Our Dream | hs

-7-

Okula gitmeyeli beş gün olmuştu ve Harry'i son geldiğinden beri hiç görmemiştim. Şuan onu deli gibi görmek istiyordum. Odamda biraz oyalandım ve sıkılıp bahçeye çıktım. Artık yapacak bir şey kalmamıştı. Boş boş otururken mesaj sesi geldi:

Harry:

-Kapıyı aç.

Bir anda o kadar sevinmiştim ki! Hemen koşarak içeri girdim ve kapıyı açtım. Harry karşımda duruyordu:

"Selam Addy, özledin mi beni ha?"

Dedi ve muzip bir şekilde sırıtmaya başladı:

"Bak cupcake getirdim. Seversin değil mi, çünkü kim sevmez ki?!"

Şu anda o kadar tatlıydı ki, bir anda kendimi çok iyi hissetmiştim. Koşarak mutfağa gittim ve hemen iki tane kahve yapıp Harry'nin yanına oturdum. Harry cupcakelerden birini aldı ve ağzıma tıkıştırdı. Ben gülerek cupcake i yerken çantasından birkaç kağıt çıkardı:

"Bak sözümü tuttum, sana bir tane şiirimi getirdim. Ama sakın dalga geçme yoksa suratına hiç acımadan bir cupcake yapıştırırım."

Dedi ben de gülerek kağıtları elinden aldım. Çok merak ediyordum gerçekten. Ben onunla ilgili yazıyordum acaba o da benimle ilgili yazmış mıydı? Neyse içinden birini seçtim ve okumaya başladım:

Carolina'da yaşayan bir ailesi var,

Çok uzakta ama bana evi hatırlattığımı söylüyor.

Evden çok uzakta hissediyor

Kendini hiçbir zaman Batı kıyılı görmedi

Her şeyi ile taşındı çünkü büyük annesi ona:

"Şehirde boğulmadan önce yüzmeyi öğrenmelisin" dedi.

O iyi bir kız,

O öyle iyi bir kız ki...

Evet, o iyi bir kız

O bana iyi geliyor

Kıskançlık duyguları hafifçe beni esir alırken sordum:

"Ailesi Carolina'da yaşayan kız kim ha Harry?"

Diye sordum gülerek.

"Margery'nin ailesi Carolina'da." Dedi ve göz kırptı. Tam tahmin ettiğim gibiydi. Kızı boğarak öldürmek istiyordum.

"Harry bence bu şiirden bir şarkı yapabilirsin ne dersin?"

"Bilmem bana yardım edersen neden olmasın, ama daha devamını okumadın."

Her durum için ayrı bir kitabı var,

Davetsiz partilere gider.

Onu nasıl geri çevirebilirsin ki?

Onu batırabilecek bir içki bile yok

Tek düşündüğüm şeyin o olduğunu ona nasıl söyleyebilirim?

Peki, sanırım artık öğrendi.

Az kalmıştı ama artık gerçekten okumak istemiyordum. Tek düşündüğüm şey oydu da ne demek. Ağlamak istiyordum o anda. Okumaya devam ettim:

Onunla bir kez buluştum ve ona bir şarkı yazdım

Bağırmak istiyorum, evet

Haykırmak istiyorum.

Umarım şimdi beni duyuyordur.

Ve bitmişti. Çok mutlu olduğum söylenemezdi. Yani şiir güzel bir aşkı anlatıyordu ama bu Harry'nin aşkı olunca pek hoş olmuyordu:

"Çok güzel Harry! Bence hemen bestelemeye başlayalım. Yarın mesela ne dersin?"

"Olur! Gitarımı alıp sana gelirim ;)"

***

Harry gitmişti ve ben de yatağımın üstünde oturuyordum. Harry gittikten sonra şiiri bin kez daha okumuş olabilirim. Ama bence ilişkileri o kadar uzun sürmezdi. Sonunda o uzaktaydı. Sınıfındaki yeni erkeklere aşık olurdu. Umarım öyle olurdu. Ben yine saçma sapan düşünmeye başlamışken annem odama geldi:

"Odanı arayacağım küçük hanım bakalım bir yerlere uyuşturucu saklamış mısın?"

Dedi imalı bir şekilde. Annem bile bana inanmıyordu. Odamın her yerini aradı. Şiirleri bulunca kısa bir şekilde göz gezdirdi ve bana döndü:

"Küçük hanım aşık olmuş galiba, bunu sonra konuşacağız."

Dedi ve çıktı. Neyi konuşacaktık acaba? Tabiî ki ona bir şey anlatmayacaktım. Harry'nin şiirini bir kez daha okudum ve uykuya daldım.

   Selamm! Normalde dün atacaktım ama bilgisayarım manyaklaştı😣 Neyse yorum yapıp oy atar mısınız. İnanın bunu yazması çok zor ama yorum  yapmak en azından oy atmak o kadar zor değil😊 Bir de arkadaş olmak isterseniz mesaj atabilirsiniz. Sizi seviyorum yarın görüşürüz 💋⭐🌈🌸💕