Wolf Night [Marauders/next gen fanfic]

7. Greyback op school

Teddy rende door de gangen. Hij moest op tijd buiten komen. "Geen rennen in de schoolgangen!" riep Filch naar hem, maar Teddy negeerde het. Eindelijk kwam hij buiten aan. De groep was al aan het terug lopen, dus liep hij nog wat harder door. De voorste man merkte dat hij in de buurt was, dus keek hij om. Hij commandeerde de rest van de groep om stil te staan. "Wie hebben we hier?" vroeg de man. Tot zijn grote schok, zag Teddy nu pas wie het was. Fenrir Greyback. Greyback liep dichter naar hem toe. Teddy voelde zijn hartslag omhoog gaan. "Dit is zeker de nieuwe verweer tegen zwarte kunsten professor waar ik zo veel over heb gehoord." "Ik zou graag willen weten wat de precieze reden was voor het verslinden van die jongen." zei Teddy. Greyback grijnsde. "Hij wilde me verraden. Hij wist wat ik wil, net als de rest van mijn roedel, maar hij vond het blijkbaar niet zo'n goed idee." "En waarom moest dat hier, op het schoolterrein gebeuren?" "Dat heet twee redenen." Greyback bleef even stil. "Een Omega en jij."

"Ik ga hem halen!" riep Jack. "Dat kan niet, dat weet je." zei James. "Ik dacht ook dat hij iemand ging halen, maar als je achter hem aan gaat, schiet hij daar ook niet mee op." "Jawel! Hij moet bij hem weg! Ik ga hem niet laten zitten!" Jack liep naar de deur van het lokaal. "Jack! Dat kan je echt niet doen!" riep Lily. Jack keek om naar haar. "Jij weet niets! Jij weet niet wie dat is!" "Ik weet wel wie dat is. Waar heb je het over?" De hele klas staarde Jack aan. Jack keek de klas rond en zag hoe iedereen naar hem staarde. Hij liet zich op de grond zakken en legde zijn hoofd in zijn handen. Remus en James liepen naar hem toe en knielden naast hem neer. "Hij mag niet met hem mee." fluisterde Jack. Remus en James keken elkaar aan. Ergens had hij wel gelijk. James zou Remus ook zijn gaan halen. Dat moment ging de deur van het lokaal open. Jack keek op in de hoop dat het Teddy was, maar het was Victoire. Ze keek verbaast het lokaal rond en haar blik bleef op Jack rusten. "Waar is hij? Waarom hebben jullie geen les?" vroeg ze. "Komt u maar even naar buiten kijken." zei Sirius. Victoire keek naar buiten en na een tijdje vroeg ze: "Waarom is hij daar beneden met Fenrir Greyback?" "Hij wilde hem waarschijnlijk weghalen..." zei Sirius. "Wat een idioot is het ook." zei ze. "Greyback valt aan!" riep Alice ineens. Victoire keek meteen weer uit het raam. "Twee van jullie gaan nu een professor halen, Jack jij komt met mij mee!" riep ze. "Welke professor?" riep Marlene. "Maakt niet uit. Allemaal des noods." Jack was opgestaan en rende achter Victoire aan.

Victoire rende met James op haar hielen naar buiten. Ze troffen Teddy en Greyback bovenop elkaar aan. Greyback was los aan het slaan op Teddy, die hem uit alle macht probeerde van hem af te trappen. Victoire veranderde in haar vos vorm en zag dat James het zelfde deed. Victoire rende op Greyback af en sprong op zijn rug. Ze hapte in zijn oor waardoor Greyback van Teddy af ging. Teddy stond op en liep een paar meter naar achter. Greyback was rechtop gaan staan en had Victoire van zich af geschud. James draafde op hem af en ramde hem met zijn volle gewicht opzij, aangezien hij niet zo groot was. Greyback keek met een duivelse blik naar hem. Doordat zijn handen en mond vol met opgedroogd bloed zaten, zag hij er als een kannibaal uit. Teddy blies hem een eind naar achter met een spreuk. De andere groep mensen achter Greyback begonnen naar voren te komen. Victoire veranderde terug en vuurde een spreuk af op de groep. James veranderde ook terug. "James, jij neemt Teddy mee naar binnen. Ik blijf hier!" James knikte snel en rende naar Teddy toe, waarna ze samen terug naar binnen renden. Een aantal mensen uit de groep wilde achter hen aan gaan, maar ze werden tegengehouden door Victoire. "Nu ben je alleen meisje." zei Greyback. "O ja?" Achter haar stonden ineens alle professoren van de school. Greyback draaide zich om naar zijn groep en maakte een hoop snelle gebaren. De helft van de groep kwam meer om Greyback heen staan. De professoren deden het zelfde bij Victoire. De groep rende op hen af en het gevecht was geopend. Greyback was duidelijk in de meerderheid, maar zij vochten zonder magie. Victoire keek om zich heen om te zien waar de andere helft van zijn groep heen was gegaan. Op het laatste moment zag ze nog een aantal mensen de school in verdwijnen. Ze wilde er heen rennen, maar werd geblokkeerd door een aantal mensen.

James en Teddy rende door de gangen, opweg naar de ziekenzaal. "Er komen mensen achter ons aan." zei Teddy tijdens het rennen. "Nou...Dan moeten ze ons te pakken krijgen." De twee rende door en kwamen uit bij de ziekenzaal. Hijgend kwamen ze tot rust, tot ze de ziekenzaal verder in keken. James, Sirius, Remus en Peter stonden daar. "Hey, we dachten, laten we hier wachten, ze komen hier vast heen. Hoe gaat het?" zei James. "We moeten hier nu weg." zei Teddy. "Jullie komen met ons mee, want de weerwolven zitten achter ons aan." "Wat?!" vroeg Sirius verward. "KOM OP! Rennen!" riep James S. De groep rende weer door de gangen en Teddy merkte al dat de wolven dichterbij kwamen. "We moeten ergens heen, ze halen ons in." zei hij. "We kunnen naar het krijsende krot!" riep James. De groep nam de eerstvolgende hoek terug naar de trappen. Ze rende naar buiten via de andere uitgang en kwamen bij de womping Willow uit. "Immobulus!" riep Remus naar de boom. De boom bleef stil, terwijl ze door het gat tussen de wortels kropen. Ze bleven stil zitten wachten. "Ze zijn ons kwijt." zei Teddy. James S sloeg hem meteen hard op zijn schouder. "Idioot. We dachten dat iemand ging halen. Ik had je echt niet laten gaan als je had gezegd dat je er in je eentje naartoe ging." "Het is Greyback maar." "Ja, maar hij is iets van plan, waar jij mee zou kunnen helpen." Teddy keek hem raar aan. Waar had hij het over? "Ik kan het niet uitleggen, ga maar een keer naar Louis." "Dus wat doen we nu?" vroeg Sirius. "Hoe weten we dat we hier weg kunnen?" "We blijven hier zitten. Dan kan ik ze in de gaten houden. Als we verder doorlopen zijn we te ver weg en kunnen we niet terug." Na een tijdje gewacht te hebben, merkte Teddy dat de wolven echt niet meer in de buurt waren. De groep liep uit het gat, tot ze buiten het bereik waren van de womping Willow. "Hoe heb jij al de zintuigen zo goed one controle?" vroeg Remus. "Ik heb mistletoe gegeten." Remus keek hem verbaast aan. "Je wordt dan een soort Amerikaanse weerwolf. Je kan zelfs op gewone dagen veranderen of half veranderen. Als je het echt goed kan, kun je zelfs jezelf blijven tijdens een volle maan. Je zintuigen zijn goed en je heelt van gewone wonden. Op zilver, wolfsbane en mountain ash na. Je kan ook de pijn van andere mensen of dieren wegnemen. Het is fijn, maar bij mij is het natuurlijk niet zo dat ik kan veranderen aangezien ik maar half weerwolf ben. Daarom is het voor mij niet zo gevaarlijk." "Is het gevaarlijk dan?" vroeg Sirius. "Nou, als je het niet kan controleren, verander je vaak als je boos bent of andere momenten dat je het niet wilt. Dat is vervelend want je kan het ook niet door hebben. Als je ogen veranderen bijvoorbeeld." "Nou, Remus is nooit boos, dus dat is best een optie toch?" "Ted, kom eens hier!" riep James S. "Het is misschien niet zo handig dat je dat allemaal verteld." fluisterde hij. "Waarom? Het is toch juist beter voor hem?" "Nou, er is misschien iets dat het wat minder handig maakt. Dat legt Louis je wel uit."

Een paar dagen later, toen de jongens samen in de leerlingenkamer zaten, bracht James S het onderwerp nog eens op. "Waarom denken jullie dat Greyback die jongen zo vermoorde?" "Misschien wist hij dat Greyback een Demon Wolf wilt worden." zei Peter. "Dat is niet logies. Waarom zou hij zelf geen Alpha willen worden?" "Ik wil ook geen Alpha worden." zei Remus. "Maar jij hoort niet bij zijn moordlustige roedel. Zij vinden, net als Greyback, dat de weerwolven sterker moeten worden." Remus schudde zijn hoofd. "Nee, de helft van hen is verplicht in de roedel te blijven, omdat ze nergens anders heen kunnen. Zij willen ook niet sterker worden omdat ze zichzelf dan nog gevaarlijker vinden. Waarschijnlijk wilde deze jongen de groep verlaten, maar wist hij van Greyback's plan. Greyback wil dit hele gedoe een beetje geheim houden zodat er niet te veel aandacht naar gaat." "Dan is hij daar niet zo goed mee bezig." zei Sirius. "Hij is weggekomen, maar alle aurors zijn ingeschakeld om hem te vinden." "Trouwens, Greyback heeft zeker ook mistletoe gegeten. Hij vermoorde die jongen met zijn klauwen en tanden." zei James. James S knikte. "Is die mistletoe een optie voor Remus?" vroeg Sirius. James S zuchtte even. "Het is een optie voor je maar ik zou het niet doen. Als je dat neemt ben je in een bepaalde vorm al handiger. Dan is er een grotere kans dat Greyback je terug bij zijn roedel wilt. Remus knikte maar toch zag hij er een beetje teleurgesteld uit. Natuurlijk wil hij dat spul nemen. Wie zou het niet willen? Het maakt alles zo veel makkelijker. "Hey, Martin!" riep Alice. James S reageerde niet. "Martin! Ik praat tegen je." Alice liep naar James S toe en tikte hem op zijn schouder. "O, hey Alice." "Ben je doof ofzo? Ik riep net twee keer je naam." "Je riep eigenlijk zijn achternaam." zei Sirius. Alice rolde haar ogen. "Sorry, tuis werd ik nooit bij mijn achternaam geroepen. Wat is er?" "Ik vroeg me af of jij iets meer weet over dat voorval met Fenrir Greyback? Iedereen wilt het weten maar niemand durft het je te vragen." "Ik weet niet hoe het zit. Ik weet alleen dat hij die jongen graag dood wilde." "Ja daar waren wij ook wel achter." James S grijnsde. Alice draaide zich met een ruk om en liep weg. "Zie je bij de training!" riep James S nog achter haar aan. Alice keek even boos om, maar knipoogde en grijnsde, terwijl ze weg liep.

--------------

Ik heb toetsweek dus ik denk dat ik een tijdje niet update. Ook weet ik niet wat ik allemaal ga doen in de vakantie, dus het spijt me als het lang duurt.