I'M OFFICIALLY HIS || KathNielReads ||

Officially - 39

-----------------------------------------------------------------------

" Lumabas na ang result, Mrs. Dela Torre, and the test that has been done, is not good, the findings seems so dangerous, kailangan na talaga ng anak niyong mag- undergo ng treatment."

Di ko na talaga alam kung saan ako kukuha ng lakas, gayong nalaman ng anak ko ang pagkamatay ng baby niya, paano ko ipapaalam sa kanya, ang sakit niya, kinakausap ko ang doctor na tumitingin kay samantha, umiiling lamang ako, hindi talaga ako makapaniwala, ilang araw akong hindi makatulog, at dinadalangin na sana maging okay ang kinalalabasan ng pagsusuring gagawin sa kanya.

" Doc, wala na bang ibang paraan, ayokong danasin ng anak ko ang dinanas ng asawa ko." napailing lamang siya, masakit man para sa akin, ay tanging kaligtasan lang ni samantha ang iniisip ko.

" The results and the said procedure that maybe done is risky, at ayon sa history at records ng anak niyo ay namana niya ito through genes, at namana niya ito sa pumanaw niyang ama, ayon sa results, her bone marrow starts to make a lot of abnormal white blood cells, and they growing faster than normal cells, and they don't stop growing, kung hindi maagapan ay baka mapadali ang buhay nang anak niyo."  tumutulo lang ang mga luha ko, nasasaktan akong makita ang mahal ko sa buhay na nasasaktan, kung ako nalang sana, buong puso kung tatanggapin ang sakit huwag lang ang anak ko.

-------------

" Your daughter had a leukemia." 

My face went blank. And shocked can be drawn to my face, i stared at my mom who was sitting at the other side of the table, and yaya is infront her, i can see my mom crying, at inaalo lang siya ni yaya, i wish i didn't hear those words, i don't want to spend my life here at the hospital, pagod na ako.

" It's not true right? i don't have leukemia" juancho is sad too, he hugged me,  iyak lang ako ng iyak, and only juancho can hear me. My sobs, pinahidan niya ang mga luha ko, he touched my face.

" Your strong right? Lalabanan mo siya, i believe in you sam." nakita ko kung paano tumulo ang luha ni juancho para sa akin, his sad but he keeps on insisting na kaya ko, pinapalakas niya ang loob ko, hindi ko naman sinasadyang marinig ang pinag-uusapan nila, but my heart is Broken, when i heard the doctor,  juancho's father, said that i had leukemia.

Niyakap niya ako nang napakahigpit, hinahaplos- haplos niya ang pisngi ko, walang salita, walang kahit na ano, but he hugged me, so tight, that only i can hear is his heart beat.

I couldn;t even breathe, juancho kept on comforting me, wala na bang araw na hindi ako pwedeng umiyak, i cried so hard this past few days, parang meant talaga sa akin ang umiyak lang ng umiyak, mugtong mugto na ang mga mata ko, hinayaan niya lang akong umiyak, sa dibdib niya, i wish marcus is here.