga gewoon naar huis." Lucas' grijns wordt breder. Heel eng. "Ik ben al thuis." Hij komt nog iets dichterbij. Ik maak me zo klein mogelijk. Rutger pakt Lucas' pols. "Ik zei toch dat je hem met rust moest laten!" Hij trekt Lucas bij me weg. Lucas draait zich om naar Rutger en zoent hem. Ik kijk weg, ik wil dit niet zien. Rutger duwt Lucas van hem af. "Wat bezielt jou? Wat is er niet duidelijk aan dat je gewoon weg moet gaan!" Ik loop naar de slaapkamer, ik ben hier zo klaar mee. Kan Lucas niet verhuizen ofzo. "Doei Thomas!" roept Lucas me na. "Het was leuk je weer gezien te hebben!" Ik sla de slaapkamerdeur achter me dicht. Die gast maakt me agressief. Ik hoor Rutger en Lucas nog ruzie maken, ik hoor dat Rutger het voor me opneemt, en dat is heel lief maar ik wil het gewoon allemaal niet meer horen. Ik wou dat dit allemaal gewoon een nachtmerrie was, dat ik straks wakker word en dat ik mijn droom aan Rut vertel en dat hij me dan vertelt dat Lucas niet bestaat en dat dit allemaal nooit gebeurd is. Ik zucht en ga op bed liggen. Was het maar een droom. Ik hoor Rutger schreeuwen. Hij is echt boos nu. Ik doe mijn ogen dicht. Ik wou dat Lucas hier nooit was komen wonen. Hoe lang woont hij hier nu? Volgens mij pas een maand. Moet je na gaan hoe veel er in een maand veranderd is. Ik hoop dat het nu op houdt, dat hij nu op houdt. Want als er nog meer veranderd word ik gek. Het geruzie van Rutger en Lucas wordt steeds zachter en langzaam val ik in slaap.