Kendim İçin

3. Bölüm "Mesaj"

Ilgın alt tarafı bir partiye sevgilin olarak gelmesi için ikna ediceksin. Ne kadar zor olabilir ki. O bir erkek. Onu etkileyebilirsin. Yada sadece ikna et. Evet bu fikir daha iyi. Kafamı yanımda oturan Eymen'e döndüm ve yapmacık bir şekilde sırıttım.

" Hayırdır sevgilim. Hangi rüzgar attı seni buraya ? " dedi.

"Seni özledim sevgilim. " dedim ve yapmacık bir şekilde tekrar gülümsedim.

"Hadi ama Ilgın ben sadece şaka yapmıştım. Lütfen kes şu sevgili olayını da asıl mevzuya gel. ." dedi ve o da bana güldü.

"Öf iyi be , atmosferi bozmak istememiştim. Sen de hemen oyunbozan çıktın. Neyse Bu akşam Ayan'ın partisine davetliyiz. Daha doğrusu gidiyoruz."

"Ne? Benim haberim olmadan benim yerime evet mi dedin ? "

"Ah! Konuşmaya böyle başlamamalıydım." Sesli konuştuğumu farkettiğimde boğazımı temizledim ve Eymene içten bir gülümsemeyle bakmaya başladım. Allahım lütfen yesin şu numarayı lütfen.

"Ben aslında seni partiye Eşim olarak gelir misin dicektim. Heyecandan bocaladım. Benimle partiye gelir misin ?"

"Bu şimdi bir çıkma teklifi mi ?" dedi arsız bir sırıtışla bana bakarken.

"Biraz öyle oldu galiba. " ve yine bir gülümseme. Hadi Ilgın başarabilirsin bunu.

"O zaman.. "Dudaklarını düşünmek için büzdü sonra kafasını tekrar bana çevirdi.

"Hayır"

"Ne ? Ne demek hayır?"

"Bas bayağı hayır işte. Heceliyim mi istiyosan ?"

"Ama işe yaraması lazımdı bunun. İkna olmuş gözüküyodun" dedim kaşlarımı çatarak.

"Rolüne iyi çalışmamışsın demek ki. Konuşman bittiyse arabamdan iner misin ? Evime geç kalıyorum ? "

Etrafıma bir süre baktığımda havanın kararmak üzere olduğunu daha yeni görüyordum. Eğer bu arabadan çıkarsam Eymen'i ikna edememiş ve Ayan'ın diline tekrardan düşücektim. O da beni rezillik tahtıma tekrardan oturtucaktı.

"Eymen lütfen bak bu partiye gelmen lazım. Eğer gelmezsen Ayan beni tekrardan rezil edicek. Ben.. ben bunun olmasını istemiyorum. Kaldıramam. Söz bak bu son olucak. Yani...-burnumu çektim ve konuşmaya tekrar devam ettim. Evet ağlıyorum şuan- bir daha sevgilim rolü oynamıcaksın. Lütfen"

Elleri yanaklarımdakı yaşı sildiğinde bir anda tüylerim ürpermişti. Elleri çok soğuktu ve teni çok gergindi. Bana mı kızmıştı? Yüzüne baktığımda tahmin ettiğim gibi çenesindeki kaslar seğiriyordu. Suçlulukla gözlerimi kucağımdaki ellerime diktim. Konuşmasını bekledim. İçimdeki Ilgın da ayağa kalkmış Eymen den bir umut ışığı bekliyordu. Ördüğü tüm duvarları yıkması için sadece hafif ışık suzmesi yeterdi onun için. O da sıkılmıştı ördüğü bariyerlerden.

"Taman kabul ediyorum. Yeter ki ağlama. Nesin sen anaokulu ögrencisi mi ? "

Sorusunu duyunca ağzımdan ufak bir kıkırtı çıktı. Ona bakıp tekrar gülümsedim ve burnumu çekip konuşmaya başladım.

"Peki o zaman sen beni evimden alabilir misin ? Saat 20:30 gibi hazır olurum "

"Tamam olur. Adresi mesaj atarsın sevgilim." Şu sevgilim kelimesini bastıra bastıra söylemekten resmen zevk alıyordu.

Arabada sessizce öylece oturuyorduk. Diyemiyordu ama benim arabadan çıkmamı bekliyordu sabırla.

"Eymen ?"