HORROR KAMP

.

Ik dacht na. Ik moest iets doen. Opeens had ik het. Oké luister! We verdelen ons in 3 groepen. 1 groep blijft hier en bewaakt Peter en Marcel. De 2e groep gaat opzoek naar meer pistolen en andere wapens. Ook zoeken zij naar verdachte dingen. Groep 3 gaat met mij mee, achter Bruck aan. Groep 3 is de kleinste groep. Toen iedereen een groep had gingen we in positie. Ik liep met Angela, Sanne, Isa, Ashley en nog 2 andere meisjes genaamd Mila en Sophie naar de wc’s. Ik liep voorop met het pistool. Ik had groep 1 ook een pistool gegeven, aangezien groep 2 toch al opzoek ging naar wapens. Ik gebaarde naar de anderen dat ze stil moesten zijn. Op onze knieën keken we onder de deurtjes door. Ik hoorde en zag niks. Ik gebaarde dat we weer naar buiten moesten lopen. We liepen net terug naar groep 1 toen we geschreeuw hoorden. Verschrikt keek ik naar de richting van het geluid. Ans, Ash jullie lopen mee. De rest gaat bij de wc’s zitten en kijkt of er niks verdachts gebeurd. Ik wenkte Angela en Ashley en rende stilletjes naar de hoek van het toiletgebouw. Toen ik om het hoekje keek zag ik dat Bruck en nog een andere man de groep vast hield. En dat wil zeggen: De man hield een meisje vast met een pistool tegen haar hoofd gedrukt. Bruck sprak tegen de groep. De man stond half van me afgedraaid, dus als ik dicht bij het gebouw bleef zou hij me niet zien. Ik glipte het hoekje om en drukte mijn lichaam tegen de muur. Ik hefte mijn armen en klikte de kogel op zijn plek. Maar net op het moment dat ik wou schieten, draaide Bruck zich om. Ook de man draaide zich om en hield het meisje als een schilt voor hem. Hij drukte nog steeds zijn pistool tegen het meisje haar hoofd, maar ik kon hem nu niet neer schieten. Als ik zou schieten, zou ik of het meisje raken, of hij schoot haar neer. Dus stond ik daar maar met mijn pistool op hem gericht. Bruck liep naar voren toe. Meisje, meisje. Hoe heet je ook alweer? Ach boeit me ook niet! Ik moet zeggen, je hebt lef. Maar je bent ook dom. Hoe kan je nou denken dat je van ons kan winnen? Hij keek me vals aan. Opeens kreeg ik een idee. Ik liep langzaam achteruit. Toen ik bij de hoek van het gebouw kwam draaide ik me om en sprintte weg, Angela en Ashley op mijn hielen. Ik spurtte naar de rest van onze groep en vertelde ze het plan. Ze renden naar groep 1 en pakten het pistool. Daarna renden ze om het gebouw heen naar de andere kant. Ik hoorde 2 schoten in de lucht en keek om het hoekje. Iedereen, inclusief Bruck en de Man, keek nu naar de andere kant. Ik sprong achter het muurtje vandaan, richtte het pistool op de man en schoot. Het pistool viel uit zijn handen. Ashley schoot naar voren vanuit de groep en pakte het pistool. Ze richtte het op de man. Ik richtte inmiddels op Bruck. Hij keek me geschrokken aan, dit had hij niet verwacht, maar zijn gezichtuitdrukking veranderde al snel naar spottend. Je gaat me toch niet neerschieten! Ik slaakte een geërgerde zucht. Waarom zegt iedereen dat steeds?! Ik lachte mezelf mentaal uit. Te vaak divergent gelezen. Ik klikte de kogel op zijn plek en hefte het pistool. Dit keer richtte ik op zijn hoofd. Ik legde mijn vinger op de trekker. Ik zette druk en wou schieten, maar toen zij Bruck iets waarvan ik zo schrok dat ik het pistool bijna liet vallen. Hij zei: Als je me neerschiet, zul je nooit weten waar het blauwe kistje is….