floating

11

"Hebben jullie ook zoveel honger?" Vroeg ik zachtjes aan Kaya en Lynn. Toen ik naast me keek merkte ik dat Lynn lag te slapen. Meerdere mensen waren ondertussen gaan liggen, omdat ze wisten dat ze hier voorlopig nog niet weg zouden komen. En waarom? Daar wist niemand een antwoord op. Niemand wist waarom we vast werden gehouden. Niemand wist waar we naartoe gingen en niemand wist wat deze mannen nog met ons van plan waren. 

"Nee, niet echt" Antwoordde Kaya. Mijn maag knorde al minstens een uur en ik móést nu echt iets eten voordat ik hier nog dood neerviel van de honger, voordat ik neergeschoten werd. En dat zou zonde zijn. Ik twijfelde even, maar stond uiteindelijk toch voorzichtig op en ik liep met kleine, langzame passen naar het lopend buffet. Ik voelde honderden ogen in mijn rug prikken. Inclusief de ogen van de lange jongen met de bril. Alles werd draaierig en ik kreeg zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik moest nú iets eten. Mijn hand reikte voorzichtig naar een bakje yoghurt en ik pakte een lepeltje. Ik wist zeker dat ik niet de enige was die zoveel honger had, maar ik wist wel zeker dat ik de enige was die eten durfde te halen.

Ineens voelde ik een stevige hand aan mijn lange haren trekken. Ik schrok enorm en het deed heel erg veel pijn, dus ik schreeuwde: "Auw! laat me los!" Ik voelde hoe een knie met een enorme knal mijn rug raakte "AUW!" schreeuwde ik nu nog harder. "Laat los.." fluisterde een stem dreigend in mijn oor. Ik hield het bakje nu zó stevig vast, dat als ik nog harder zou knijpen, hij kapot zou knappen in zijn gezicht. (al was dat misschien een leuk probeersel geweest). "LAAT LOS!" Ik liet de yoghurt langzaam uit mijn handen glijden. "Goedzo.." fluisterde de stem weer. Ik voelde me langzaam tot rust komen, omdat ik dacht dat de stem me met rust zou laten. Ineens voelde ik weer een stevige ruk aan mijn haren. Ik kon me net inhouden om niet alweer te gaan schreeuwen. Wat een idioot! Ik moest moeite doen om te blijven staan, omdat hij zó hard aan mijn haar trok, dat ik bijna acherover viel. "Jouw lange haar is een leuk speeltje" Zei de gemene, intimiderende stem. En toen liet hij me los. Ik verloor mijn evenwicht en viel met een klap achterover op de grond. Mijn benen lagen in een onnatuurlijke vorm en het deed verschrikkelijk veel pijn. Ik voelde de stalen neus van de schoenen van Donn in mijn rug prikken. "Dit zal je leren" siste hij en liep weg.

Ik probeerde mijn benen te bewegen, maar het lukte me niet. Ik keek hulpeloos naar Kaya, die direct omhoog vloog om mij te helpen. Toen ik eindelijk weer normaal kon denken, zag ik het bakje yoghurt op de grond liggen. Hij was kapot geknapt en er lagen een paar dikke klodders naast. Ik keek onopvallend om me heen en merkte dat Donn lag te slapen. de Bangmakers waren druk met elkaar in gesprek en Ashton ijsbeerde aan de andere kant van de zaal heen en weer. Ik schoof een beetje opzij richting het bakje. Met één snelle beweging haalde ik mijn vinger door de klodder yoghurt en slikte hem snel af. Wat smaakte dit lekker!