My Bittersweet Escape

My Bittersweet Escape - Fifteen

Chapter 15 - Mr. Whateber

3RD PERSON'S POV

Nagpaiwan sa loob ng room ang dalawa, Emma & Chace, para mapagpatuloy nila ang pakikipagchismisan.

"OMG! Sabi ko na talaga nabobosesan kita eh. Ikaw yung kidnapper kuno noon!!!"

"Hahaha. Ako nga yun." nakangiting sabi ni Chace

"Tsk tsk tsk. Wala ka bang ginawa kay Zoey that day?!" tumaas naman ang kilay ni Emma, iniisip kasi niya na baka minanyak ng lalaking to yung kaibigan niya noon, knowing na lasing pa siya.

"Ahh. Ehh. Wala ah. Ako pa, good boy ako." Bago niya sinabi yon, napaisip muna siya. Wala nga ba talaga siyang ginawa? Ang naalala lang kasi niya is yung lumuluhang si Zoey that night calling out Austin's name. Yun lang at wala ng iba.

Magsasalita pa sana si Emma, kaso biglang binuksan ng isang asar na Zoey ang pintuan.

"HOY! Hanggang anong oras ba kayo mag-uusap dyan? Sayang yung oras!! Sana nakakain na ko ngayon. Huhuhu" nakahawak pa siya sa tiyan niya.

"Sorry na besty. Sige, Chace. See ya around." at umalis na nga sila doon.

ZOEY'S POV

"Tsk. Wow naman. Close agad? Sumbong kita kay Charlie, nagtataksil ka" pangaasar ko kay Besty

"Hoy! Wala akong ginagawa ah. I was just being nice at may nalaman lang ako." Hmmm. I smell something fishy. Ano naman kaya yuuuuun?!!!

"Hoy bruha, ayoko ng ngiti mong yan! May something eh! Ugh. Kainis kaaaa. Ano yun?"

"Wala wala. Akala ko ba nagugutom ka, libre nalang kita ng steak." 

"TALAGA?! YEY! TARA NAAAA."Tsk. Bakit ba pagdating sa pagkain di ako makatanggi?! -_______- 

So yun na nga, tinotoo naman ni besty yung sinabi niya at nilibre niya ako ng steak for lunch. Ano kayang saltik ng babaeng to at naisipang manlibre?! Once in a blue moon lang to ah pero sige, lulubus lubusin ko na baka di na maulit eh. WAHAHAHAHA >:)

"Besty. T-bone steak pala gusto ko ah, well done tapos java rice and mashed potato na rin. Iced tea yung drinks, large ah. Labyuuuu."

"Tsk. Nakarinig lang ng libre." Pero ewan ko ba, ang weird talaga ni bestyyyyy. Hala, nakakatakoooot. kakaiba parin yung ngiti niya hanggang ngayon!! Ano ba kasing pinagusapan nila nung kumag na yun?! Ugh. Nakakakainis.

Pagkatapos naming umorder, naghanap na kami ng place. Nakakita naman kami then umupo agad. Napansin ko din na si Mr. Whatever, may mga kasama na ring friends. Wow ha. That's good? Ehhh, paki ko ba sakanya! Hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sakanya at napansin niya yun, kumaway pa ang loko. Close kami?! -______- Binelatan ko nalang siya tsaka umiwas ng tingin.

"Hoy babae. Sabihin mo nga sakin kung ano pinagusapan niyo kanina?!" seryoso kong tanong habang ineenjoy yung pagkain ko.

"Ha? Anong pinagusapan? Tss. Feeling mo naman ikaw yun, pero ikaw nga talaga. HAHAHAHAHAH"

"Ha?! Anong ako?!" napalagok naman ako dun.

"Kasi ganito talaga yun. Kwento ko ah........."

Naikwento na niya sakin lahat ng nangyari noong gabing yun.

"Kill me now. Don't tell me, he saw the other side of me? Oh my god."

"Don't worry dude. No harm. Mukha naman mabait yung tao eh. Tignan mo" tapos parehas kaming napatingin sa direksyon ni Chace. 

"First day palang niya pero tanggap na agad siya ng karamihan. Siguro because of his pleasing personality. Sana ganyan nalang lahat ng tao para wala ng naleleft out and nagiging outcast." she says. bringing up the past again. Well, I can't deny the fact na parehas kaming dalawa na naging loner noong high school kami. Siya? Sa Korea, dahil mahina magsalita ng english yung mga tao doon, wala siyang nakakausap. Kaya kapag nagvvideo chat kami, umiiyak siya sakin tapos sabi niya napapanis daw laway niya sa school. Ewwww. Baho kaya ng panis na laway -_______-