Tyci problem...\\\ Ticci Toby Love story[Zawieszone]

6.Wielka Zmiana

-A..ale jak to? - spytałam z niedowierzaniem - To niemożliwe!
- Dziecko. Jesteś tylko człowiekiem - powiedział Slenderman, - My nie.
- Jak..k to?- spytałam płacząc.
- Każda z Creepypast ma inną historię- mówił operator- ale każda z nich kończy się śmiercią. Aby byli w takim stanie jak teraz musiałem ich przywrócić do życia. Adrenalina to najmniej bolesna forma śmierci. Zgadzasz się? Gdy się odrodzisz, odrodzisz się bez chorób i bólu. Pytam więc ponownie.Czy się zgadzasz?

- A mam jakiś wybór?
- W teorii tak, ale w praktyce nie.
- Zatem na co czekasz? Zrób to.

Położyłam się na stole operacyjnym. Slender podłączył buteleczki z żółtym płynem do mojej kroplówki.  Czułam wielki napływ energii. Ale zaraz, zaraz. Za dużo. Nie spodziewałam się tak szybkiej i mało bolesnej śmierci.  To nie było takie złe. Kiedy otwożyłam oczy nic się nie zmieniło. No może skóra była bardziej chropowata.
- I co jak się czujesz- spytał Slend
- Dobrze. Co się zmieniło.- spytałam
- Cóż jakby Ci to powiedzieć. Nie jesteś już człowiekiem.
-A kim?
- Wyjdź na dwór i pomyśl o zwierzęciu, które najbardziej lubisz.
-Wilk.
-Tak, wilk.
-Ok.- powiedziałam i wyszłam na dwór. Poczułam przypływ adrenaliny. Ale nie tej w płynie. Tej naturalnej. Pomyślałam o tych majestatycznych zwierzętach. Poczułam mrowienie w palcach. Po chwili nachyliłam się nad ogrodową sadzawką. Byłam wilkiem!
JUPI!!! ZAWSZE O TYM MARZYŁAM!!! Teraz jak się zmienić w człowieka? Może pomyślę o swojej ludzkiej postaci. Podziałami. Ale byłam bez ubrań!Od razu zmieniłam siew wilka i pomaszerowałam do rezydencji. Jakież było zdziwienie Jeffa, gdy zobaczył wielkiego białego wilka o niebieskich oczach wmaszeriwującego do rezydencji. Żucił się na mnie z nożem. Odbiłam atak i zaczęłam lizać go po twarzy.Instynkt.
-Kim ty k***a jesteś-wydarł się Jeff
- To ja Maddie nie poznajesz mnie?- spytałam
- C..co ty jesteś wilkiem?- zaczął się jąkać.
- Nie no wróżką.
- Niemożliwe. A zmień się w człowieka.
- Byłabym naga
- Mi to nie przeszkadza (leny, bo nie wiem jak go zrobić. Xd dop. autora)
- Ale mi tak!Daj ręcznik. Gdy mi go podał okryłam swój grzbiet i pomyślałam o ludzkiej sobie. Poczułam jak zwykle lekki dreszczyk. Leżałam na podłodze opatulona ręcznikiem
- Niemożliwe, niemożliwe, niemożliwe, niemożliwe...- zaczął mówić w kółko.
- A jednak.
~ Wyciągnij lewą rękę~
Posłusznie wyciągnęłam
~Wyobraź sobie wulkan~
Wyobraziłam i nagle na mojej dłoni zaczęły tańczyć ogniki. Zaczęłam się nimi bawić.
~A teraz wyciągnij prawą rękę i wyobraź sobie ocean.~
Posłusznie wykonałam polecenie. Z moich palców zaczęła spływać woda. Zaczęłam ją wsysać. Po chwili nie było ani kropli wody na podłodze.
- Ej wszyscy chodźcie na dół- wydarł się Jeff .

Miało być co dwa dni, ale wena mnie odwiedziła! I mamy teraz. Jak się podoba? Mi bardzo. Ten rozdział ma aż do końca 447 słów. Dzięki za wsparcie wszystkim, którzy to czytają. Zagłosuj cie. Cześć.