floating

18

(A/n) Bij het vorige hoofdstuk heb ik een foto van Mike toegevoegd :)
--------------------------------------------

Ik merkte aan mijn blaas dat ik snel een wc moest gaan zoeken, omdat ik anders een privé zee creëerde. Wat moest ik doen? Ik wilde mezelf niet nog meer in de problemen werken en daarom bleef ik dus nog even waar ik was. Ineens stond Mike op.

"Uh.. Donn?" Begon hij aarzelend. Donn gromde een keer en keek zijn kant op. "Zou ik..  uh.. misschien..," begon Mike. Donn onderbrak hem nors. "Wat moet je," zei hij, alsof hij in staat was Mike zonder pardon over boord te gooien. "Zou ik..," probeerde Mike opnieuw. "... Even naar het toilet mogen?" Ik zag dat hij slikte en hij friemelde zenuwachtig met zijn vingers. Hij leek wel aandoenlijk. Gespannen keek ik van Mike naar Donn, die hem aankeek alsof hij een koe zag vliegen. Wat dapper dat hij dat nog durfde te vragen!

Donn stond op en liep met een verwarde blik naar één van de Bangmakers, terwijl hij Mike in de gaten hield. Ik hoorde een zacht gefluister, maar ik wist niet zeker of het ook daadwerkelijk bij Donn en de Bangmaker vandaan kwam. "Loop maar even mee," zei de Bangmaker ineens. Mike aarzelde geen moment en liep naar de Bangmaker. Ze bekeken hem aandachtig, voordat ze hem handboeien om deden. Ik zag de lichte paniek op zijn gezicht verschijnen. "Zo weten we zeker dat je geen gekke dingen gaat doen," hoorde ik Donn mompelen.

Niet veel later kwamen ze weer terug in de ontbijtzaal. Een opgeluchte zucht verliet de mond Mike. Ik keek naar Mike. Zijn ogen ontmoetten de mijne en hij lachte flauwtjes.

Niet veel later schraapte Donn zijn keel en riep, zoals we ondertussen van hem gewend waren: "Stilte!" Mensen keken geschrokken om, terwijl anderen door gingen met waar we mee bezig waren.

"STILTE!" bulderde Donn over alle mensen heen. Na een lange, kille stilte, nam Donn een diepe hap adem en het leek alsof hij met moeite zei: "Ik heb iets besloten." Hij slikte een keer, terwijl iedereen verwachtingsvol naar hem keek. Weer was het doodstil in de zaal, zoals de eerste keer dat hij en zijn bangmakers binnen vielen.

"Jullie mogen, mannen en vrouwen apart zoals vanzelfsprekend, onder begeleiding naar de wc." Ik hoorde een zacht gegrinnik en een paar mensen begonnen bijna opgewonden met elkaar te praten. Nou zeg, was dat nou zo moeilijk om te vertellen? Ik voelde me erg opgelucht en ergens voelde ik me ook wel trots op Mike. Ik draaide mijn hoofd richting Mike en stak een duim op. Hij lachte en gaf me een knipoog, waardoor er een warm gevoel in mijn buik ontstond en ik voelde dat mijn wangen een beetje rood kleurden.

Nadat er na een poosje de rust was weder gekeerd, stonden Donn en Ashton op en liepen mijn kant op. Donn voorop en Ashton volgend. Voordat ik het doorhad greep Donn mijn arm vast en trok me omhoog. Geschrokken stribbelde ik tegen. "Jij en je vriendinntje voorop," zei hij dreigent en hij gaf me een schop voor mijn scheenbeen. Ik kreunde zacht van de pijn en keek hulpeloos naar Kaya. Ze lachte me bemoedigend toe waardoor ik me wat rustiger voelde. Toen ik op keek, zag ik dat er een groep met meiden om me heen was gevormd. Waarom alleen meiden? Vraag ik mezelf af. Voordat ik er antwoord op kan krijgen, worden we naar de uitgang geleid. De grote zwarte deuren worden door een bangmaker open gedaan. Ik kijk met donkere ogen in een verlaten gang die er een paar dagen geleden nog zo mooi en veel belovend uitzag. Ik kijk naar de lege winkel en speur de rest van de gang af, om misschien een spoor van Lynn te kunnen vinden. Zonder dat ik het merk loopt de rest van de groep strak aan me langs. Ineens voel ik een harde ruk aan mijn ontertussen vastgebonden haren. "Ahh!" Schreeuw ik. "Doorlopen! Vieze verraadster," hoor ik Donns stem in mij oor sissen. Er springen tranen in mijn ogen en ik bijt op mijn lip. Wat een klootzak!

Snel zet ik een paar stappen naar voren zodat ik weet naast Kaya loop. Ze pakt mijn hand stevig vast en ik geef haar een kneepje als teken dat het goed is.

De weg naar de wc lijkt eeuwig te duren.

Toen we er waren stormde iedereen er dan ook massaal naartoe, zonder iets te geven om de toekijkende ogen van Ashton, Donn en één van de bangmakers. Toen ik me na het wcbezoek weer mengde in de groep, had ik een opgelucht gevoel. Toen iedereen weer bij elkaar was, gaf Donn een teken aan Ashton dat we weer naar de ontbijtzaal konden gaan. Iedereen, zeker vijftig meiden na mijn schatting, liepen gevangen en gespannen richting de ontbijtzaal. Een paar meter, een hoek. Een drempel op en de drempel weer af. Ineens hoorde ik iets wat nog het meest op een zweepslag leek. "Auw!" Hoorde ik een gedempte stem in de verte schreeuwen. Meteen drong het tot me door. "Lynn..," zei ik zacht tegen mezelf. "LYNN!" Scheeuwde ik nu harder. "Lynn ik ben het!" De tranen stroomden over mijn wangen en ik rukte mezelf uit de groep. "BLIJF STAAN!" schreeuwde Donn en rende achter me aan. Ik merkte dat er enorme onrust ontstond in de groep en ik zag hoe er een aantal meisjes zo dapper waren om weg te rennen. Ik rende zo snel als ik kon naar de kant waar ik Lynn's shreeuw vandaan hoorde komen. "Lynn waar ben je!?" Schreeuwde ik hulpeloos. "Judith!" hoor ik een gebroken stem. Ik rende naar links en viel tegen een deur aan. "Judith, red me, als je blieft!" Lynn's stem was gebroken en ik hoorde de angstige trilling. "ja.., natuurlijk," antwoordde ik. Meteen viel de deur open. Met een klap viel ik op de grond en lag met mijn gezicht op de punt van een grote schoen.