My Womanizer

/5/

Training...

"Naaalala mo pa pala ako attorney, and hey, you're alive. Akala ko kung anong nangyari sayo"

nakita ko ang pagkakalito sa mukha ng ibang montefalco pwera kay azrael na nakatingin lang saakin ng diretso, while benedict montefalco is staring at me with guilt and conscience reflecting in his eyes. 

"o diba kukunin mo ang yoghurt, why not argue with me?"

"alam kong may kasalanan ako sa pamilya mo, anong kailangan----"

"i want to file a case against the montefalco cousins, sa mga lalaki lang naman" tila natigagal siya at lahat ng mga montefalco ay napatingin saakin pero di ako nagfocus sakanila dahil nakatingin lang ako sa attorney na kinamumuhian ko.

"you know i can't do that to my fam--"

"of course, maski naman ako, at baka iwanan mo nanaman kami ulit sa korteng nakanganga. Ayoko naman ng maulit yung dati"

"i'd do everything for your family to forgive me"

"oh papaniwalain mo nanaman ba ako sa mga salita mo attorney? come on"

"ibabalik ko ang mga nawala sainyo, ilalaban ko ang kaso niyo and this time we'll win"

"sabi niyo dati, you'll win, we'll win pero di niyo naman sinabing you'll be gone, lumaban kami but then hindi kami pinaniniwalaan dahil sabi nila umalis ang abogado namin dahil alam niyang talo na kami, and iyun ang tumatak sa lahat ng tao, iniwan kami ng abogado dahil di niya kayang ilaban ang kaso dahil alam niyang talo na kami"

he tried to touch me but then i pushed him away, 

"hinding hindi mo na mababalik yung tiwala namin sayo attorney, ibalato mo nalang samin yung yoghurt"

umalis na ako doon habang pinipigilang umiyak. I'm not fragile. I'm not. Pagkauwing pagkauwi namin sa bahay ay agad na inayos ang mga pinamili namin, at piniling manuod sa sala ng hindi ko na alam kung anong movie dahil di parin ako makapaniwala sa nangyari kanina. Oh well aurelia, you just saw the man who ruined your oh-so-good-life. But then naalala ko ang sinabi saakin ni papa and the realization that hit me afterwards. Walang nawala saamin dahil kaming pamilya lang naman ang importante. The family is all you've got. 

"hey aurelia ok ka lang ba?"

tumango ako at binuksan ang phone ko dahil baka tumatawag sila mama but then ibang number yung tumatawag saakin. 

"can you please stop pestering me?!"

hindi ko siya naririnig magsalita kaya naman nagpaalam na ako "papatayin ko na ulit yung pho--"

"are you okay? are you crying? i'm sorry"

di naman sa sinasadya pero nababaan ko siya ng telepono. His voice sounds sad, no energy. Maguguilty ba ako? I focused on watching the movie pero naririnig at naririnig ko parin ang boses niya hanggang sa makatulog na kaming magkakaibigan ay di parin nawala sa isip ko ang ginawa niyang pagtawag. 

"Aurelia gising na papasok pa tayo ngayon!"

"aureliaaaa!"

naramdaman ko nalang na nalaglag ako sa kama dahil sa sobrang sakit ng balakang ko. Bumangon agad ako at nakita ko si jen at kara na nakangiwi ngayon saakin habang naririnig ko namang lumalagasgas ang tubig sa cr, si eba ang naliligo panigurado. 

"kailan talaga ako itulak?" 

"sorry, nakaligo na kasi kami ni jen, si eba naman naliligo na"

tumango tango ako tsaka ko napansing iba ang suot nilang damit ngayon.