Koleje Hoş Geldin

27.Bölüm : Benim ol

Ölüm ve Yaşam ikisi de birbirinin aynısı. Yaşasan da ölüyorsun, ölsen de yaşıyorsun.. Peki hangisi daha iyi? Yaşam mı ölüm mü?

-1 hafta sonra-

Ece duvara sırtını yaslamış, kollarıyla bağdaş kurmuş, bekliyordu. Hazan tekerlekli sandalye ile Yağız'ı getirdi Ece'nin yanına. Birden Ece'nin yanında Sinan belirdi, ikisi de birbirine bakıp tebessüm etti. Dörtlü hastaneden çıkıp arabaya bindiler, Yağız'ın evine gitmişlerdi. Yağız evine girince kendini huzurlu hissetti. Hazan'ın yardımıyla koltuğa oturdu, içerisi birden doluştu. Burak, Nil, Erdal, Yasin girmişti ellerinde eşyalarla. Yağız gözünden düşen damlayı kimse görmesin diye silip güldü. Hazan ve Ece yanına oturdu, ikisinin de elini tuttu.

Ece : Evine geri hoş geldin..

Ece abisine belli etmek istese de içten içe üzülüyor çünkü artık bacaklarını kullanamıyordu, yürüyemiyordu yardımsız. Ama tedavi görecekti, bunu çok istiyordu. Doktorlar ne kadar imkansız dese de o pes etmek istemiyordu, içinde bir umut; mucize olacağını söylüyordu. O da buna tutunuyordu. 

***

Şık bir masa da güzel yemek kokuları, Ece, Nil ve Hazan Yağız'ın dönüşü adına yemek hazırlamışlardı. Herkeste burada iken güzel bir gece olacağını düşünüyordu. Yağız'ı tutup masaya geçirdi Sinan, Yağız bu durumda olmaktan çok sinirliydi. Ona bunu yapanları bulacaktı. Hepsi masaya geçtiler. Ece ayağa kalkıp içkisini havaya kaldırdı.

Ece : Abimin geri dönüşünün şerefine!!

Yemeğe geçilmişti, sofrada neşe vardı, herkes gülüp eğlenirken Yağız pek de eğlenemiyordu, sıkkındı. Hiçbir şey yapamadığı için sıkkındı. Hazan Yağız'ın elini tutup gözlerinin içine baktı.

Hazan : İyi misin?

Fısıltı ile söylediğine karşılık Yağız 'evet' diye karşılık verdi, yalan söylemişti. 

Bir akşam daha bitmişti, evine gitti bazıları ; Sinan, Hazan, Burak harici. 

Hazan : Gitmek istemiyorum, kalabilir miyim ?

Yağız : Hazan evine git..

Ece : Abi kalsı-

Yağız : HAZAN EVİNE GİT!

Herkes irkilmişti, Yağız'ın neden böyle söylediğini anlayamamışlardı.

Sinan : Sorunun ne senin Yağız ?

Hazan : Tamam kavgaya başlamayın, ben en iyisi gideyim, istenmediğim yer de durmam..

Hazan eşyalarını toparlayıp çıktı, Sinan da Ece'nin yanağına bir öpücük bırakıp Hazan'ın peşinden gitti, Burak odasına geçti. Ece abisinin yanına oturdu.

Ece : Neyin var ? Neden öyle davrandın kıza ?

Yağız sustu.. Ece başını omzuna dayadı abisinin. 

Ece : Susmak çözüm değil, bana her şeyi söyleyebilirsin. 

Yağız : Eğer tedavim olumlu sonuçlanmazsa sakat kalacağım. Ve bizim Hazan'la evlenmek gibi hayallerimiz vardı, bu nedenle bu sakat halimle onunla evlenemem. Ben ona yük olurum, yani beni bırakmasını isteyeceğim. O genç ve güzel bir kız, daha iyi olanlara layık. Benim gibi sakata neden baksın ki ?

Ece : Sen sakat değilsin. Hem o seni her halinle sever, bence onu bırakmadan önce konuşmalısın onunla bu konuyu. Ben inanıyorum ki sana zevkle bakar.

Yağız : Hazan'ın omuzlarında hep bir yük olacak eğer onunla evlenirsem. Hem öğrenci-öğretmen ilişkisi burada normal karşılanmıyor. Bir de aile kurmak isterse o zaman daha da zorlaşır her şey. En iyisi şimdiden bırakmak.