က်ယ္ေလာင္လွေသာ TVမွအသံႏွင့္အတူ....
အိမ္ေ႐ွ႕sofaထက္ဝယ္....
Pop-Cornဘူးကိုပိုက္လ်က္...
ဆန္႔ဆန္႔ႀကီး စက္ေတာ္ေခၚေနသူ....Ji Hoon....
အခ်ိန္အားျဖင့္ ည8နာရီ ျဖစ္ေနၿပီ....
"ဟဲ့...ဟဲ့...Park Ji Hoon အိပ္ေနျပန္ၿပီလား...
အခုခ်က္ခ်င္းထစမ္း"
အိမ္ေပၚထပ္မွ ဆင္းလာေသာ Ji's ommaက Tvအား
စားပြဲေပၚမွ remoteကိုယူကာ ပိတ္လိုက္ရင္း ႏိုးေနတယ္.
"အင္း...ဟင္း..လူသတ္သမားႀကီး"
ပါးစပ္မွ ကေပါက္ကခ်ာေတြ ျမည္ေယာင္ယမ္းကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သားေတာ္ေမာင္အား လက္ထဲမွ remoteျဖင့္ ေခါင္းအားေခါက္ခ်လိုက္ေတာ့မွ....
"အ...omma နာတယ္ဗ် ဘာလို႔လာ႐ိုက္တာတုန္း"
နာသြားေသာ ေခါင္းအား လက္ျဖင့္ပြတ္ရင္း အေမအား ပက္ခနဲျပန္ေျပာကာ Pop-Cornကိုႏိႈက္ကာ ပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္လိုက္ေသး....
"ေအာ္...ေအး နင္ဘယ္ခ်ိန္စာလုပ္မွာလဲ ေက်ာင္းတက္တာလည္း 2လ႐ွိၿပီ စာေမးပြဲေျဖတာ တစ္ခါ႐ွိၿပီ စာေမးပြဲက်တယ္ေလ...စာမွမလုပ္တာ အဲ့TVက်ေတာ့ ၾကည့္ဖို႔ေတာ္ေတာ္အားယားေနတယ္ေပါ့"
Ommaေျပာသမ်ွကို နားေထာင္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းက ေထာ္ေထာ္လာသည္မွ အေ႐ွ႕ကTVကို သြားထိမတတ္...
"ဟြန္႔....အာ့ဆိုစာလုပ္မယ္ ခုေလာေလာဆယ္ ဗိုက္ဆာတယ္ မုန္႔ဖိုးေပးဗ်ာ"
ညေနကတင္မွ အမဲႏွပ္ရယ္ ဂင္မ္ခ်ီဟင္းရည္ရယ္နဲ႔ တစ္ဝတစ္ျပဲ ၿမိဳထားၿပီး ခုလည္း Pop-Cornေတြ စားေနတာေတာင္ကိုမွ.....
"စာလုပ္ခိုင္းရင္ အဲ့တိုင္းပဲ...ေရာ့ေရာ့ သြား ျမန္ျမန္သြားဝယ္ ျပန္လာလို႔စာမလုပ္ရင္ ေနာက္ေဖးက နင့္အေဖGolfတုတ္နဲ႔ကို႐ိုက္မွာ"
"Nae.."
မုန္႔ဖိုးေပးလိုက္ေတာ့မွ ပ်ားရည္ဆမ္းမ်က္ႏွာႏွင့္ ထြက္သြားေလရဲ႕......
လမ္းထိပ္Mini Market၌ဝယ္.....
T-shirtပန္းေရာင္ပြပြကို..
ခ်ည္သားေဘာင္းဘီအကြက္ျဖင့္ ဝတ္ဆင္ထားကာ...
အိမ္ေနရင္း ဖိနပ္ျဖင့္....
အိပ္ထားသည္မို႔ မ်က္ခြံတို႔ကမို႔ေနကာ...
ပန္းႏုေရာင္ဆံပင္တို႔မွာ ဖြာလန္ၾကဲကာ...
ေပါက္ေပါက္စားထားသည္မို႔ ပါးစပ္တစ္ဝိုက္ဝယ္...
မုန္႔စေတြက ဟိုတစ္စဒီတစ္စျဖင့္....
