My Bittersweet Escape

My Bittersweet Escape - Twenty Three

Chapter 23 - This can't be real

ZOEY'S POV 

Oh my god. Tell me I'm dreaming. Tell me mali tong nakikita ko. Tell me nakadrugs ako at naghahallucinate lang ako ngayon, PLEASE TELL ME THIS AIN'T REAL!!!!!!!! WAAAAAAAAAAAAAAAAAA. I can't believe this shit. Bago pa ko makapagisip ng kung ano ano, I have to get out of this place.

Pero wrong move ata. While I was trying to move my way, wala ako sa sarili kaya nabangga bangga ko na yung racks nung clothes kaya pinagtinginan na ko ng mga tao, may lumapit pa nga ng sales lady sakin askin if I was okay pero di ko siya pinansin dire-diretso lang ako palabas pero bago pa man ako makatungtong sa labas ng store, tinawag ako ni Lay.

"S-s-sis?! i-i-is that you?! w-w-what are you doing here? Dapat tinext mo ko." halatang nanginginig yung boses niya kaya eto ako parang napagdudugtong ko na yung mga pangyayari.

Flashback

"Stop thinking about the what ifs ang isipin nalang natin masasabi na natin sakanya lahat lahat para matapos na tong paghihirap mo" 

ETO NA BA YUN?! SHIT. SO MAY BALAK PA PALA SILANG SABIHIN SAKIN SA TAMANG PANAHON! PUTA. WALANG TAMANG PANAHON PARA DITO! ANONG MERON SAKANILANG DALAWA?! AT KAILAN PA TO?! DON'T TELL ME, YUNG GABI GABING KAUSAP NI LAYLA SA TELEPONO, SI AUSTIN YON?! OH MY GOD. I JUST CAN'T.... THIS IS TOO MUCH. THIS IS JUST TOO PAINFUL

I faced her, look straight in her eyes tapos hinawakan ko siya ng madiin sa braso "Lay, you're my sister pero I can't believe you could do such a thing."

Mukhang naguguluhan siya sa sinabi ko "Ha?! Sis! What are you talking about?!"

"Stop. Alam ko naman itatanggi mo lang eh. Enough na tong nakita ko." pagkatapos nun iniwan ko na sila at tumakbo papalayo ni hindi ko nga alam kung saan ako pupunta eh. 

Ang sakit. <////3

Kung ikaw nakita mo yung ex mo, yung taong hanggang ngayon mahal mo parin, kasama niya yung kapatid mo, anong mararamdaman mo?! Masasaktan ng sobra dba? Kaya ba hindi na madalas nakakasama ni Austin si Ria kasi si Layla na yung parati niyang kasama ngayon?! Tangina naman, sa dinami dami ng babae, kapatid ko pa. Putangina lang. Ang sakit eh. 

Eto nanaman ako, parati nalang tumatakbo sa kawalan. Sana pala namatay nalang ako kahapon para hindi na ko nasaktan ng ganito. Pumara ako ng taxi. Naramdaman kong tumatawag si Chace sa phone ko. Wala akong ganang kumausap ng kahit na sino ngayon. Ang alam ko lang gusto kong magpakalayo layo, gusto kong magisa, gusto kong makalimot.

"Manong, kahit saan malayo lang sa lugar na to" sabi ko sa taxi driver

CHACE'S POV

(The number you are calling is currently not available. Please try again later.)

Bakit naka-off phone niya?! Weird. Siya pa naman nagsabi na itext ko siya kapag tapos na ko.

Well. Nagshopping lang naman ako ng damit, nakakita kasi ako ng UNIQLO. One time I toured around Japan with someone tapos super nagustuhan talaga namin yung shop na to kaya nagulat ako na meron na palang ganitong shop sa pinas. Hay. Brings back memories. -_____- So fucking great.

Aish. Tinignan ko yung relo ko. It's almost 7pm at hindi ko parin macontact si Zoey. Saan na kaya nagpunta yung babaeng yun. Naglakad lakad nalang ako baka sakaling makasalubong ko siya pero di ko inakala na ibang tao pala yung makikita ko.

Hingal na hingal pa siya galing sa kakatakbo, napahawak pa siya sa braso ko "Oh dude?! Problema?!" 

"Teka, ikaw ba nagdala kay Zoey dito?" tanong ni Austin sakin.