Hazan çırpınmaktan yorgun düşmüştü. Gözleri yavaştan kapanıyordu. Adam elindeki bardağın içindeki suyu Hazan'ın yüzüne fırlattı, Hazan derin nefes alıp kendine geldi bir anda.
Hazan : Ne yaptığını sanıyorsun be?!
Adam : Sana uyku yok!
***
Yağız okul çıkışı hızla Karan Dolunay'ın evine gitti Maraz ile birlikte.
Maraz : İşte burada!
Maraz Yağız'ın ensesinden tutup salona attı içeri girerken.
Maraz : Onu getirdim, rahat bırak bizi.
Karan elindeki içkisini masaya koyup sırıtarak yanlarına geldi.
Karan : Aferin oğlum, gidebilirsin artık özgürsün.
Maraz odadan çıktı, Yağız ayağa kalktı. Karan pis pis bakıyordu Yağız'a.
Yağız : Hazan nerede?!
Karan : Senin ulaşamayacağın bir yerde.
Yağız : Onu buraya getir, onun hiçbir günahı yok, bak ben buradayım!
Karan : Klişe klişe.. çok duydum bu sözleri. Sevgilin biz de biraz misafir olarak kalacak..
Yağız : Ne kadar kalacakmış benim sevgilim siz de misafir olarak! Sinirlendirme lan adamı!
Karan : Yani ne diyeyim.. sen ölene kadar bizim misafirimiz.
Yağız Karanın üzerine yürüdü ve yakasına yapışıp öfkeyle soluklandı.
Yağız : Derhal onu buraya getir yoksa..
Karan : Yoksa ne aptal! (Karan ellerini yakasından aldı) Sevgilin ben de sen bendesin, ne yapabilirsin ?!! APTAL!
Yağız : Tamam tamam.. beni öldür o zaman, bırak onu.
Karan kahkaha atıp cebinden telefonunu çıkardı.
Karan : O iş o kadar kolay değil delikanlı..
***
Sinan, Ece ve diğerleri kolejin yanındaki parkta oturuyorlardı.
Sinan : Hazanı gören oldu mu bugün hiç?
Nil : Vallahi hiç görmedim, hiç haber alamadım da.. Telefonları da yanıtlamadı.
Erdal : Ne oldu ki bu kıza ?
Ece : Abime sorayım en iyisi.
Ece telefonunu çıkarıp Yağız'ı aradı.
***
Yağız'ın telefonu çalmaya başlamıştı, Karan Yağız'ın cebine el atıp telefonu aldı. Ekranda Yağız ve Ece'nin fotoğrafını görüp sinirlense de arayanın kızı olduğunu görünce biraz mutlu olmuştu, sesini duyabilecek idi.
Karan : Aç ama sakın bir delilik yapma..
Yağız telefonu alıp açtı.
Yağız : Ece, kardeşim!
Karan fısıldayarak sesi dışarı aktarmasını söyledi, Yağız açtı sesi.
Ece : Abi Hazan'dan haberin var mı?
Yağız Karana baktı, Karan sus işareti yaptı.
Yağız : Yok abicim, en son sabah konuştum hastaydı, evde dinleniyor diye biliyorum.
Ece : Gitmedin mi yanına ?
Yağız : Gidebilsem gideceğim de!
Karan yumruğunu sıktı.
![](https://img.wattpad.com/cover/147096837-288-k424123.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Koleje Hoş Geldin
FanfictionEce, ailesinin baskısı ile İstanbul'a gönderilir, yeni bir hayata başlamak Eceye göre değildir. Memleketinden kopması, ailesinden ayrılması onu üzüyordur ama mecburdur. Babasının düşmanlarından uzak bir şehirde yaşayacaktı artık Ece ve gittiği kolej...