''Melissa, opstaan, je moet zo naar school.''
Ik kreeg steeds meer moeite om uit bed te komen. Niet omdat ik zo moe was maar er zat een enorme buik mij in de weg. Een maand geleden had ik nog helemaal geen buik en toen was hij ineens mega dik. Op school werd ik wel populairder omdat ze het knap vonden dat ik hier helemaal doorheen ging. Het is ook nog eens het eindexamen jaar dus ik moest echt veel doen voor school. Met Nicolai heb ik mijn contact verbroken. Na onze ruzie bleven we maar ruzie houden over of het kind wel of niet mocht komen. Ik was het zat en heb totaal geen contact meer met hem. Af en toe zie ik hem nog wel in de stad lopen maar dan loopt hij al met zijn nieuwe vriendin. Als hij mij dan ook ziet, beginnen ze ineens met zoenen. Hij wilt mij jaloers maken maar dat lukt niet want ik ben veel blijer met mijn kind dan met hem. Hij gaat gewoon hetzelfde doen als wat mijn vader bij mij heeft gedaan maar dit kind is nog niet eens geboren. Lafbek dat het is!
Ik droeg al volop zwangerschapskleren en ik vond ze best lekker zitten. Op school hoorde je er alleen maar bij als je strakke kleding droeg maar ik hoefde dat nu lekker niet. Veel beter!
Natuurlijk heeft zwanger zijn ook nadelen. Het schoppen doet hele erge pijn. Niet normaal! Het is op hetzelfde moment natuurlijk ook magisch. Mijn kindje maakt contact met mij.
''Melis, schiet nou op! Je moet al over 10 minuten gaan.''
''Ik kom al!'' Ik liep de trap af en duwde snel mijn ontbijt naar binnen.
''Kom we gaan. Het betekent niet als je zwanger bent, dat je dan te laat mag komen.''
''Als ik zeg dat ik een enorme trap kreeg, zijn ze misschien wel wat soepeler.''
''Dat weet je niet zeker.''
''Dat klopt. Maar ja, ik kom op tijd.''
Ik liep de school binnen en de gang was gelukkig nog niet leeg. Ik hoefde maar op begane grond te zijn dus ik was er zo. De mensen zaten nog niet fatsoenlijk op hun plek dus ik was gewoon op tijd. Ik heb nu wel voortaan de liftsleutel omdat ze anders bang zijn dat ik van de trap val met zoveel mensen. Dat zie ik best al voor me en dat wil ik echt niet laten gebeuren.
''Okeey, mensen, we gaan beginnen. Maak allemaal tweetallen en ga bij elkaar zitten.''
Iedereen wilde met mij. Eerst wilde ze niks met mij te maken hebben en nu ineens wel.''
Eén iemand wilde niks met mij te maken hebben en dat was Youri, achteraan in de klas.
''Als jullie het niet erg vinden, werk ik samen met Youri. Hij is de enige die niet met mij wilt werken. Kunnen jullie daar mee leven?''
''Vooruit dan,'' zei Josie die normaal naast mij zat en mij eerst niet eens aankeek.
Ik liep naar achter in de klas en ging naast Youri zitten. Hij beweegde zich niet.
''Mag ik jouwn partner worden, Youri?''
''Zwanger en ook nog denken dat ze alles mag. Ga maar zitten maar ik maak de afspraken.''
''Als jij dat zo graag wilt.''
Ik zat al 2 jaar bij Youri in de klas en ik had eigenlijk nog nooit een fatsoenlijk gesprek met hem gevoerd. Hij kwam altijd heel nors over en had eigenlijk nooit tijd voor hem.
''Gek dat wij eigenlijk nog nooit gepraat hebben.''
Ik wachtte op een antwoord maar de leraar onderbrak het gesprek.
''Jullie moeten als project de thuis situatie van de ander leren kennen dus jullie moeten één week bij elkaar gaan slapen. Eerst slaap je bij de ene een week en een tijdje later wissel je dat om. Over drie maanden moet het project af zijn en moeten jullie een verslag inleveren over hoe het in die andere thuis situatie is.''
Mooi, nu leer ik ook nog gelijk zijn ouders kennen. Dit was niet de bedoeling maar ik ben ook heel erg nieuwsgierig naar hoe hij woont.
''Wanneer beginnen we?''
''Zullen we aanstaande maandag dan maar beginnen met bij jou logeren. Als we dan 2 weken later bij mij logeren hebben we het snel genoeg afgerond want op een gegeven moment ben ik al zo lang zwanger dat ik niks meer voor school kan doen.''
''Ik vind het best. Neem je logeer spullen mee naar school maandag. Dan neemt mijn moeder het voor schooltijd mee naar huis en kun je na schooltijd met mij mee naar huis.''
''Okeey! Afgesproken!''
De bel ging en de klas liep langzaam leeg. De leraar hield mij nog even tegen.
''Als deze opdracht niet gaat lukken vanwege je zwangerschap hoef je het niet te doen. Dan stop ik Youri wel in een ander groepje.''
''Nee, hoeft niet, we hebben binnen 4 weken het hele project afgerond. Dan lever ik het in en dan ben ik al 6 maanden dus moet ik langzaam gaan kijken voor schoolverlof.''
''Je hebt het echt al helemaal uitgezocht hè? Succes!''
De rest van de dag ging zo normaal mogelijk. Na school ging ik gewoon lekker naar huis en vertelde mijn moeder over het project. Ze vond het dapper van mij dat ik dit allemaal ging doen. Ik ga elke avond vroeg naar bed want dat zwanger zijn is nogal vermoeiend. Mijn contact met Lisa was toch in het water gevallen. Ze weet nog niet eens is dat ik zwanger ben. Ze had geen tijd meer voor mij want zij had een knappe Amerikaan gevonden.
