HORROR KAMP

.

Ik gooide een steentje tegen de muur. Het was al 2 dagen geleden dat ze me hadden opgesloten. Ik moest onwijs nodig plassen, maar ik werd alleen s’ochtends en s’avonds om 7 uur uit mijn kamer gehaald om even naar de wc te gaan. Niet dat ik veel te eten en te drinken kreeg hoor. 1 droog broodje s’ochtends en om 4 uur wat aardappelen met wat groenten. Echt niet te eten! Maar ja, als ik niet zou eten zou ik flauwvallen. Of doodgaan. En dan zouden ze mijn lichaam in de container gooien. Of nee! Ze zouden het aan een paal in de grond binden en midden op het kamp zetten zodat iedereen kon zien wat er gebeurde als je niet mee zou werken. Stop eens met denken! Sprak ik mezelf toe. Ash, Ans, Sanne en Isa komen je vanzelf zoeken. Zoals we hadden afgesproken. Zodra ik dat zei veerde ik op. We hadden inderdaad afgesproken dat we elkaar, als we langer dan 1 dag we zouden zijn, zouden gaan zoeken. Maar na een paar seconden zakte ik weer in elkaar. Ik zat hier al bijna 3 dagen. Ze komen me niet meer zoeken. Mompelde ik en zonder dat ik het door had rolde er een traan over mijn wang. Ik veegde hem ruw weg. O kom op! Je doorstaat alles! Je word elke training en wedstrijd helemaal door elkaar gerammeld. Je word geslagen, onderuitgehaald en op de grond gegooid. Zelfs toen je je enkelbanden scheurde heb je niet gehuild! En nu ga je huilen, alleen omdat je opgesloten zit en iedereen denkt dat je weg bent ofzo? Wat ben je voor een mietje! Schreeuwde ik mezelf toe. Ik schrok. Misschien denken ze wel echt dat ik weg ben. Misschien heeft Bruck ze verteld dat ik dood ben. Of naar het ‘hoofdkwartier’ van die enge organisatie van ze. Ik raakte steeds meer overtuigd van mezelf. Het klonk logisch. Dat is natuurlijk de reden dat ze me niet zoeken! Ik glimlachte. Maar als hun me niet komen zoeken, moet ik er zelf uit zien te komen. Ik stond op. Ik liet mijn hand langs de muur gaan. Ik drukte tegen de muur om te kijken of er iets loszat. Niks. Er zat ook geen raam in de kamer. Ja oké, er zat een heel klein rond raampje, bijna tegen het plafond. Dar kon ik A) niet bij en B) kon ik er sowieso niet doorheen. Ik dacht na. Wat gebeurde er altijd in films? Ik glimlachte, het viel te proberen. Ik nam een aanloopje en beukte met heel mijn gewicht tegen de deur. Ik zakte tegen de deur omlaag. Ik stond op en probeerde het nog een keer. Ik rende en beukte. Helaas ving mijn hoofd de klap. Mijn blikveld werd even zwart. Het zwarte ging weg maar ik zag nog steeds vlekken. Ik stommelde weer een stukje bij de deur vandaan. Mijn hoofd deed pijn en de vlekken gingen niet weg. Ik begon weer te rennen, maar na 2 passen viel ik op de grond. Het laatste wat ik voelde was een klap tegen mijn hoofd. Daarna werd alles zwart.

Sorry even een kort stukje. Maar ik wou even iemand bedanken. Het zit namelijk zo dat ik een beetje vast zat, maar de persoon heeft mij geholpen. Dus even allemaal een applausje voor @fietjuh! Thanx Honey! Oke dat was het weer. Lees/vote/comment. -XXXXXXXXXXXXXXX- MIJ!