floating

12

(a/n) Voor de mensen die het nog niet hebben gezien; ik heb de kleur van de ogen van de lange jongen, verandert van blauw naar groen :)

-------------------------------------------------------------------------

Na een paar grote halen met mijn vingers door de gevallen yoghurt, was mijn honger zo goed als gestild. Mijn ogen dwaalden weer af richting de jongen. Zijn hoofd lag op de schouder van een vrouw. Ik verwachtte zijn moeder. Hij lachte wat naar haar en strekte zich uit. Dit keer concentreerde ik me op zijn kleren. Hij droeg een simpele maar hippe spijkerbroek met daarop een effen, zwart t-shirt. Zijn donkerblauwe vest was iets te groot, waardoor ik het verlangen kreeg om hem te knuffelen en dicht tegen hem aan te liggen.

Ik voelde een hand op mijn schouder. Toen ik mijn hoofd bijdraaide, keek ik in de bezorgde ogen van Kaya. "Morgen zouden we weer terug gaan naar het hotel..." Shit! natuurlijk! papa en mama dachten dat we onbezorgd aan het feesten waren op Kreta, terwijl we eigenlijk op een boot gegijzeld werden door een stel vieze kerels. Ik kreeg meteen een brok in mijn keel. Ik had al wel eerder aan papa en mama gedacht, maar ik was me er nog niet zo van bewust dat we waarschijnlijk niet na een week weer thuis zouden zijn. "Ik wil papa en mama heel graag bellen, maar ik durf het niet!" Zei Kaya met tranen in haar ogen. Ik pakte haar hand vast. "Dat komt allemaal wel goed. Over een paar dagen hebben deze mannen hun geld te pakken en laten ze ons gaan..." Ik praatte zo zacht als mogelijk, maar de trilling in mijn stem was alsnog duidelijk hoorbaar. Wie hield ik eigenlijk voor de gek? dacht ik. Ik wist zelf donders goed dat het niet zo ging. Dat we misschien allemaal wel werden doodgeschoten en dat we door de pers werden gezien als een nieuw voorpagina-artikel. Dat papa en mama zich huilend en schreeuwend aan de televisie vast klampten, om misschien nog iets kleins van hun dochter op te kunnen vangen. Dat buurtgenoten zich belangrijk voelden omdat ze mij gekend hebben.

Ik probeerde mijn tranen in te houden, maar het lukte niet. Langzaam rolde de eerste traan over mijn wang, die al snel plaats maakte voor tientallen. Kaya huilde met me mee en pakte me stevig vast, terwijl Lynn zich nog niets vermoedend in een diepe slaap bevond. Een diepe slaap over pistoolschoten. Bloed. Schreeuwende mensen..