floating

17 (extra lang)

Vandaag een extra lang hoofdstuk om "mijn schuld af te lossen". Ik heb heel lang niks geüpload, omdat ik het heel druk had met verjaardagen, een schrijfwedstrijd waar ik aan mee doe en sinterklaas. Ik hoop dat ik het met dit lange (romantische;) ) hoofdstuk een beetje goed kan maken :)

Door de kleine, ronde raampjes in de stalen muren van de boot zag ik dat het donker begon te worden. Na een tijdje voor me uit te hebben gestaard, werd mijn hoofd steeds zwaarder en ik dommelde langzaam in een diepe slaap. Met mijn hoofd lag ik op de trui van Kaya, die we al een tijdje als kussen gebruikten, en mijn benen lagen over de hare.

Een grote man met een pistool komt langzaam op me af lopen. Zijn grote grijns om zijn mond maakt me bang. Als ik diep in zijn ogen kijk, verschieten ze van kleur. Rood, rood als vuur. De rillingen lopen over mijn rug en ik kruip vol angst naar achteren. Ineens kan ik niet verder, want er is een grote afgrond. Het pistool komt steeds dichter bij en de man begint steeds meer op een monster te lijken. Ik ben zo ontzettend bang, dat ik nog verder naar achteren deins en dan val ik... In een enorm zwart gat.

Met een gil schoot ik overeind. Mijn lichaam was bezweet en ik trilde overal. Geschrokken keek ik om me heen of ik het monster met het pistool ook zag lopen, maar ik zag alleen slapende, rustige mensen. Donn lag tegen Ashtons schouder aan te slapen en Ashton staarde als een zombie voor zich uit, hij zou de wacht wel moeten houden. Met een knoop in mijn maag dacht ik aan Lynn. Waar zou ze zijn? Zou ze ook de hele tijd aan ons denken? Wat moest ik voor haar doen? Maar bovenal de vraag: Wat gaan ze met haar doen...?

Ik voelde een traan in mijn ooghoek op komen en probeerde hem te negeren, maar het lukte niet. Ik veegde de traan van mijn wang en haalde mijn neus voorzichtig op, zodat ik niemand wakker zou maken. Kleine strookjes maanlicht vielen door de raampjes de ontbijtzaal in, maar verder was het donker. Het leek allemaal zo vredig en rustig, alsof er niets aan de hand was. Alsof iedereen van een geweldige vakantie genoot en dat 's nachts verwerkte. Ik keek om me heen en tot mijn verbazing was de lange jongen ook wakker, waardoor mijn hart een klein sprongetje leek te maken. Ik probeerde zijn aandacht te trekken, wat by the way redelijk faalde, maar uiteindelijk kregen we oogcontact. Hij lachte naar me en wendde zijn blik weer af. Niet veel later keek hij me weer aan en ik gokte het erop. Ik wenkte hem en hij keek even naar zijn moeder, die als een roos lag te slapen. Hij stond zo zacht mogelijk op en baande zich een weg door het donker en de hoopjes mensen richting een lege plek tegen een muur. Hij wenkte me en ik kroop voorzichtig naar hem toe. Ik zag dat de ogen van Ashton onze kant op schoten, maar hij zei er niets van. Ik liet me naast de jongen zakken. Hij keek me aan en ik zag zijn mooie, groene ogen en zijn neus die bezaaid was met kleine zomersproetjes. Zijn volle lippen waren licht roze gekleurd in het kleine beetje maanlicht.

Hij opende zijn mond en fluisterde: "Ik zal me even voorstellen," hij stak een grote hand naar me uit, "Mike." Ik pakte zijn hand vast en zei: "Judith, aangenaam." "Wat heb je koude handen," zei hij voorzichtig. Hij aaide mijn ranke vingers en stopte bij de zilveren ring die voor geluk zou moeten zorgen (waar ik overigens nog niet veel vertrouwen in had). "Een geluksring. Ik heb hem een tijdje geleden van mama gekregen," zei ik en ik wierp een blik op onze handen. Er ging een tinteling door me heen. "Mooi," antwoorde hij gemeend en liet mijn hand voorzichtig los. "Ben je al lang wakker," vroeg Mike. " Nee, ik schrok wakker uit een akelige droom," antwoordde ik, "en jij?" "Ik kon niet slapen... mijn maag zeurt al een hele dag om eten. Wat dapper trouwens dat je op durfde te staan om eten te pakken." Ik voelde dat ik bloosde en ik antwoordde: "Ach ja, iemand moest het doen." Hij keek me aan en begon te lachen. "Je bent wel bijdehand, of niet?" zei Mike en gaf me een knipoog.

We zaten met onze ruggen tegen de muur met, laten we zeggen, ongeveer een halve meter tussen ons in. Zo zaten we een tijdje zwijgend naast elkaar. Na een poosje voelde ik hoe hij steeds een beetje dichterbij kwam zitten en ineens voelde ik zijn hand de mijne raken. Mijn hart maakte een sprongetje en ik voelde hoe het bloed naar mijn wangen stroomde. Ik bewoog mijn hand langzaam meer richting de zijne. Met een snelle blik keek ik hem aan, en hij naar mij. We begonnen beide te lachen.

"Waarom ben je eigenlijk met deze cruise?" vroeg hij ineens belangstellend. "Het leek allemaal zo mooi..," antwoordde ik. "Ik en mijn twee beste vriendinnen, Kaya en.. en Lynn, waren geslaagd voor ons examen." Ik had moeite met het uitspreken van Lynn's naam. "... Kaya kwam met een geweldige verrassing: Wij als drie beste vriendinnen met elkaar op vakantie met een cruise. Natuurlijk waren Lynn en ik door het dolle heen. Kaya heeft namelijk veel geld, dus ze kan dat wel betalen. Toen we hier aankwamen waren er al een aantal opmerkelijke dingen, zoals een bivakmuts bij de haven, een zwarte auto met geblindeerde ramen en een man die zwart gekleed was en zich raar gedroeg. Achteraf was dat dus Donn..." Ik stopte met praten en keek Mike aan. Toen we oogcontact hadden sloeg ik mijn ogen gauw neer, omdat ik merkte dat er een traan in mijn ooghoek sprong. Tegenhouden lukte niet meer, dus ik liet het maar stromen. Mike keek me bezorgd aan en probeerde me te troosten. Hij wreef met zijn hand over mijn rug en drukte me zachtjes tegen zijn borst. Hij zei: "shh, het komt allemaal wel goed, over een paar dagen hebben Donn en Ashton hun geld, en kunnen wij gaan..." Mijn ademhaling werd steeds schokkeriger. "Pa..pa en.. mama," zei ik door mijn tranen heen. Mike keek me bezorgd aan en drukte me steviger tegen hem aan. Ik voelde zijn hardslag en rook de fijne geur van mannendeo. "Sssh..," siste hij steeds in mijn oren om me te kalmeren. Langzaam maar zeker werd ik rustig en na een poosje viel ik in slaap tegen Mike's borst.