I'M OFFICIALLY HIS || KathNielReads ||

Officially - 44

 

Follow Marcus & Samantha on TWITTER @IOHMarcus , @IOHSamantha <3

-----------------------------------------------------------------------

I gasped hard when i walk towards the hospital pathway, i could still hear samantha's voice, when she tell me how big her love is.

My body was shaking with too much fear, natatakot ako, nang araw na nahimatay siya ay mabilis akong tumawag kay charlie , ang sabi niya ay ipapasundo niya kami sa chopper, my heart is beating so slow, i could remember her voice, her smile, oh god, what happen.

Hindi ko madetermine, pero alam ko malala na, hindi ko lang matanggap, i swallowed hard, napakahabang paghihintay, nasa ICU siya, i don't know what to do, dinala ako ng sarili kung mga paa sa chapel.

Mariin akong nakipagtitigan sa diyos, di ko namalayan ang pagtulo ng luha ko, napaluhod ako, i clasped my hands together and pray, " Diyos ko, alam kung marami akong pagkakamali sa buhay ko, pagalingin mo lang ang babaeng mahal ko, pangako, hinding- hindi na ako magloloko." sa tanang buhay ko, ngayon lang umikot ang mundo ko sa isang babae, at si sam iyon, sa kanya umiikot ang buhay ko, siya ang mundo ko, ang hangin na nagbibigay buhay sa akin.

Matagal akong nakaluhod, tila nanalangin na sana okay na ang lahat na sana bangungot nalang ang lahat nang ito, ipinikit ko ang mga mata ko at huminga ako ng napakalalim, tanging na sa isipan ko lang ay ang mukha ni samantha ang sinabi niya.

No it can't be, umiling iling ako, naiisip ko palang na iiwan niya ako, parang ang sakit, di ko matatanggap, " Diyos ko, sumosobra na po ba ako? may mga pagkakamali ba ako? nagmamakaawa po ako, si samantha lang, siya lang, kahit ano gagawin ko." napayuko ako, may kamay na nakahawak sa likuran ko, nang tingnan ko kung kanino ang mga kamay na iyon, saka ko lang napagtanto, si juancho, malungkot din siya.

" Huwag, kang magpaka duwag sa harap niya marcus, huwag kang umiyak, kailangan ka niya, naniniwala akong sa iyo lang kumukuha ng lakas si sam, sana tatagan mo ang loob mo, kaya mo yan, kaya niyo yan." saka siya tumayo at umalis, nakita ko ang pagtulo ng luha niya, at mabilis niyang pinahidan iyon, lumingon siyang muli, " Ang diyos lang ang nakakaalam kung kukunin niya si sam o ipapaubaya niya ulit sa'yo ang pagkakataong magkasama kayong muli." saka niya nilisan ang chapel, tumayo ako sa pagkakaluhod ko, bago paman ako umalis ay muli kung tiningnan ang imahe ng diyos, naniniwala akong, naririnig niya ang mga panalangin ko.

Malakas ang kaba sa dibdib ko, i was thinking about samantha,  i sighed again and i closed my eyes, naalala ko ang ngiti ni samantha, ngiti niya palang nakakapakalma na sa akin, i breathe heavily, palakad- lakad lang ako sa labas ng ICU, i was wishing for her to be okay.