HORROR KAMP

.

Struikelend liep ik richting de tafel. Ik zakte door mijn benen en net op het moment dat ik de tafel zou raken, voelde ik twee sterke handen om me heen. Ik keek naar de jongen die bij de armen hoorden. Ik zag de twee blauwste ogen die ik ooit had gezien. De jongen was knap, met donkerbruin haar en hoge jukbeenderen. Hij was lang, langer dan ik en erg gespierd. Toch keek hij bezorgt. Ik keek om me heen en zag dat alle meisjes een jongen hadden gevonden. Ik hoorde Marcel zeggen dat ze hun gang mochten gaan en langzaam werden we allemaal meegetrokken naar de tent. Inclusief ikzelf. Toen ik binnen kwam, zag ik meisjes die op hun luchtbed gesmeten werden. Jongens die bovenop ze lagen en ze hevig kusten. Ik werd bang, maar ik was zo dronken dat ik het ook wel een grappig gezicht vond en ik begon te giechelen. De jongen vroeg me welk bed van mij was en ik wees het aan. Ik betrapte mijn vinger op trillen. Ik voelde dat er iets niet goed was maar had niet door dat dat 'iets' bezig was. De jongen trok me op bed en ging naast me zitten. Wat ik, met mijn dronken kop, best raar vond want de andere jongens zaten òp de meisjes. Vreemd keek ik hem aan. Totaal gespannen wachtte ik op wat er zou komen. De jongen boog zich naar me toe. Ik kneep mijn ogen dicht, bang voor wat er zou komen. Ik werd steets banger en banger. Ik voelde zijn adem op mijn wang. Maar in plaats van dat hij me zoende, fluisterde hij in mijn oor. Geen rare dingen ofzo.. Nou ja, het was raar wat hij zei maar niet wat je nu verwacht. Hij zei: Je moet volhouden. Deze mannen zijn niet te vertrouwen. Dit is geen handbalkamp. Je word gebruikt! Maar ik ben bezig met een oplossing. Ik ga jou en de andere meisjes redden. Vertrouw me, alles komt goed. Ik beloof het. Hou vol meisje! Hij keek me indringend aan en ik knikte om te bevestigen dat ik hem vertrouwde. Hij stond op en liet me stomverbaast achter........