"Karın hastanede ve daha olduğundan yeni haberinin olduğu bebeğinle birlikte hayata tutunmaya çalışıyor,küçük kızın en küçük bir hareketinde küçük yatağında ölmeye hazır. Söylesene Zayn,hiçbir şeyin yokken nasıl her şeyin varmış gibi davranabiliyorsun?"
Dişlerimi sıkarak belki de bu gece bininci kez kendime sabırlı olmam gerektiğini hatırlattım. Ben her zaman kazanmıştım ve bu sefer yine kazanacaktım.
"Ben her zaman bir yedek plana sahibimdir Chess,bunu unuttun mu yoksa?" Ukalaca sırıtışım yüzüme yayılsa da içten içe bu büyük planımın işlememesi halinde ne olacağı hakkında en ufak bir fikrim yoktu.
Dişlerini sıktığını oturduğum yerden bile seçebilirken az önce ipten kurtardığım ellerimi göğsümde bağladım. Bakışları ellerime kayınca daha çok sırıtarak Jess'in en çok sevdiği yamuk sırıtışımı gözler önüne serdim.
Ah,Jess. Şu an belki de benim salaklığım yüzünden hastanede savaş veriyordu ve ben onun yanında değildim. Daha kaza sayesinde haberimin olduğu bebeğimi kaybetmiştim belki de. Biz bunu hak etmiş miydik?
"Seni küçümsemek hataydı değil mi Bay Bela?" Rahatsızca da olsa sırıtımaya çalıştığında gülüşüm daha da çok genişledi ve bacağımı diğerinin üzerine atarken dudaklarımı bükerek etrafımı gösterdim.
"Açıkçası benim için bu kadar çok masrafa girmen hoşuma gitmedi değil. Özellikle de bana bu kadar çok kolaylık sağladığın için."
Sanki o anda bunu söylememi beklerlermiş gibi büyük depoya dalan arkadaşlarıma baktım. İnsanlar bizi dışarıdan sıradan bir erkek grubu sanarken ben arkadaşlarımın elinde silahlarla içeri girmesine hiç şaşırmıyordum.
"Dediğim gibi Chess,ben asla yenilmem."
