Jak Muszelka Odmieniła Moje Życie

Rozdział VI

Niestety okazało sie, że jedyny napój który aktualnie posiadam to nic innego jak sok bananowy. Gwoli ścisłości jest to mój ulubiony sok. Na nieszczęście, producentom się ostatnio odechciało i zaczęli robić go bardzo rzadkim, prawie jak woda. A im był gęstszy tym lepszy.

- Co chcesz świętować? - zapytała Muszleka.

- Nie słyszałaś? Przecież radio przed chwilą powiedziało. - odpowiedziałem.

- Przecież tu nie ma nic do świętowania - powiedziała z wyrzutem - nie wolno się cieszyć ludzkim nieszczęściem, szczególnie że jego twórczość jest naprawdę fajna.

Zamurowało mnie. W szczególności, że Muszleka miała rację. Jest to naprawdę ciężko przyznać, ale niektóre jego piosenki były całkiem spoko, szczególnie te w których śpiewał w duecie. Nie umiałem nic odpowiedzieć więc tylko spuściłem wzrok.

Spojrzałem na zegarek, zostały jeszcze dwie godziny do spotkania z Towerem. Jest to masa czasu, nie można było go tak poprostu zmarnować czekając. Ale z drugiej strony na dworze było naprawdę gorąco, a pokój był klimatyzowany.

- Porobimy coś czy będziemy tak siedzieć i się nie odzywać - ciszę przerwał Groszek. Byłem mu za to naprawdę wdzięczny.

- Dopiero co wróciłeś ze spaceru...- odpowiedziałem.

- No i? To nie znaczy, że mam w ciągu najbliższych dwóch godzin umrzeć z nudów - powiedział.

- A masz jakiś pomysł, co moglibyśmy zrobić? - zapytałem.

- My? Nie, ale ja się wybieram na rower. - odpowiedział i wyszedł.

Nagle wdzięczność wyparowała i pojawiła się złość. Jak on mógł mnie tak zostawić. Co z niego z kumpel.

- Może byśmy się przeszli? - zapytałem Muszelki - Jest ładna pogoda i w ogóle...

- Jasne - odpowiedziała. Na szczęście w jej głosie nie było już ani odrobiny wyrzutu, który pojawił się przez mój debilizm.

- Gdzie chciałabyś pójść? - zapytałem.

- Może nad morze? - powiedziała.

- Świetny pomysł - powiedziawszy to, otwarłem drzwi aby Muszelka wyszła przede mną.

Do morza z hotelu było stosunkowo nie daleko, coś koło 10 minut spokojnym tempem. Droga tam minęła bez większych ekscesów, co gorsza w ciszy. Co prawda, mi ona nie przeszkadzała, ale nie wiedziałem co o ciszy sądzi Muszelka i czy przypadkiem jej się nie nudzi.

- Jak się czujesz? - zapytałem przypominając sobie że parę godzin temu była nie przytomna.

- Dobrze, miło że pytasz - odpowiedziała.

- Jak ty to zrobiłaś? - zapytałem.

- Ale co? - udawała głupią, albo naprawdę nie wiedziała o co chodzi.

- Jak uratowałaś Groszka? Był praktycznie martwy.

- Trochę magii i nic więcej - powiedziała.

- Mówisz to tak jakby magia była przedmiotem szkolnym. - powiedziałem z lekką irytacją.

- A co to jest szkoła? - zapytała.

- Placówka do torturowania dzieci i młodzieży 10 miesięcy rocznie - odpowiedziałem - przy okazji uczą nas rzeczy które według dorosłych są przydatne.

- I uczą was magii? - jej pytania zaczęły mnie irytować.

- Gdyby uczyli to by nie było problemu, ale u nas nikt nie wierzy w takie rzeczy jak magia...- odpowiedziałem.