9.Bölüm » Korkma Mevzusu

344 51 51
                                    

Selamın aleyküm...

Çorum'dan selam olsun. Çorumlu değilim, oturmuyorum da. Ancak gezmeye geldim. Eh gezme boşluğunda dün akşam hazır olmuş olan bölümü yayınlamak istedim.

Medya'da Arda'mız vardır. Ve her zaman ki gibi hayalimdeki..

Beğenilerinizi ve yorumlarınızı merakla bekliyorum. Keyifli okumalar dilerim..

++++

» Korkma Mevzusu «  

  O kanlar içinde sedyede yatan.. Kaya olamazdı değil mi? 

Ne yapacağımı bilemeden kaldım öyle. Sonra nasıl olduğunu bilemeden ayağa kalkmış sedyeye doğru ilerler halde buldum kendimi. Ve kısa süre sonra durdum. Çünkü hastane kapısında gördüğümü sandığım tanıdık sima beni durdurmuştu. Ve ben ne yapacağımı bilemez halde ortada kalmıştım. Sedyede yatan Kaya'nın peşinden mi gidecektim? Yoksa Giray abime benzettiğim kişinin ardından mı? 

Mantıklı düşünecek olursam Kaya şu anda kaçıp bir yere gidebilecek durumda değildi. Hele ki onu ilk müdahale yapılmasından sonra anca görebilecekken onu es geçip hastane kapısından çıkıp giden Giray abimi takip ettim. Eğer koşmazsam yetişemeyeceğimi bildiğim halde gittim. Ve yetişemeyeceğimi düşündüğümde artık koşmaya başladım. Tam ben kapıdan çıkıp nereye gittiğini anlamaya çalışırken arabasını çalıştırmış giden Giray abimle elim mahkum arkamı dönüp bu sefer acile alınan Kaya'nın yanına gittim. Daha doğrusu acil kapısının önünde beklemeye demeliydim. Çünkü acilde olsa yaralanmalı vaka olduğu için hastane polisi dikkatli davranıp hastane personeli haricinde kimseyi almıyordu içeri. Hasta hariç!

Bir süre daha kapının önünde boş boş durup artık hareketlenme olduğunda gelmeye karar vermiş oturma alanına gidecekken acil önünde benim gibi bekleyen iki oğlanın konuşmaları beni durdurmuştu.

"Oğlum Kadir'e bir şey olmaz değil mi?"

"Olmaz Allah'ın izniyle kardeşim olmaz."

"Ama korkuyorum ya. Nurten teyzeye, Hasib amcaya ne cevap vereceğiz?"

"Destur bismillah. Öldü mü lan Kadir? Neyin hesabını vereceğiz biz?"

"Tövbe be oğlum öldü mü dedim ben. Ama Hasib amca öğrenecek Giray itinin yaptığını. Oğlum bu çocuk fazla oldu. Ne o mekan basıp adam bıçaklamalar falan. Az kişi olacaklardı da ben gösterirdim onlara. Ama işte.. Dua etsinler Kadir'i hastaneye yetiştirmemiz gerekti."

Son duyduklarım bende soğuk bir kova suyun başımdan aşağı döküldüğünü hissettirdi. Çünkü eğer bu oğlanların dediği doğruysa ki doğru. Ben boşa görmedim Giray abimi hastanede. Ve yine doğruysa eğer dedikleri... Bu çocukların Kadir diye bahsettiği ama benim Kaya sandığım oğlanı yaralamıştı. Çünkü eğer o bir şey yapmamış olsa hastaneye ulaştığını gördüğünde gitmez, buradaki oğlanlar gibi beklerdi değil mi? Ne yapacağımı bilemeden öylece kaldım bir süre. Ve nihayet ne yapmam gerektiğini bulunca hareketlendim. 

Umay'ı arayacaktım!. 

Ama önce isimleri aklımda tutmalıydım. Annesi dedikleri isim kimdi? Nnn.. Nuu.. Hah buldum Nurten!. Şimdi baba adında kalmıştı.. Ha.. Haa. Haset.. Yok ya.. Hah buldum. Hasbi.. Herhalde öyle bir şeydi. Şimdi öğrenirdim ya.

Telefonu elime aldığım gibi Umay'ı tuşladım. İlk çalışta olmasa da ikinci çalışta açmıştı.

"Ne o Macide'cim? Korktun da bana yardım mı et dedin yoksa?"

M.A.Ş.U.K. - Tamamlandı ✔️ #wattys2022Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin