"လုိက္ခဲ့ပါကြာ မင္းလည္းစိတ္ေျပလက္
ေပ်ာက္ေပါ့ကြာ ေနာ္?""ေတာ္ပါၿပီ မင္ေဆာ့ ငါအျပင္မထြက္ခ်င္ဘူး"
"မင္းဘယ္ခ်ိန္ထိ ဒီလုိႀကီးေနေနအုံးမွာလဲ!"
မင္ေဆာ့ စိတ္မ႐ွည္စြာေအာ္မိေတာ့
"ငါဘာျဖစ္ေနလုိ႔လဲကြာ?"
"ဘာျဖစ္ရမွာလဲ ခ်န္းေယာလ္႐ွီ မင္းအနားကထြက္သြားတာ ၁ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္
ခ်န္းေယာလ္နာမည္ၾကားေတာ့ ဆယ္ဟြန္းမ်က္ရည္မ်ားေဝ့သီလာသည္
က်စ္!!အာ့တာေတြပဲ အျမဲအခန္းႀကီးထဲ ကြကုိပိတ္ေလွာင္ၿပီးေနေနတာေလ
"သူကသာ ဟုိမွာေအာင္ျမင္မူေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုရယူေနတာ ခုထိမင္းဘာလုပ္ေနတာလဲလုိ႔ ငါေျပာခ်င္တာ"
"ငါမွသူကုိေမ့မရတာ အခ်ိန္တုိင္းသတိရေနလုိ႔
ငါကုိယ္ငါလည္းစိတ္တုိတယ္""မင္းေမ့မရတာ ငါနားလည္ပါတယ္ ဒါမဲ့အရင္ကလုိတက္တက္ႂကြႂကြ ေနစမ္းပါ ၾကာရင္မင္းေရာဂါရလိမ့္မယ္"
".................."
"အန္တီေရာ??မင္းတြက္ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနလဲသိလား??"
"............"
"အန္တီကုိနည္းနည္းပါးျပန္ၾကည့္ပါအုံး"
ေမေမ!ဆယ္ဟြန္းေ႐ွ႕ အဆင္ေျပခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပမဲ့ သိတာေပါ့ ေမေမဘယ္ေလာက္စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ဆုိတာ
တစ္ႏွစ္တိတိ အျပင္မသြား အိမ္ထဲေအာင္းေနတဲ့သူမသား က်ေတာ္တြက္ စိတ္ထိခုိက္ေနမယ္ဆုိတာ သိေပမဲ့လည္း
သားစိတ္ခံစားခ်က္ကုိပဲ ဦးစားေပးမိေနတာ
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမေမရယ္~~"ကဲပါ မင္ေဆာ့ရယ္ မင္းေခၚတဲ့ ေက်ာင္းသာေဟာင္းေတြ႔ဆုံပြဲ ငါလုိက္ခဲ့မယ္ ရၿပီလား??"
ဆယ္ဟြန္း ထုိသုိ႔ေျပာကာ အိပ္ယာေပၚလွဲခ်ကာ ေခါင္းျမႇွီးျခဳံၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနလုိက္သည္
YOU ARE READING
မာနတုိ႔ျဖင့္~လွပခဲ့ေသာ~အခ်စ္ [Completed]
Hayran Kurgu◀◀SEHUN CHANYEOL▶▶ ◀CHANHUN YEOLHET▶ (Zawgyi-Unicode)