Truly, Madly, Deeply... or not?

Deel 19 || De video

Thomas p.o.v.
Langzaam doe ik mijn ogen open. Als ik zie dat ik nog steeds in dezelfde ruimte zit besef ik me dat het dus geen nachtmerrie was. "Zo ben je eindelijk wakker?" Ik kijk op en zie Lucas op de stoel zitten. Ik kom moeizaam overeind, mijn armen zitten nog steeds op mijn rug gebonden en het begint pijn te doen. "Ik wil je wat laten zien." zegt Lucas. Hij staat op en komt met zijn laptop op schoot naast me zitten. Hij klikt op de spatiebalk en het scherm licht op. Ik zie onze woonkamer. Heeft die creep serieus een camera opgehangen in de woonkamer? Die gast is gek. Dan besef ik me ineens weer dat Lucas dat briefje had geschreven. Ik kijk nog eens goed op het scherm en zie het briefje op tafel liggen. "Wat had je eigenlijk precies op dat briefje gezet?" vraag ik. Hij haalt zijn telefoon uit zijn zak. "Ik heb er een foto van gemaakt." Hij zoekt de foto op en geeft zijn telefoon aan mij. Mijn ogen vliegen langs de regels. "Hoe kon je dit doen..." zeg ik zacht. Lucas grinnikt. "Kijk zijn reactie dan, dit is goud waard." Hij klikt op de play-knop en ik zie Rutger de woonkamer inlopen. Hij loopt op de tafel af en pakt het briefje. Ik doe even mijn ogen dicht. Ik kan dit niet zien. Ik wil dit niet zien. Toch doe ik mijn ogen weer open. Ik zie Rutger verslagen naar het briefje staren. Ik hoop zo erg dat hij ziet dat dit mijn handschrift niet is. Maar zo te zien ziet hij dat niet want ik zie de tranen over zijn wangen rollen. Ik kijk weg, ik wil dit niet zien. Lucas pakt mijn kin en draait mijn hoofd terug richting het scherm. "Doe je ogen open." sist hij. Hoe kan die jongen letterlijk geen gevoel in zich hebben. Ik kijk weer naar het scherm. Ik zie Rutger op de grond zitten en hij huilt. De tranen staan nu ook in mijn ogen. Ik haat het om hem zo te zien. Dan staat Rutger ineens op en loopt de woonkamer uit. "Hij is nu waarschijnlijk naar de slaapkamer, om te kijken of je spullen er nog zijn. Gelukkig was ik weer zo slim om al je spullen weg te halen. Nu lijkt het alsof je echt bent weggelopen." Ik kijk naar hem. Hij kijkt grijnzend naar het scherm, wachtend tot Rutger terug komt. Hoe kan iemand zo'n vreselijk mens op de wereld zetten. Ik heb medelijden met zijn ouders. Ik kijk weer naar het scherm en zie Rutger binnen komen. Hij gaat op de bank zitten en begint te huilen. Ik trap de laptop weg aangezien ik mijn armen niet kan bewegen. "Waarom doe je zoiets Lucas?" Hij lacht. Altijd dat gelach van hem, echt heel frustrerend. "Ik vind het wel leuk. Goed, nu ga jij mij de code van je telefoon vertellen." Ik kijk hem aan. "Dacht het niet." "Dacht het wel, tenzij je wilt dat ik Rutger iets aandoe. Ook goed." Hij staat op. "Durf je toch niet." Hij draait zich om. "Moet jij eens opletten." Hij loopt richting de trap. Fuck. "Wacht!" roep ik dan toch maar. Hij draait zich grijnzend om. "Ik wist wel dat je niet wilde dat ik je vriendje pijn ga doen. Goed, wat is het?" Ik zucht en vertel mijn code. Hij glimlacht en wilt naar buiten klimmen. "Uhm Lucas?" Hij zucht en kijkt me aan. "Wat nu weer?" Ik sta op en loop naar hem toe. Ik draai me om zodat ik met mijn rug naar hem toe sta. "Zou je mijn handen los kunnen maken zodat ik naar de wc kan?" Hij is even stil. "Ach, je kunt hier toch niet ontsnappen." Hij maakt me los en geeft me daarna een keiharde duw waardoor ik op de grond val. Hij klimt snel omhoog en doet het luik weer op slot. Ik zucht. Ik kan nu in ieder geval normaal bewegen. Ik sta op en loop naar de wc.

Rutger p.o.v.
Ik heb Thomas helemaal volgespamd met appjes, maar hij reageert niet. Ze komen wel aan. Ik heb hem ook al meerdere keren gebeld maar hij is duidelijk niet van plan om op te nemen. Dan krijg ik een melding dat Thomas wat getweet heeft. Razendsnel klik ik erop. "Sorry guys maar ik stop met youtube. Er komt ook geen afscheidsvideo ofzo, het is gewoon klaar. Ik heb er geen zin meer in." Dit heeft Thomas niet getweet. Dat weet ik zeker. Hij zou dat nooit zo zeggen. Dan bedenk ik me ineens iets. Ik sta op en lees het briefje van Thomas nog eens. En nog eens. En dan valt me iets op. Dit is Thomas zijn handschrift helemaal niet.