My princess ~☆ Kai greek ff ☆~

Κεφάλαιο 6❤- Να την προσέχεις

* your pov *

"Θες εμένα ή αυτον;" ποτέ δεν πίστευα πως οι δύο άντρες που αγαπουσα θα μου το έλεγαν ποτέ αυτό. Έπρεπε να αποφασίσω. Εδώ και τώρα. Έμεινα σιωπηλη για λίγο και τα αγορια με κοιτουσαν υπομονετηκα. Τι θα διαλεγα; Καθησα και σκευτικα.

Ο Kai ήταν εκει. Δεν ήμουν καλή μαζί του αλλά εκεινος πάντα προσπαθούσε. Για εκείνον ήμουν η τέλεια,μικρή του πριγκίπισσα και θα έκανε τα πάντα για εμενα. Δεν τα παρατουσε όσο υπερπροστατευτικος και να ήταν ο αδελφός μου.

Από την άλλη...ο Jin είναι ο άντρας τον ονείρων μου. Στην κυριολεξία. Ειναι καλό παιδί και έχει περάσει πολλά. Όμως αφού με αγαπαει ποτέ πρόλαβε να με αγαπησει; Σε μια μερα; Μπορεί να ήταν μπερδεμενος ή να νομιζε πως μαγαπαει ενώ δεν με αγαπούσε. Μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει τίποτα αλλά φαίνεται πρόθυμος. Όμως δεν είμαι σίγουρη για το αν όντως του αρεσω ή όχι.

Και τώρα καλούμε να αποφασίσω. Να αποφασίσω μεταξύ αλήθειας και ψεματος. Μεταξύ μιας συγουρης ευτυχιας και ενους ρίσκου. Ήμουν πια έτοιμη. Ήμουν πια συγουρη.

"Συγνώμη Jin" τον κοίταξα,λυπημενη μιας και δεν ήθελα να το πληγωσω. Αλλά έπρεπε να κάνω αυτό που νιώθω.

"Αλλα θα διαλέξω τον Kai" ο Kai με κοιτουσε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά ενώ ο Jin με κοιτουσε με ένα πικρό χαμογελο. Μου ζήτησε να μηνει λίγο μόνος με τον Kai. Έφυγα και τους άφησα μόνους τους.

* Kai's pov *

Η Ειρήνη έφυγε και εγώ κοίταξα τον Jin. Ήμουν σε ετοιμοτητα στην περίπτωση που ήθελε καυγά αλλά το λυπητερο χαμόγελο του και το γεγονός ότι δεν έκανε καμία κίνηση με έκανε να χαλάρωση λίγο.

"Θέλω να σου πω κάτι. Εγω έχασα το κορίτσι μου και εδώ και ωρες πολεμάω για να ξεφύγω από την θλίψη μου. Ναι,το ξερω,οτι δεν σε νοιάζει. Μα η Ειρήνη αυτη την στιγμη είναι ότι έχω,όλη μου η περιουσία. Συμενε και ακομα συμενει πολλα για εμενα.Σε παρακαλώ,κάνε μου μια χάρη.
Πρόσεχε την γιατί εγώ δεν μπορώ, 
νόμιζα θα διαλέξει εμενα όμως αυτό δεν έγινε. Επειδή από μας τους δυο εγώ είμαι ο χειρότερος. Για εκείνη εσυ,είσαι σημαντικότερος. Να μην την αφήσεις ποτέ μόνη. όταν δεν είναι καλά να της χαιδεψεις τα μαλλιά,να της ψιθυριζεις γλυκολογα για να ηρεμήσει και να την κρατήσεις σφιχτά. Μόνο χαρούμενη να την κανεις. Μην την κάνεις να κλαιει,είναι κρίμα τα όμορφα μάτια της να γίνονται κόκκινα από το κλάμα.
Κι αν ποτέ σου θυμώσει εσύ ακόμα να την αγαπάς. Να προσέχεις να μην ραγίσει γιατί είναι σαν πορσελάνη. Είναι όμορφη και πολύτιμη και ετσι να της φέρεσαι. Η Ειρήνη είναι ένας άγγελος που διάλεξε να φυλλαει εσένα. Οταν κάποια βράδια,βλεπει εφιαλτες,εσυ να της κρατάς συντροφιά μέχρι να κλείσει πάλι τα μάτια της ή και να κοιμηθεί για να σε δει στα όνειρά της που θα είσαι ο γλυκός πρίγκιπάς της.
Να την πηγαίνεις βόλτες στα πιο όμορφα μέρη,γιατί μαζι μου θα σιχαθει εδώ στο πάρκο όλη την ώρα. Επειδή εμένα δεν μου επιτρέπουν να έχω κορίτσι. Με εμένα θα ζει μια ζωή κρυμμενη απο ολους και με ανχος για το αν θα μας ανακαλειψουν. Και μην ανησυχείς εγώ γίνομαι σκόνη, δε θα την ξανα ενοχλήσω όσο και αυτό με σκοτώνει. Η καρδιά μου είναι πλεον μόνη. Οπότε εσύ να είσαι χαρούμενος. Επειδή αυτή η κοπέλα που αγαπάει εσένα είναι η κοπέλα με την οποία είμαι ερωτευμένος. Αυτή είναι η μόνη χάρη που ζητάω από εσένα.
Να την προσέχεις" Αυτά μου είπε και τον κοίταξα,λυπημενος.

"Μην ανυσηχεις. Πότε δεν θα την πληγωσω. Θα την κάνω χαρούμενη. Σε ευχαριστώ που μου την προσεχές τόσο καιρό και ήσουν εκεί στα όνειρα της. Όμως είναι η σειρά μου τώρα." Του είπα. Μου χαμογελασε. Αυτό το χαμόγελο δεν ήταν πικρο. Ήταν αληθινό,χαρούμενο. Γυρησε και έφυγε. Πρόσεξα ότι είχε δακρυσει αλλά το χαμογελο δεν έφευγε. Ήταν δάκρυα ευτυχίας από ότι φαίνεται. Ήταν χαρούμενος που η Ειρήνη θα ήταν ευτιχησμενη. Που θα την εκανα ευτιχησμενη. Μόλις είχε πια εξαφανιστεί,είδα την Ειρηνη να έρθετε. Την πήρα στην αγκαλιά μου και την φιλησα όσο παθιασμενα μπορούσα. Εκείνη χαμογελασε και με φιλησε και εκείνη. Όταν το σταμάτησα με την κοίταξα στα μάτια και της χαμογελασα.

"Όλα καλά αγάπη μου. Ξεπερασαμε ακόμα μια δυσκολία." Την καθησυχασα και εκείνη μου χαμογελασε,ευτυχισμένη.