I'M OFFICIALLY HIS || KathNielReads ||

Officially - 43

-----------------------------------------------------------------------

 It's been three days, when marcus bring me here at baler, bahagya akong napatayo, dahil sa pagkirot nang tagiliran ko, alas cuatro y media palang, nang bumangon ako at pumunta sa banyo, humarap ako salamin, malaki ang pinag bago nang katawan ko, nang itaas ko ang damit ko ay kitang- kita ko ang pasa na mas lalong namaga.

Sinubukan ko itong haplusin, tila kirot lang ang nararamdaman ko, natatakot ako, ayaw kung umiyak dahil malalaman ni marcus, gusto kung maging masaya lang siya.

Lumabas ako ng banyo, kitang- kita ko parin ang mahimbing na pagkakatulog ni marcus, hindi ko narin masyadong matandaan kung anong mangyayari sa akin, but marcus doesn't seem to mind the fact that i am sick, lagi niya lang pinapaalala sa akin na lalaban kami. Ako, para sa kanya.

I don't know what to do, biglang bumalik yung warm feeling na ako lang yung umiikot sa mundo niya, yun ang kinatatakot ko, paano kung mawala ako, paano si marcus, kakayanin kaya niya, marcus never forget to make's me feel how important i am to him, kapag magkasama kami, his making me feel like i'm the only person mattered  in his life, gaya nang ginagawa niya ngayon.

I sighed, One time i told him that we should stop what we're doing because i don't want to hurt him, alam naman niya, pero sa tuwing umiiyak siya, sinusubukan kung tatagan ang sarili ko, marcus tears is more important,  pero nang subukan kung kausapin siya, nagagalit siya, sobrang galit, yung tipong hindi niya ako pakikinggan, tapos mapapansin ko nalang na yayakap siya sa likuran ko at sasabihing, huwag ko siyang iwan.

Oo di ko kaya, siya yung lakas ko, naalala ko tuloy yung sinabi niyang ayaw ko ba sa kanya, napasigaw siya sa akin no'n, umiyak ako, sa harap niya, di ko sinabi ang kalagayan ko, yung unti- unting paghina nang katawan ko, nang umiyak ako, umiyak din siya, sabi nga niya sa akin, iiyak siya para sa akin at iiyak siya kung mawawala ako.

I stare to him again, his asleep at naririnig ko pa ang mumunting hilik niya, this is my happiness, but the thought make's me think that this is all a mistake, naisip kung napaka selfish ko, tinitingnan ko lang si marcus, bumalik ako sa kama at yumakap sa kanya, naramdaman ko ang pagyakap sa akin ni marcus, he was caressing my hair.

" Iniisip mo na naman ba iyon, sam?" napatingin ako sa kanya, gising na pala siya, " Just don't please? you are the best thing happen in my life, wala na akong hinihiling sa maykapal kundi ikaw lang sam." 

I couldn't help but smile, tuwing naririnig ko iyon sa kanya para bang nagkakaroon ako nang lakas, siya yung energy booster ko, i hugged him back, we stay on the bed cuddling, pinatulog niya ako ulit, sa tuwing didilat ang mata ko, pinapatulog niya ulit ako, para bang binabantayan niya ako, then he will tell me that i am his.

----------------------

" Marcus.."