HORROR KAMP

.

Ik voelde een hand op mijn arm, en een stem schreeuwde mijn naam. Met een schok werd ik wakker. Mijn moeder trok me in een knuffel en suste in mijn oor. De tranen stroomden over mijn wangen. Na een tijdje stopten de tranen en trok ik terug. Wat is er meis? Je gilde alles bij mekaar? Had je weer een nachtmerrie? Ik knikte en slikte. Ik vertelde niet wat ik had gedroomd. Dat wilde ik eerst zelf uitzoeken. Hoe laat is het mam? Vroeg ik. Mijn moeder pakte mijn telefoon en keek erop. Half 4, ga maar gauw weer slapen. Zei ze. Ik knikte voorzichtig. Ik blijf bij je. Fluisterde ze bij het zien van mijn blik. Ik keek haar dankbaar aan, en ze ging naast me liggen.

Sindsdien had ik elke nacht een nachtmerrie. Op een gegevenmoment sliep mijn moeder elke avond bij mij, en hield ik haar elke nacht wakker. Na 2 weken besloot mijn moeder dat het dieper zat dat ze dacht en moest ik naar de huisarts. Hij verwees me door naar een psycholoog. Die woesdag ging ik dan ook naar de kliniek. Ik had die nacht weer amper geslapen. Ik drukte de grote deur open, en liep naar binnen. Daar stond een vrouw van middelbare leeftijd, met bruine krullen tot op haar schouders en een vriendelijk gezicht. Ze steekte haar hand naar me uit en stelde zichzelf voor. Hallo, ik ben Marja en ik ben je psycholoog. Ik schudde haar hand en begroette haar. Ze wenkte me naar binnen en zei dat ik wel mocht gaan zitten. Zelf ging ze tegenover me zitten. Dus.. Ik heb gehoord waarom je hier bent. Je hebt een hoop meegemaakt, en je bent zeker sterk. Het is ook helemaal niet raar dat je bang bent. Je lichaam en hersenen zijn nog druk bezig alles te verwerken. Je bent hier om dat proces te versnellen. En ik ga je daarbij helpen. Ze keek me glimlachend aan, en ik glimlachte magertjes terug. Zou je me misschien het verhaal willen vertellen? Ik tissues bij de hand. Ze lachte even en hield een tissuebox omhoog. Ik lachte ook even en knikte. Ik wil het wel vertellen. En ik knikte weer. Dat zou heel fijn zijn. Zei Marja zacht en ik glimlachte even. Ik haalde diep adem, slikte en begon (voor de zoveelste keer) met mijn verhaal...