Ece, ailesinin baskısı ile İstanbul'a gönderilir, yeni bir hayata başlamak Eceye göre değildir. Memleketinden kopması, ailesinden ayrılması onu üzüyordur ama mecburdur. Babasının düşmanlarından uzak bir şehirde yaşayacaktı artık Ece ve gittiği kolej...
İşte o gün gelmişti, mezuniyet.. Artık onlar 11 değil 12 olacaklardı. Hepsi güzel güzel giyinmişti. Hazan bileklerindeki kesikleri dövmeyle kapamıştı. Üzerine bembeyaz tülden ince bir kumaştan yapılma elbise giymişti, aynı gelinlik gibi. Nil kıpkırmızı bir elbise giymişti. Ece siyah uzun şık bir elbise giymişti. Elbisesi çok konuşulacaklar arasında 1. idi. Erkekleri biliyorsunuz zaten klasik pantolon papyon veya kravat ve gömlek, anlatmaya gerek yok aslında. Burası Egemenler Koleji olduğundan 11. sınıflarda mezuniyet yapıyordu, tek farkı onların mezuniyeti 11 bitirip 12 geçtikleri için sınavlarından dolayı 12'de mezuniyet yapamayacak olmaları idi. Her şey hazırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ece'nin)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Hazan'ın)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Nil'in)
Ve işte o zaman, Sinan'ın sınıfı teker teker giriş yapmıştı mekana. Herkes çok şıktı. Sinan'ın gözleri Eceyi arıyordu. Onu almak istemişti ama Ece abisi ile geleceğini söyleyince onu mekanda bekliyordu. Hazan içeri giriş yaptığında Sinan hemen yanına gitti.
Sinan : Bir melek gördüm sanki.
Hazan tebessüm edip Sinan'la sarıldıktan sonra Nil'in yanına geçti.
Nil : Hazan dövmen ne kadar güzelmiş..
Hazan : Sağ ol.. Seninkiler de.
Nil : Geçen gittim yine Burak ile ismimizin baş harflerini yazdırdık bileklerimize.
