THE OUTSIDE WORLD

Chapter 34

CLI POV

Nagising ako sa sobrang sama ng pakiramdam ko, ano nga bang nangyari kanina?

Ah papunta kami sa site. Nasan ako ngayon? Bakit parang nasa ivang kwarto ako?

"You're awake, kamusta na ang pakiramdam mo?" Stellan

"Nasan ako? Anong oras na?" Lagot baka hina hanap na ako ni hugo.

"You are here at my condo, and 8 pm na so pwede kang humiga kasi mataas parin ang lagnat mo" stellan

"No I need to go home, nagaalala sila sakin"

"Look sinabi ko na sa mga pinsan mo na kasama kita, you don't need to worry"

"Pumayag sila na makasama kita? That's impossible"

"Ok at first they didn't but nung nakausap na sila ng doctor thet agree na bukas na kita iuuwi" stellan

"No iuuwi na ako"

Hindi pwede iiyak ang anak ko paghindi na nya ako nakita, tatayo na sana ako ng bigla akong natumba dahil sa hilo

"See? I swear if you're temperature will go down tomorrow and you're ok ihahatid kita agad"

Hindi na ako naka kontra dahil nasuka nalang ako at nagdilim nanaman ang paningin ko.

--

Nagising na lang ako ulit ng wala si stellan sa kwarto, sinubukan kong tumayo at sa tingin ko kaya ko na, dahan dahan kong binukasan ang pinto ng naring kong may kausap si stellan sa phone

"You need to sleep now son, sige ka hindi ka magiging big boy nyan, yes tomorrow din ok, good night son dad loves you so much" stellan

Hindi ko maiwasan na manikip ang dibdib ko at umiyak may anak na pala sya, bigla ko tuloy naalala ang anak ko nakaramdam ako ng awa sa kanya hindi ko na tinuloy ang paglabas ko dahil nawalan narin ako ng lakas bumalik nalang ako sa pagkakahiga ko

Bigla ko tuloy naisip kung sinabi ko kaya sa kanya na buntis ako nun pananagutan nya kaya ako? Sana nararanasan din ni hugo ang nararanasan ng anak nila ni Eli ngayon. I'm sorry anak

Narinig ko naman ang pagbukas at pagsara ng pinto, naramdaman ko nahumiga sya sa tabi ko at niyakap ako, sabi ng utak ko tanggalin ko ang pagkakayakap nya sakin, pero ang puso ko sobrang saya at namiss ko ang yakap nya. Nalilito ako bakit lahat ng kasalanan nya nawala ng isang yakap lang ang galit ko natabunan nalang bigla, napagpasyahan ko na sundin ang puso ko kahit ngayon lang, kahit hanggang pwede pa.

Nagising ako sa sikat ng araw na tumama sa mukha ko, wala narin si stellan sa tabi ko.

"Good morning baby, here you have to eat para makainom karin ng gamot"

Kukunin ko na sana ang kutsara para kumain ng pigilan nya ako

"I will feed you, so sumandal ka lang jan"

Hinatid nya na rin ako pauwi dahil nagpumilit narin ako.

Hindi ko mapigilan na maluha, dahil sa mga kinikilos nya

"Stop crying baby, everything will be fine"

Lagi nalang yan na lang ang lagi kong naririnig na magiging ok lang lahat

Habang pinupunasan nya ang puha ko hindi ko namalayan na nagdampi na ang aming mga labi, aaminin ko mahal ko pa sya kahit sa dami ng kasalanan na ginawa nya samin.