Wolf Night [Marauders/next gen fanfic]

10. Just sipping the thea, honey

"Professor!" riep Teddy naar Mcgonegal. Ze liep met een stevige pas terug naar haar lokaal. "Meneer Scott!" zei ze met een opgeheven stem. Ze stopte met lopen en draaide zich om. "Ik verzoek u vriendelijk om gewoon naar haar toe te gaan, rond de afgesproken datum. Ik weet niet wat ze u wilt vertellen dus ga ik u nu geen overbodige informatie geven. Een fijne dag nog verder." Ze keek Teddy nog even streng aan, waarna ze verder ging met lopen. Teddy bleef als versteend staan en bleef de vrouw nakijken tot ze de hoek om verdwenen was. Een beetje teleurgesteld liep Teddy naar buiten. Hij zocht een plekje midden op het gras en liet zich daar op zijn rug vallen. Een tijd lang deed hij niets dan nadenken en staren naar de lucht. Zijn ogen begonnen pijn te doen, van het kijken in de zon, dus sloot hij ze. Het was fris en de straling was al minder sterk omdat ze richting de winter gingen. Hij ging rechtop zitten en opende zijn ogen. "Ik dacht dat je sliep." zei een stem naast hem. Het was Peter. Teddy zuchtte. "Nee, ik dacht alleen na." Hij vouwde zijn benen in de kleermakers zit en ging voorovergebogen zitten. "Zit je hier al lang?" vroeg hij. "Tien minuten denk ik." antwoordde Peter. Hij was een hoop aan het opschrijven op perkament. "Opstel?" Peter schudde zijn hoofd. "Nee, animagus. Je helpt ons misschien wel, maar we moeten zelf ook nog wat doen, vind ik. Remus heeft hulp nodig." Teddy keek even op naar hem. Hij was dingen aan het overschrijven uit boeken en deed het heel zorgvuldig. Alles was overzichtelijk en netjes geordend. Zelf besteedde Teddy nooit veel aandacht aan zijn handschrift. De wolken aan de lucht waren donker grijs en er klonken zachte donderslagen. "Kom we gaan naar binnen. Het gaat zo regenen." Peter pakte zijn spullen in in zijn tas en de twee liepen terug de school in. "Ga je naar die afspraak toe?" vroeg Peter. Teddy knikte toegefelijk. "Ja, Minerva denkt dat het wel goed komt, dus waarom niet." "Jij en de rest van jullie hele familie zitten met iets. Nietwaar?" Teddy keek de jongen aan en probeerde zo min mogelijk emotie op zijn gezicht te vertonen. "Wat bedoel je?" "Ontken maar niet. Ik zie het aan je wenkbrauwen." "Wat?" "Dat heeft Remus ook altijd. Zodra hij iets ontkent wat hij wel gedaan heeft, vliegen zijn wenkbrauwen omhoog. Zal wel een weerwolf ding zijn." Teddy keek Peter even bedachtzaam aan. "Je hoeft niet te vertellen wat er aan de hand is. Maar als het wel zo is zullen we er rekening mee houden. Niet te veel lastige vragen stellen enzo." vervolgde Peter. Teddy zuchtte. "Ja, er is wel iets. Het is ingewikkeld." Peter glimlachte naar hem. "Ik ga even eten halen. Tot later." En hij liep weg.

"Wat is zijn echte achternaam dan?" vroeg James. "Dat gaat je geen ene flikker aan!" riep Jack geïrriteerd terug. "Wel als het iets belangrijks is!" "Het is niets belangrijks okay!" "Nee, het is niet okay. Als het niet belangrijk was had je hem geen andere achternaam gegeven!" "Het gaat verdomme niet! Hou eens op met vragen stellen!" "OPHOUDEN! ALLEBEI!" riep Remus. "Maar..." Remus ogen stonden woedend op James, die hem meteen tot stilte dwongen. "James, je moet niet zo doordrammen. Het is zijn eigen beslissing en als je het er niet mee eens bent, moet je er gewoon mee dealen!" "En Jack jij moet niet zo verdomme snel gaan schreeuwen. Dat maakt het er niet beter op." Ineens slurpte Sirius keihard tijdens het drinken van zijn thee. "Just sipping the thea, honey." "Sirius, houd je er buiten of ik gooi je deze kamer uit." Sirius dronk verder maar slurpte nu niet. "Sirius, vind jij niet dat Jack ons moet vertellen wat hij achter houd? Hij is een kamergenoot van ons, hij moet ons kunnen vertrouwen." zei James. "James! Trek hem hier nou niet in mee!" "Verkies jij hem ook boven mij? Wij doen zo veel voor je en nu..." "Ik kies helemaal niemand's kant! Ga nou niet..." "Wat bij jij een arrogante kwast zeg!" riep Jack. "Zodra het je even niet mee zit, ga je meteen al je woede op iedereen om je heen afvuren. Hou dit toch lekker tussen on tweeën!" De twee begonnen verder te schreeuwen. Sirius wenkte Remus even. "Ik denk dat we maatregel: 2A rood, moeten uitvoeren." zei hij. Remus zag geen andere optie. "Is goed. Jij James, ik Jack." De twee jongens liepen naar de twee schreeuwlelijkerds toe. Tegelijk sloegen Remus en Sirius de jongens op hun kaak, waar ze precies de zenuw raakten. James en Jack vielen bewusteloos neer op de grond. Remus en Sirius sleepten de twee naar elkaar toe en zetten ze met de ruggen tegen elkaar neer. Ze werden vastgebonden met lakens met stevige knopen er in. "Denk je dat het werkt?" vroeg Remus. "Maatregel 2A rood werkt altijd Rem. Altijd." antwoordde Sirius. "Potje toverschaak?" Hij stak zijn vuist uit. "Gonna beat you again." zei Remus terwijl hij de boks afmaakte.

Twee dagen later zat Teddy te wachten bij het zwarte meer. Er was geen tijd afgesproken dus zat Teddy er al sins twaalf uur 's middags. Hij was aan het knalpokeren met Lily L. Ze stond er op om bij hem te blijven en eigenlijk had Teddy ook weinig keus. Het was koud en de twee droegen daarom hun dikke kleding. "Denk je dat ze nog op komt dagen?" vroeg Lily. "Ik vermoed van wel." Rond half één kwamen er twee mensen naar hen toe gelopen vanuit het verboden bos. Het waren een jongen en een meisje. Het meisje had donker zwart haar met een beetje krullen opgestoken in een staart met een vlecht er doorheen. Ze had donkere ogen eigenlijk niet veel emotie toonden. De jongen had donker bruin haar in een klein staartje, wat aan de zijkanten was kort geschoren. Zijn ogen waren blauw. Ze droegen allebei kleding dat gemaakt was van een soort geschubd leer. Met stukken licht bont om hun armen gebonden. Zij droeg een boog in haar hand en de koker met pijlen zat om haar heupen. Hij had niets vast maar aan zijn riem zaten messen en op zijn rug hing een tweezijdige bijl. Toen ze dichterbij kwamen werd zichtbaar dat ze allebei een litteken bij hun rechterwang hadden, die net niet in hun oog kwam. Teddy en Lily waren opgestaan. Toen de twee recht voor hen stonden sprak het meisje. "Aangenaam kennis te maken. Ik ben Jayden Moore en dit is mijn tweelingbroer Mark." "Teddy en dit is mijn zusje Lily." "Nee, dat is ze niet. Jouw naam is Lupin en zij is Potter." Lily probeerde oogcontact met Teddy te zoeken maar hij bleef het meisje strak aankijken. "Wat is de reden dat jullie dit van ons weten? En waarom deze ontmoeting?" "Het is belangrijk dat wij weten met wie we in samenwerking gaan." zei Mark. "Samenwerking?" "Wij weten van jouw kwaliteiten als halve weerwolf en we kunnen je hulp gebruiken. Toch moeten we eerst testen waar je belangen liggen." "Je bedoelt of hij voor Greyback werkt? Echt niet!" zei Lily. Jayden keek naar Lily en daarna naar haar broer. "Zal ik even met jou praten? Dan gaat mijn broer even met hem aan de praat." Haar stem was een stuk minder serieus dan net. Lily keek naar Teddy die goedkeuring knikte. Jayden liep met Lily naar de rand van het verboden bos. Daar ging ze op de grond zitten. Ze legde haar boog neer en haalde ook de pijlenkoker van haar heup af. "Dus, jij bent Lily Potter. Heb jij ook speciale kwaliteiten?" vroeg ze vriendelijk. "Ik ben animagus." zei Lily onzeker. Jayden's mondhoeken gleden omhoog. "Ik wil wedden dat je wel eens van Cadeo hebt gehoord." "Eh nee. Dat zegt me niets." "Dus Minnie heeft nooit iets gezegd over onze prachtige wereld?!" "Ooooh! De magische wereld! Ik heb daar wel wat van gehoord, maar McGonegal heeft daar nooit iets over gezegd hoor." Jayden zette haar handen in haar zij. "Ze houd zich dus aan haar afspraak. Anyway. Ik ga je even snel uitleggen waarom we je broer willen hebben. De ingang van Cadeo is een gat in de grond. Als je er een witte parel in gooit, kom je in ons deel. Als je er een zwarte parel in gooit, kom je in Greyback's deel. Greyback verstopt zich daar nu al een tijdje. Wij hebben er niet zo veel last van, behalve dat we er niet uit kunnen als de zwarte parel nog in werking is. Zodra de parel in werking is blijft hij een uur werken. Daarna is de ingang gesloten." "En wat als je er geen parel in gooit?" "Dan kom je in een waterput." "Dus als ik er een witte parel in gooi kom ik in Cadeo?" Jayden schudde haar hoofd. "Het zijn speciale parels, die moet je van iemand uit het land zelf krijgen. Daarom komt Greyback er bij ons niet in. En je moet een magisch wezen zijn, of wij hebben je in het register in gevoerd." "Wie zijn 'wij'? Jij en je broer?" "Nu wel. Vroeger deden mijn vader en moeder het. Mijn moeder is overleden en mijn vader kan niet meer helder denken. Mark en ik hebben de verantwoordelijkheid over het hele land." Lily was verbaast. "Is dat niet verschrikkelijk zwaar?" Jayden grinnikte. "Nee, als we iemand niet mogen komt hij het land niet in en niemand kan er uit zonder onze hulp. De orde moeten ze zelf maar bewaren." "Waar moet Teddy jullie eigenlijk mee helpen?" Jayden beet op haar lip en siste. "Laten we zeggen, het is handig om iemand van Greyback's soort aan onze kant te hebben." "Wil je dan geen complete weerwolf? Daar hebben we er ook één van." Jayden's ogen werden groot. Ze leunde naar Lily toe. "Echt? Een weerwolf aan jullie kant? Waarom heeft Minnie dat niet verteld?" Teddy en Mark kwamen aangelopen. "Hij helpt ons. We nemen hem in de kerstvakantie even mee naar Cadeo." zei Mark. Jayden stond op. "Ze hebben ook een complete weerwolf! Minnie heeft dat niet verteld!" "Wat?! Is dat waar?" vroeg Mark aan Teddy. Teddy knikte een beetje verward. "We gaan hem halen. Leid ons naar hem toe." Jayden pakte haar boog en maakte te pijlenkoker weer aan haar heupen vast. Lily begon het gevoel te krijgen dat het misschien niet zo'n goed idee was, dat ze dit vertelde. Ze kon aan Teddy's gezicht zien dat hij het zelfde dacht.

------------------------------

Ik heb het heel erg druk met school (examenjaar) dus ik kan niet zeggen hoe vaak ik upload, sorry!