''Melissa, ga je mee naar de winkel om kleertjes te kopen voor je dochtertje?''
Mijn moeder had een maand vrijgenomen om zoveel mogelijk bij mij te zijn. Bij het ziekenhuis hadden ze mij verteld wat ik zou krijgen dus dat wist ik nu ook. Eerst wilde het niet wilde maar toen Nicolai en Youri uit het ziekenhuis waren vertrokken hadden ze tegen mij gezegd: 'Met uw dochter is alles goed'.
Toen wist ik natuurlijk dat het een meisje was. Ik ben nu wel blij dat ik alles kon kopen. Voordat ik het wist durfde ik niet zo goed iets te kopen of moest heel erg veel rekening met de kleur houden. Nu konden mijn moeder en ik vaak zat shoppen naar kleertjes met roze erin. Mijn moeder en ik kregen nu wel een betere band. Daar was ik heel blij mee. Youri en Nicolai lieten me eindelijk met rust en ik had ze na het ziekenhuis niet meer gezien. Zodra de baby er was zou ik contact met ze opnemen. Ik had ondertussen een andere jongen ontmoet. Hij heet Julian. Ik wil nog niks met hem beginnen om weer 'gedoe' te voorkomen maar ik vond hem wel degelijk leuk en hij mij ook.
''Ik kom eraan, mam!'' Mijn moeder had haar relatie met Hendrik ook gestopt. Hendrik was gewoon een lolletje, zei ze maar steeds. Ze moet het allemaal maar zelf weten.
Ik liep de trap af en mijn buik was mega groot.
''Mam? Kunnen we misschien ook even twee brieven op de post doen?''
''Tuurlijk, wie wil je een brief sturen?''
''Youri en Nicolai. Ik wil ze een brief sturen en met erin een bedankje dat ze mij met rust lieten na het ziekenhuis en dat ik vanaf dat mijn kindje op de wereld was, ik weer contact met ze zoek. Bij Nicolai heb ik erin gezet dat hij wel altijd welkom was bij zijn dochter en bij Youri had ik er ook in gezet dat ik nog wel eens bij hem langs kwam als het kindje geboren was.''
''Dat vind ik heel goed van je, lieverd.'' We kwamen aan bij de brievenbus en ik kon mijn brieven netjes op de post doen.
''En nu op naar de babywinkel.'' Mijn moeder gaf gas en voordat ik het wist waren we bij de winkel.
''Dit shirtje is wel leuk,'' zei mijn moeder toen we in de winkel stonden terwijl ze een roze truitje omhoog hield. ''Vind je het wat?''
''Ik vind het super schattig maar dat zijn alle baby kleertjes.''
''Weet ik, vind je het wat om te kopen of niet?''
''Ja! We moeten trouwens niet te veel kopen want voordat ze dan alles aan heeft gehad is ze er al uitgegroeid. Dan hebben we er niks aan.''
''Zullen we ook voor een slabbertje kijken?''
''Dat is altijd zo leuk! Er moet wel een leuke tekst of zo op staan.'' Mijn moeder en ik liepen naar de slabbertjes en konden niet kiezen tussen twee slabbertjes. Op de ene stond 'Oei oei, ik knoei!' en op de andere stond 'Mama's kleine prinses'. Uiteindelijk kozen we ze allebei.
''Melis, heb je al een naam voor je kleine prinses?''
''Ik heb wel een idee maar natuurlijk zeg ik dat niet. Zelfs niet tegen jou.''
''Dat moet je allemaal zelf weten zolang je maar een mooie naam kiest.''
''Tuurlijk, het was best moeilijk maar bij deze naam voel ik me het beste. Als ik die naam nog zo vaak moet gaan roepen kan die beter maar goed zijn.''
''Inderdaad. Ik ben benieuwd. Heb je nog meer dingen nodig?''
''Nee, we kunnen eigenlijk wel gaan. Ik weet niks meer.''
''Op naar de auto dan.'' Mijn moeder en ik liepen de winkel uit en reden naar huis.
Op mijn stoep stond Julian.
''Ik moet even met je spreken.''
''Zeg het maar.''
''Ik weet niet of ik voor jou en de baby kan zorgen.''
''Niet weer, hè. Ik heb elke keer een jongen die me uiteindelijk dumpt. Wanneer stopt het toch eens een keer? Ik blijf maar bezig met die jongens.''
''Melissa, ik vind je heel goed maar ik wil je niet het gedoe geven dat je voor mij en je baby moeten zorgen. Jij moet gewoon lekker leven met jouwn kindje en in de toekomst, jouwn vriendje. Dat vriendje kan ik niet zijn. Sorry, ik wens je echt het beste en ik wil best nog steeds vrienden zijn.''
''Ik kan er echt niks tegen doen, toch?''
''Klopt, het spijt me echt maar ik ben te jong om vader te worden.''
''Ik begrijp het. Lief dat je het toch netjes brengt. Ik wil graag vrienden blijven.''
''Mooi! Zie ik je op school als de baby er is?''
''Ja, maar ik hoop dat het nog eventjes duurt.'' We lachten allebei en toen liep hij weg.
Ik liep naar binnen en sloot de deur achter mij.
''Mam, nu ben ik weer single. Julian heeft het na drie maanden met mij uitgemaakt. Hij wilde geen vader worden. Ik had dat ook helemaal niet van hem verwacht. Van mij hoefde hij echt niet de vader uit te hangen. Nicolai is al de vader.''
''Wat rot voor je. Wil je eigenlijk dat Nicolai bij de geboorte is?''
''Daar heb ik nog helemaal niet over nagedacht!''
''Melis, het kan binnen de kortste keren gebeuren. Denk er maar eens over na.'' Toen was het te laat. Het leek alsof ik in mijn broek plaste. Natuurlijk waren de vliezen gebroken.
''Mam! Bel Nicolai! Hij moet erbij zijn!'' Dat was het laatste wat ik fatsoenlijk kon zeggen want de pijn begon al snel genoeg. Ik en mijn moeder reden meteen naar het ziekenhuis en onder het bevallen kwam Nicolai op tijd binnen. Hij heeft de geboorte van ons dochtertje gewoon mee kunnen maken. Na de bevalling voelde het gewoon goed dat Nicolai de vader werd maar niet mijn vriendje. Youri moest mijn vriendje worden. En toen kwam de dokter met mijn kindje binnen en ik zag het lieve gezichtje van mijn dochter Michelle.
THE END
