MuYoungေဆးရံုရဲ႕
ဆရာဝန္မ်ားနားေနခန္းေလးထဲတြင္...
Ong Seong Wuဆိုသည့္
ဆရာဝန္ေလာင္းေလးခမ်ာ....
ဂ်ဴတီကုတ္ပင္ မခြၽတ္အားပဲ....
Kang Danielဆိုသည့္....
႒ာနမႈး၏ ခိုင္းစားမႈအရ....
စာရြက္စာတမ္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္...
အလုပ္႐ႈပ္ေနေလရဲ႕....
"ဒါက...အစာအိမ္နဲ႔ အူလမ္းေၾကာင္းစာတမ္းျပဳစုမႈ
ဒါက...ဦးေႏွာက္နဲ႔ အာရံုေၾကာ....
ဒါက...ေက်ာ႐ိုးမႀကီးစာတမ္း.....
...
....
......အား....ၿပီးၿပီ...ခုမွပဲၿပီးေတာ့တယ္.."
ေသခ်ာခြဲျခားကာ Fileအလိုက္သိမ္းဆည္းၿပီးျဖစ္တဲ့ Fileတြဲေတြအား
စားပြဲေပၚ 'ဘန္း'ခနဲ ပစ္ခ်ကာ ျပင္းေၾကာဆန္႔ေန႐ွာတယ္....
ထို႔ေနာက္ Fileတြဲေတြအား တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္ မလိုက္ရင္း...စာတမ္းထိန္းသိမ္းေရးရံုးခန္းဆီ သြားပို႔ၿပီးတာနဲ႔ ဂ်ဴတီကုတ္ကိုခြၽတ္ကာ Lockerထဲ ထည့္သိမ္းရင္း အဝတ္အစားအျမန္လဲကာ....
နားေနခန္းထဲက ခံုတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ Coatအမည္းကြက္ေလးအား ဆြဲယူၿပီး....နံရံမွ နာရီဆီအၾကည့္ေရာက္မိေတာ့...ညေန6နာရီပင္ ခြဲေနေလၿပီ...
"Oh...God...ေသာက္အဖိုးႀကီး...
ဒင္းလုပ္လို႔ ေမြးေန႔မွာေတာင္ ဗ်ာမ်ားေနရတဲ့ဘဝ..
Seoulေဆးရံုမွာ လုပ္ေနရင္လည္း ေအးေဆးေနေပါ့...MuYoungက သူ႔အေဖပိုင္တိုင္း အလုပ္လာေျပာင္းၿပီး ငါ့ခိုင္းစားေနတဲ့
အဖိုးႀကီး...အဲ့ေမွးေနတဲ့မ်က္လံုးေတြ ပိုၿပီးေမွးပါေစ.."
အိတ္ထဲ ပစၥည္းေတြေကာက္ထည့္ရင္း...
Danielကိုလည္း ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ကို အတင္းတုပ္ေနေလရဲ႕....
"ဘာ...ဘာေျပာလိုက္တယ္...
ေသာက္အဖိုးႀကီးတဲ့လား...ဟမ္!"
႐ုတ္တရက္ႀကီး အခန္းထဲဝင္လာေသာ Danielေၾကာင့္ Seong Wuမွာ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္...လန္႔သြားရတယ္...
"ဗ်ာ...ဟိုေလ...ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဗ်...
အဟဲ...သြားလိုက္အံုးမယ္ေနာ္"
ေဖာေသာေ႐ွာေသာျဖင့္ အခန္းအျပင္ ေျပးထြက္ရန္ ျပင္ေနေသာ Seong Wuကို လက္မွဆြဲကာ ဆြဲေခၚသြားေသာ Danielေၾကာင့္
Seong Wuမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ ပါသြားျပန္တယ္....
