"Uzaktaydın,oracıkta,öbür kitada
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni"
Ve o gece;herkesi ihtişamı ile bürüyen Galata,dalgalar arasında yapayalnız olan KızKulesine tutulmuştu.
Not; Bu kitap hayal ürünüdür, gerçeklerle zerre alakası yoktur.
AyTol #1
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-1-
Tolga bir yandan Aybüke'nin ince belini tutarken, diğer yandan kapının zilini çalıyordu. Bu gece beraber bir akşam yemeği yiyeceklerdi. Hem de Tolga'nın ailesi ile birlikte.
Biraz sonra kapı açıldı. Gül anne kapıda belirdi ve Tolga'nın yanındaki Aybüke'yi görüp, kollarını kocaman açtı.
Gül:"Hoş geldin, kızım"
Aybüke utanarak, gülümsedi ve kollarını kocaman açarak kadına sarıldı.
Aybüke:"Hoş bulduk Gül teyze"
Gül:"Teyze ne ya? Anne de sen bana"
Gül'ün samimi emrivakisi ile Aybüke yarım ağız gülerek kafa salladı. Ardından adete uygun bir şekilde kadının elini öptü. Onların bu sıcak ilişkisini gören Tolga iyice neşelendi. Sevdiği iki kadının birbirini ilk görüşte sevmesi, herhalde bir erkek için en önemli şeylerden biriydi.
Tolga:"Hanımlar, yalnız benim papucum dama atıldı ha! Anne, bakıyorum gelinini gördün beni unuttun. Hadi annem neyse, sen Aybüke? Kayınvalideni görüp, müstakbel eşini unuttun. Yok, yok kabul edemem ben bunu"
Gül:"Tövbe, tövbe.. Sen ne zaman bu kadar arsız oldun, oğlum"
Aybüke:"Valla anne, ben de yeni yeni görüyorum bu yönünü."
Aybüke'nin çekinmeden, gayet rahat bir şekilde 'anne' demesi ile Tolga sırıtarak kıza göz kırptı. Aybüke adamın neyi imâ ettiğini anlayarak, utandı. Gül anneye bakmadan, alt dudağını ısırarak başını öne eğdi.
Gül:"Utanma, çiçek kızım benim. Bakma sen bu dengesiz paşaya, hadi gel içeriğe"
Gül annenin Aybüke'yi içeri buyur etmesi ile kız içeriğe girdi. Yanakları adeta alev alev yanıyordu. Nasıl davranması gerektiğini, ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu. İçinden geldiği gibi davransa, Tolga'nın onu utandıracak bakışlarına maruz kalacaktı. Başka türlüsü ise daha vahimdi. Robotik hareketler yaparak, yapmacık olmak istemiyordu. Kendi gibi davranmak onun için en ideal seçim olmuştu her zaman. Şimdi de öyle olacaktı. Tabii her ne kadar Tolga'nın sinsi bakışlarına maruz kalacaksa da..
Berfin:"Aybüke ablaaaa"
Küçük kızın sesi ile Aybüke irkildi. Düşüncelerinden ayrılarak, karşıdan koşarak gelen minik kızı görüp genişce gülümsedi. Ardından hiç düşünmeden diz çöktü ve kollarını açtı. Berfin bunu görüp, iyice neşelendi. Kollarını açarak hemen Aybüke'nin kollarına atıldı ve boynuna sıkıca sarıldı.
Aybüke:"Naber fındık? Görüşmeyeli nasılsın?"
Berfin:"Kırgınım Aybüke abla."
Aybüke:"A-a, ne oldu benim deniz gözlüme?"
Aybüke yüzünü düşürür gibi yapıp, kızın saçlarını okşadı. Berfi'nin masmavi gözleri, diğer tarafta şefkatla onları izleyen ağabeyine kaydığında, Aybüke güldü.
