Toen we via de enorme glazen schuifdeuren naar buiten liepen voelde ik de warme zomerwind door mijn haren waaien. Wat een heerlijk gevoel was dit! Even weg van mijn saaie leventje in mijn saaie huis in mijn saaie dorp... Bijna 2 weken lang geen gezeur van mijn 11 jarige broertje aan mijn kop.
Kaya liep direct richting een taxi en regelde een rit naar ons 5 sterren hotel. Eenmaal aangekomen zagen we een grote granieten trap met brede traptreden en daarboven een kolosaal gebouw. Het was werkelijk prachtig! "Nee..." Het gezicht van Lynn was niet te beschrijven. Ze stond naast me met een open mond. "Hé doe je mond eens dicht. Ik kan bijna zien wat je gisteren hebt gegeten." Zei Kaya op een emotieloze toon. Ik moest er om lachen. "Dit is toch niet ons hotel neem ik aan?" Vroeg Lynn ongelovig. "Ja, echt. Dit is ons hotel." Zei ik, bijna net zo ongelovig. Ik liet het alleen niet zo erg merken. "Nee.." Daar stond ze weer. Ik moest zeggen dat Lynn er ook niet bepaald uitzag alsof ze hier serieus een week lang kwam logeren en dan ook serieus alles netjes ging betalen. Zo was het eigenlijk ook niet, maar Kaya's moeder betaalde voor ons en dat kwam dus op hetzelfde neer. Lynn droeg een wijd, donkerblauw t-shirt met de print van een mislukte dolfijn. Haar spijkerbroekje was bijna versleten, maar zag er opzich nog wel leuk uit en ze droeg simpele teenslippers. "Ik ga echt geen moeite doen om er leuk uit te zien als ik de hele dag met m'n luie reet in een vliegtuig zit." Was Lynn's argument.
Onze weekend tassen en trolley's werden uit de taxi getild door de chauffeur en hij bracht ze voor ons naar de lobby. Met grote passen liepen we de trap op. Ik zag een man in een net pak voor de deur wachten om ons naar binnen te laten door de met goud versierde draaideur. Eenmaal binnen kon ik mijn ogen niet geloven! Het gebouw was gigantisch en prachtig versierd vanbinnen. We liepen naar de balie om in te checken. We kregen instructies over het ontbijt en de roomsevice en we kregen (het belangrijkste natuurlijk) de sleutel van onze kamer. We werden via een enorme trap met diep rode bekleding en gouden trapleuningen naar onze verdieping geleid. "Moeten we onze tassen niet meenemen?" vroeg ik verward aan Kaya. Ze begon te lachen. "Nee, dat wordt voor ons geregeld." Ik zag 2 mannen in net zo'n pakje als de man voor de ingang van het hotel met onze koffers slepen. Vol verbazing zat ik er naar te kijken, terwijl ik merkte dat Lynn er net zo verbaasd over was als ik.
Toen we bij onze kamer kwamen, kon ik mijn ogen niet geloven. Lynn rende naar binnen en plofte op een groot 2 persoonsbed. De kamer was groot. Er lag een donker bruin vloerkleed voor ons, en er zaten 2 deuren in. Ik opende de eerste deur en kwam in de badkamer. De goudkleurige vloer werd verlicht door een kleine kroonluchter aan het witte plafond. Ik keek naar links en zag een (hoogst waarschijnlijk) bubbelbad. Vlak voordat ik de badkamer verliet bekeek ik mezelf nog snel even in de spiegel. Het verbaasde me dat mijn mascara nog net zo op mijn wimpers zat zoals ik het vanmorgen had aangebracht. Toen ik terug kwam in de kamer zag ik dat Kaya en Lynn het grote bed al hadden toe geëigend. Ik gooide mijn net gearriveerde koffer op het kleinere bed. Eerlijk gezegd had ik hier al op gehoopt. Een bed van mezelf was wel zo prettig. Ik begon met het uitpakken van mijn shirts, broekjes en jurkjes, totdat Kaya me tegenhield en zei: "Kom even bij me zitten. Ik moet jullie iets vertellen." Ze keek ons met ernstige ogen aan. Gespannen ging ik naast Lynn op het grote bed zitten. "Vertel!" riep Lynn, na een paar minuten zo te hebben gezeten. Lynn was erg ongeduldig en dat vond Kaya blijkbaar erg grappig, want er verscheen een brede grijns op haar gezicht. "Toe nou! Anders duik ik bovenop je." Zei Lynn nu nog ongeduldiger. "Goed dreigement." Zei Kaya lachend en ze deed haar mond open om iets te zeggen.
JE LEEST
floating
Mystery / ThrillerHet beloofde een geweldige vakantie te worden voor de 3 net geslaagde vriendinnen. Zon, zee, strand. Het ideaalplaatje van ieder mens... toch? Het bleek echter niet zo te zijn. 4 mannen, 1 doel. 3500 onschuldige passagiers op 1 boot.. wat bleef er...